فرد لوکاس در نشنال اینترنت نوشت: البته هنوز خیلی زود است که با قطعیت در مورد آنچه در سال 2024 ممکن است رخ دهد، صحبت کنیم. اما از آنجایی که جمع آوری کمک های مالی مدرن باعث می شود کمپین های ریاست جمهوری خیلی زودتر شروع شود، هرگز برای شروع تجزیه و تحلیل زود نیست.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، طوری رفتار می‌کند که انگار در حال کاندیداتوری مجدد است. او آمار و ارقام بسیار بالاتری از هر نامزد احتمالی جمهوری خواه دیگری دارد و اگر انتخابات 2024 امروز برگزار شود، در نظرسنجی علیه رئیس جمهور جو بایدن عملکرد بسیار خوبی خواهد داشت.
همچنین ترامپ طوری رفتار می کند که گویی خود را برای رقابت در سال‌های 1988، 2000 و 2012 آماده می کند. ترامپ دلایل خوبی برای عقب‌نشینی از انتخابات سال 2024 دارد و به طور بالقوه فقط می تواند به عنوان یک پادشاه ساز خوب عمل کند. بر اساس نظرسنجی ای که اخیراً انجام شد، اکثریت از جمله حدود یک چهارم جمهوری خواهان نمی خواهند او نامزد شود. همچنین بایدن و برخی از دموکرات ها نیز تمایلی به کاندیداتوری وی ندارند.
نامزدی مانند ران دسانتیس، فرماندار فلوریدا که حمایت ترامپ را هم با خودش دارد، ممکن است باعث شود کسانی که به شدت از ترامپ بیزارند، او را کنار بگذارند. اما او همچنان می‌تواند حزب جمهوریخواه را متحد کند، زیرا جنبش هرگز ترامپ، بدون حضور او هم محتمل به نظر می‌رسد.
با این حال، مسیر هرگز ترامپ یا در حال ظهور است یا نامزدها در تلاش برای ایجاد آن هستند. نماینده لیز چنی هفته ی گذشته برای ایراد سخنرانی علیه ترامپ از نیوهمپشایر بازدید کرد. کریس کریستی، فرماندار سابق نیوجرسی اظهارات رمزگذاری شده بیشتری را در لاس وگاس ارائه کرد و تاکید کرد که جمهوری‌خواهان باید بر آینده تمرکز کنند نه بر سال 2020.
البته به این سادگی نیست که دو گروه کاملاً مشخص طرفدار ترامپ و ضد ترامپ در انتخابات 2024 داشته باشیم. در واقع، شرایط امروز، پیچیده‌تر از یک نسل پیش شده است، زمانی که حزب رونالد ریگان مدل three-leg stool را برای یافتن نامزدی قابل قبول برای محافظه‌کاران اجتماعی، اقتصادی و امنیت ملی پیش برد.
نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در این هفته، هر حزب را به چهار دسته جداگانه و حاشیه نشینان تحت فشار تقسیم کرد که می‌توانند در هر دو طرف تغییر کنند. از میان آن چهار دسته، راستی ها شامل محافظه‌کاران ایمان و پرچم و راست پوپولیست به احتمال زیاد طرفدار ترامپ هستند. محافظه‌کاران متعهد سنتی‌تر و راست های دوسوگرای جوان‌تر و کمتر درگیر، بسیار متفاوت هستند. هیچکدام ضد ترامپ نیستند، اما هر دو بیشتر تمایل دارند طرفدار چهره ای تازه باشند.
با توجه به آنچه در بالا گفته شد، ارزشش را دارد به نامزدهای احتمالی و اینکه در صورت انصراف ترامپ از نامزدی در سال 2024 چه جایگاهی دارند، بپردازیم. به هر کدام از آنها از این منظر که هوادار ترامپ یا ضد ترامپ هستند می پردازیم و اینکه در کدام یک از چهار دسته ی پیو قرار می گیرند. بالوت پدیا بیست و هشت نامزد بالقوه حزب جمهوری خواه را برای ریاست جمهوری فهرست کرده است، اما در اینجا فقط به نامزدهایی که احتمال حضورشان در انتخابات منطقی تر به نظر می رسد، نگاهی می اندازیم.
بازی با رای دهندگان ترامپ
در خط مقدم دولت ترامپ، مایک پنس، معاون رئیس جمهور سابق و مایک پمپئو، وزیر امور خارجه سابق آمریکا حضور داشتند. هر دوی این افراد می توانند گزینه هایی برای ادامه ی میراث رئیس جمهور قبلی باشند. این میراثی است که هر روز که از دولت بایدن می گذرد، بهتر به نظر می رسد.
در حالی که سیاست های ترامپ به اندازه کافی برای رای دهندگان اولیه حزب جمهوری خواه محبوب است، خود ترامپ در جلب حمایت افراد بهتر عمل می کرد. این مزیتی است که به نظر می رسد، پنس یا پمپئو از آن برخوردار نیستند. سومین نامزد احتمالی در این جبهه، نیکی هیلی، سفیر سابق سازمان ملل و فرماندار سابق کارولینای جنوبی است.
هر یک از این سه شخصیت دولت ترامپ به احتمال زیاد برای جمعیت محافظه کار متعهد در مطالعه پیو و برای رای دهندگان ایمان و پرچم محبوب خواهند بود اما در میان راست پوپولیست کمتر محبوبیت خواهند داشت.
بیایید نگاهی به سناتورها بیندازیم. یکی از مزیت های آنها دسترسی آسان تر به رسانه ملی است. در این ارتباط می توان به سناتورهایی همچون تد کروز و جاش هاولی اشاره کرد. کروز به طرز جالبی سخت‌ترین چالش ترامپ در انتخابات مقدماتی حزب جمهوریخواه در سال 2016 بود. حتی قبل از انتخابات 2020، هاولی شهرت خود را به عنوان یک پوپولیست مدافع آمریکایی های یقه آبی با نگاهی منتقدانه به فناوری های بزرگ گسترش داده بود.
چپ، به صورت ناعادلانه آبروی هر دوی این افراد را در جریان شورش 6 ژانویه لکه دار کرد. این منصفانه است که اقدامات علیه آنها را برای به چالش کشیدن نتایج انتخابات زیر سوال ببریم.
هم کروز و هم هاولی می‌توانند در میان راست پوپولیست و محافظه‌کاران ایمان و پرچم مورد حمایت قرار گیرند. کروز همچنین می‌تواند در میان محافظه‌کاران متعهد حمایت کسب کند.
با این حال، به نظر می رسد کروز بخشی از حمایتی را که در سال 2016 داشت، از دست داده است. هاولی چهره تازه‌ای خواهد بود که می تواند رأی دهندگان ترامپ را بدون اینکه زنان حومه شهر را از خود دور کند، تحت تأثیر قرار دهد.
سناتورهایی همچون تیم اسکات و مارکو روبیو که هر دو گزینه های احتمالی برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری 2024 به نظر می‌رسند، لزوماً بزرگترین هواداران ترامپ نبوده‌اند و به حامیان ترامپ دلیلی برای مخالفت با خود نداده‌اند. آنها به احتمال زیاد برای رأی دهندگان محافظه کار متعهد جذابیت دارند. اگرچه اسکات، از کارولینای جنوبی، و روبیو، از فلوریدا ممکن است در صورت حضور هیلی و دسانتیس در انتخابات شرکت نکنند.
دسانتیس دارای یک مزیت تاریخی است که بر حسب آن معمولاً فرمانداران پیروز می شوند و سناتورها رقابت را می بازند. باراک اوباما، جان اف کندی، و وارن جی. هاردینگ جزو سناتورهای استثنایی بودند که در قرن بیستم رئیس جمهور شدند. دسانتیس در ایالت خود محبوب است و به نظر می‌رسد احتمالاً دوباره در انتخابات پیروز می‌شود، اما باید قاطعانه برنده شود تا به عنوان نامزد پیشتاز ریاست‌جمهوری وارد میدان شود. علاوه بر این، دسانتیس به احتمال زیاد می تواند هر چهار گروه شناسایی شده توسط پیو برای سمت راست را با خود همراه کند.
گرگ ابوت، فرماندار تگزاس، کریستی نوم، فرماندار داکوتای جنوبی و گلن یانگکین فرماندار منتخب ویرجینیا همگی به عنوان نامزدهای احتمالی مطرح هستند. یانگکین که حمایت ترامپ را با خود به همراه داشت اما بیش از حد به آن تکیه نکرد، ممکن است شرایط بهتری داشته باشد. هواداری گروه های مختلف از ابوت و نوم ممکن است محاسبات را در مورد گروه های شناسایی شده توسط پیو به هم بریزد. اما خیلی زود است، قضاوت کنیم که کدام گروه های شناسایی شده توسط پیو از یانگکین حمایت خواهند کرد.
چیزی که این فرمانداران فاقد آن هستند، این است که مانند دسانتیس در این نبرد مورد آزمایش قرار نگرفته اند. رسانه‌های اصلی ملی حداقل از سال گذشته به دسانتیس حمله کرده‌اند. تاریخ مملو از فرمانداران قوی ای است که در انتخابات ریاست جمهوری شکست خورده اند. اما احتمالاً دسانتیس یکی از آنها نخواهد بود.
خط ضد ترامپ
بیایید ابتدا به چنی و کریستی نگاهی بیندازیم. به نظر نمی رسد چنی یک امکان واقعی برای نامزدی باشد، مگر اینکه بخواهد ترامپ را در مناظره ها هدف قرار دهد. بنابراین، در انتخابات مقدماتی بدون ترامپ، مشکوک است که چنی نامزد شود. اما، اگر این کار را بکند، مشخص نیست که او با وجود سابقه محافظه کارانه در کنگره، از حمایت یکی از چهار گروه شناسایی شده پیو برخوردار خواهد شد یا خیر.
از سوی دیگر، کریستی احتمالاً با وجود ترامپ یا بدون حضور او نامزد خواهد شد. اظهارات او در مورد نگاه به آینده به جای پرداختن به سال 2020 چندان تند نبود، اما به اندازه کافی ترامپ را آزرده خاطر کرد تا او بیانیه ای در حمله به کریستی صادر کند. زمان مناسب برای کاندیداتوری کریستی سال 2012 بود، زمانی که او از حمایت زیادی در حزب جمهوریخواه برخوردار بود. بهترین طرفداری از او می تواند در میان برخی از محافظه کاران متعهد صورت گیرد. اما به نظر می رسد این هواداری متزلزل است.
سناتور بن ساسه به اولین استیضاح ترامپ در مورد تماس تلفنی با اوکراین رای منفی داد. بنابراین، او یک ضد ترامپی محسوب نمی شود. ساسه احتمالاً فقط می تواند در میان رای دهندگان محافظه کار متعهد از حمایت برخوردار شود و احتمالاً باید برای رأی گرفتن تلاش کند. اگرچه، ریشه های نبراسکایی او ممکن است برای رای دهندگان ایمان و پرچم جذاب باشد.
