به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، با آغاز جنگ تحمیلی در سال 1359، مردم غیور ایران اسلامی از جای جای این سرزمین پهناور به دعوت حضرت امام خمینی (ره) معمار کبیر انقلاب اسلامی لبیک گفته و عازم جبهه‌های حق علیه باطل شدند.
«محمد تمدن» با اینکه شغل شریف معلمی را برای خود برگزیده بود، باتوجه به نیاز وطن به نیروهای نظامی، داوطلبانه عازم جنگ شد تا نامش را به عنوان معلم فداکار و شجاع برای همیشه در تاریخ ثبت کند. در ادامه معرفی شهدای آذربایجان شرقی، بخشی از زندگی این شهید والامقام را مرور می کنیم.
زندیگنامه شهید «تمدن»
«محمد تمدن» فرزند علی، 22 اردبیهشت سال 1336 در روستای «گوراوان» شهرستان عجب‌شیر آذربایجان شرقی در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پس از طی دوران کودکی، تحصیلات دوره‌ی ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند و دوره راهنمایی و متوسطه را در دبیرستان رازی شهرستان عجب‌شیر گذراند و پس از اخذ دیپلم، وارد تربیت معلم دانشسرای تبریز در سال 1358 شد.
محمد از ایام کودکی و نوجوانی به مسایل شرعی و اعتقادی اهمیت می‌داد و ضمن تحصیل، به پدر بزرگوارش در کارهای کشاورزی کمک می‌کرد و در انتخاب دوستانش خیلی خوش سلیقه بود. شهید «یونس تیغ‌زن»، شهید «عظیم زنده‌دل»، شهید «مرتضی پیرزاد» و شهید «کریم قادری» از دوستان صمیمی و دیرین دوران جوانی وی بودند که همه آنان دوستی را تا روز شهادت حفظ کردند.
محمد عاشق عبادت و بندگی بود و به مطالعه‌ی کتاب‌های مذهبی علاقه‌ی فراوانی داشت، به ویژه به آثار استاد شهید «مرتضی مطهری» عشق می‌ورزید. اگر چه شغل شریف معلمی را برای خدمت به جامعه انتخاب کرد بود، اما با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در سال 1359، او نیز همانند دیگر جوانان غیر تمند ایرانی، به دفاع از کشور خویش، کمر همت بست و بی‌درنگ به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد.
اوایل جنگ در خرمشهر و آبادان بود و در تدارکات مهمات از تهران به آبادان انجام وظیفه می‌کرد و با شوق فراوان در راه حفظ میهن اسلامی تلاش می‌کرد. فعالیت‌های مهم و شجاعت‌های کم نظیر او باعث شد که فرماندهی گروهان زرهی لشکر عاشورا را به عهده بگیرد و ار تمامیت ارضی وطن و حریم اسلام ناب محمدی (ص) به دفاع برخیزد و نیروهای تحت امر خود را برای غلبه بر دشمنان، فرماندهی و هدایت کند.
محمد تمدن که تنها 25 سال از بهار عمرش می‌گذشت، هفت ماه در مرکز تربیت معلم خدمت کرد. سپس با عشق و علاقه‌ی فراوان به جبهه‌ها شتافت. او که عاشق شهادت بود، همیشه در دعاهایش، از خداوند متعال توفیق شهادت می‌طلبید و جانانه در راه خدا حرکت می‌کرد و امیدوار بود که خداوند برکت خواهد داد.
سرانجام آن رزمنده شجاع و قهرمان آذربایجانی در عملیات «بیت المقدس» شرکت کرد و پس از رشادت‌های فراوان 10 اردیبهشت سال 1361 در جبهه خونین‌شهر جان به جان آفرین تسلیم کرد و به مقام عظمای شهادت نائل آمد. پیکر پاکش را به عجب‌شیر انتقال دادن و پس از تشییع باشکوه در زادگاهش به خاک سپردند.
انتهای پیام/
