بیمار مبتلا به کرونا بینایی خود را از دست داد

تهران (پانا) - پژوهشگران آمریکایی موردی را گزارش کرده‌اند که در آن فرد مبتلا به کووید ۱۹، بینایی چشم راستش را برای مدتی از دست داد.

به‌گزارش زومیت،‌ مطالعه موردی از مردی آمریکایی که بینایی چشم راستش را به‌مدت دو روز از دست داد، می‌تواند بینش بیشتری دراین‌باره به‌دست دهد که SARS-CoV-2 چگونه در سیستم ایمنی مداخله می‌کند که موجب می‌شود بدن به خودش حمله کند.

مانند هزاران فرد که هر روز در آمریکا دچار کووید ۱۹ می‌شوند، بیماری هفتادساله دچار آب‌ریزش بینی شد و تشخیص پزشکان این بود که به این بیماری مبتلا است. سه هفته بعد، او با مجموعه‌ای از علائم دیگر به بیمارستان آمد. بنا‌به گزارش گروهی از پزشکان کالج پزشکان و جراحان دانشگاه کلمبیا، این مرد که بدترین دوره بیماری کووید ۱۹ را پشت‌سر گذاشته بود، یک هفته بعد دچار سردرد شد. طولی نکشید که بینایی چشم راستش ضعیف شد؛ تا جایی که فقط می‌توانست حرکات واضح را تشخیص دهد. علاوه‌بر‌این، هر حرکتی که با آن چشم انجام می‌داد، درد شدیدی به‌دنبال داشت.

به‌گزارش ساینس الرت، بروز مشکلات بینایی پس از عفونت SARS-CoV-2 شایع نیست؛ اما این‌طور هم نیست که به‌کلی گزارش نشده باشد و گزارش‌های موردی وجود دارد که به ارتباط احتمالی در این زمینه اشاره می‌کند. نکته مهم درباره مورد جدید ترکیب علائم ازجمله سردردهای شدید و ناراحتی در خود چشم است. سی‌تی‌اسکن سریعا نشان داد که منبع درد بیمار التهاب شدید سینوس‌ها در سمت راست صورت او است. این مورد چنان جدی بود که باعث تخریب خود استخوان شده بود که به‌ عمل اورژانسی نیاز داشت تا مواد ملتهب تاحدممکن از حفره‌ها خارج شود.

ابتدا به‌نظر می‌رسید عمل جراحی موفق بوده است؛ اما به‌زودی درد دوباره برگشت و بینایی بیمار بار دیگر بدتر شد. کشت بافت‌ حضور باکتری استرپتوکوک کانستلاتوس را نشان داد. این باکتری که معمولا در روده‌ها و حفره دهان وجود دارد، به‌خصوص زمانی که به مناطق دیگر بدن می‌رسد، می‌تواند باعث بروز مشکلاتی شود. با‌این‌حال، آنتی‌بیوتیک‌ها باید می‌توانستند این میکروب را مهار کنند.

پژوهش‌های بیشتر نشان‌دهنده حضور نوع فعالی از سلول‌های خونی سفید درحال گشت‌زنی بود؛ نوعی که معمولا آنتی‌بادی عجیب کوچکی به نام IgG4 را تولید می‌کند. این آنتی‌بادی با آنتی‌بادی‌های معمولی تفاوت دارد و می‌تواند به روش‌های هوشمندانه‌ای خود را بازسازی کند تا به قطعات نامتقارنی تبدیل شود. آنتی‌بادی مذکور به‌‌ مشکلاتی که ازطریق بیماری مرتبط با IgG4 یا IgG4-RD ایجاد می‌کند، نیز شهرت دارد که بیماری خودایمنی است که می‌تواند تقریبا در هر قسمتی از بدن بروز کند و باعث ایجاد التهاب و ایجاد انواع درد و رنج به شکل ضایعات به‌شدت فیبروتیک شود.

بیمار مطالعه‌شده با تشخیص رینوسینوزیت مرتبط با IgG4، با استروئیدها درمان شد و به‌زودی در مسیر بهبود سلامتی و بینایی واضح قرار گرفت. سه هفته بعد، او کاملا بهبود یافت.

این کشف درحالی‌که موضوعاتی را آشکار می‌کند، سؤال جالبی را برجای می‌گذارد. آیا عفونت SARS-CoV-2 می‌توانسته است در وضعیت بیمار مؤثر باشد یا اینکه به‌طور تصادفی این مشکلات باهم رخ داده است؟

احتمال رابطه وجود دارد. درحالی‌که علت IgG4-RD هنوز مشخص نیست، اغلب تعداد زیاد و مشکوکی از نوع دیگری از سلول‌های سفید در اطراف ضایعات IgG4-RD دیده می‌شوند که سلول T کشنده CD4-مثبت نامیده می‌شود.

اگر این نمایشی جنایی بود، صحنه‌ای وجود داشت که در آن سلول T کشنده CD4-مثبت حساس به SARS-CoV-2 به داخل اتاق بازجویی کشانده و پرس‌و‌جو می‌شد که چرا در بیماران بستری‌شده براثر کووید ۱۹ وجود دارد.

می‌دانیم که SARS-CoV-2 ازنظر مداخله در پاسخ سیستم ایمنی ما بسیار توانمند است؛ پس افزودن جنایتی دیگر دربرابر سیستم ایمنی به فهرست جنایات او کار بزرگی نیست. با‌این‌حال، حتی با درنظرگرفتن مطالعه موردی پزشکی پیشینی که به پیوند احتمالی میان IgG4-RD و کووید ۱۹ اشاره می‌کند، هنوز خیلی زود است که درباره ارتباط میان این دو بیماری به نتیجه‌گیری محکمی برسیم.

درنهایت، باید به این نکته اشاره کنیم در شرایط کنونی دنیاگیری که تعداد موارد بیماری بسیار زیاد است، تشخیص مواردی که به‌طور تصادفی باهم رخ می‌دهند، از ارتباطات معنادار دشوار است. این پژوهش در مجله JAMA Otolaryngology-Head & Neck Surgery منتشر شد.