راستش به طور دقیق نمی دانیم نهادهای نظارتی کجا هستند که یکسری از باشگاه های دولتی مثل آب خوردن به فوتبالیست‌ها پیشنهاد ۲۰ میلیارد تومانی می‌دهند؟ در شرایطی که مردم جلوی داروخانه ها صف بسته اند و گرانی بیداد می کند، در فوتبال پول‌هایی خرج می‌شود که با هیچ عقل و متر و معیاری جور در نمی آید. اینجا باشگاه ها خصوصی نیستند که مثل منچستر سیتی و پاری سن ژرمن پولهای میلیارد دلاری بدهند. فوتبال ما کاملا دولتی است و باشگاه هایی هم که خصوصی هستند، فقط در ظاهر این اسم را یدک می کشند. اینکه بودجه تیم های دولتی چک شود و همه چیز شفاف در اختیار مردم قرار بگیرد، کمترین خواسته مردم از نهادهای نظارتی است.
متاسفانه به نظر می رسد که هیچ نظارتی در فصل نقل و انتقالات روی عملکرد باشگاهها وجود ندارد و دلال‌ها مثل هرسال مشغول جولان دادن هستند. دلالی که از بغل یک بازیکن ۲۰ میلیاردی حداقل ۴ میلیارد گیرش می آید، مشخص است که تنور این بازار آشفته را داغ می کند. اما سوال همیشگی مردم این است که مگر می شود یک باشگاه ۱۰۰ درصد دولتی برای جذب سه بازیکن ۶۰ میلیارد تومان هزینه کند؟ واقعاً این پول‌ها از کجا می‌آید و در این شرایط سخت اقتصادی مملکت چرا نباید هیچ نظارت و حساب و کتابی در باشگاه های دولتی فوتبال ایران وجود داشته باشد؟
