به هیچ عنوان لوازم التحریر از کشورهای اروپایی مانند آلمان و انگلیس وارد
ایران نمی‌شود، بنابراین مردم نباید تحت تأثیر تبلیغات قرار گیرند.75 درصد
لوازم التحریر از چین،10 درصد ترکیه و 15 درصد از اندونزی وارد می‌شود
رئیس اتحادیه سراجان: اکثر کیف‌های چینی (وارداتی) که در سطح بازار برای
مدارس توزیع شده از مواد دست دوم و بازیافتی است. لذا این گونه کیف‌ها
عارضه‌های متعددی را برای دانش آموزان به‌وجود می‌آورد
به فصل مهرماه که نزدیک می‌شویم، جنب و جوش برای خرید لوازم التحریر وکیف و
کفش آغاز می‌شود.برخی از فروشگاه‌های محله خود خریدهای لازم را انجام
می‌دهند، برخی دیگر به بازاربزرگ شهرشان می‌روند و گروهی دیگر به نمایشگاه
هایی می‌روند که به این منظور برپا شده است. در این میان بازار دستفروش‌ها
هم از رونق خوبی برخوردار است. به عنوان مثال دفترهای صد برگ که جلد جذابی
دارند هر چهار عدد 10 هزار تومان،مداد رنگی 6تایی حدود 6هزار تومان و مداد
مشکی و خودکار هم با قیمت‌های پایین تری نسبت به مغازه‌ها و نمایشگاه‌ها به
فروش می‌رسد.اما این اقلام عمر کوتاهی دارند چرا که کیفیت آنها بسیار
پایین است.در فروشگاه‌ها نیز لوازم التحریر، کیف و کفش محصول چینی به وفور
یافت می‌شود و شاید در لابه‌لای آن بتوان کالای ایرانی یافت.فروشندگان
همواره پیشنهاد کالای چینی را می‌دهند و تنها قیاس آنها قیمت است.از آنجا
که توان خرید مردم کاهش یافته فروشندگان برای آنکه بتوانند از این کسادی
چند هفته‌ای رها شوند مبلغ کالاهای چینی می‌شوند.هر چند که در
گفت‌و‌گوهایشان از کیفیت کالاهای ایرانی صحبت زیادی برای گفتن دارند. اما
این افراد می‌گویند معیار مردم در خرید فقط در دو بخش قیمت و نمای ظاهری آن
خلاصه می‌شود لذا محصولات چشم بادامی‌ها همیشه در بورس است.همین نوع نگاه
باعث شده است که صنعت داخلی با چالش‌های مختلفی روبه‌رو شود.طبق آمار آموزش
و پرورش تا مقطع دبیرستان 12 میلیون دانش آموز وجود دارد و نیاز سالانه
کشور به کیف و کفش 20 میلیون است اما تولیدکنندگان داخلی کمترین سهم را از
این بازار دارند. با تغییر رویکرد ایرانیان به سمت کالاهای چینی خیلی از
کارخانجات طعم تلخ ورشکستگی را تحمل کردند بدین جهت خیلی از تولید کنندگان
برای آنکه بتوانند ادامه حیات دهند بر کیفیت محصولات خود افزودند و با وجود
افزایش قیمت مواد اولیه بر ثبات قیمت‌ها تأکید کردند.حال در مقطع فعلی
بهترین حمایت از تولید داخلی که اکثر آنها قابل رقابت با برندهای
بین‌المللی است خرید کالای ایرانی است.
تولیدکنندگان داخلی با 30 درصد ظرفیت خود کارمی کنند
جهانبخش بهدادی رئیس انجمن تولیدکنندگان لوازم التحریر و نوشت افزار که دل
پری از واردات لوازم التحریر داشت این‌گونه گفت‌و‌گوی خود را با روزنامه
ایران آغاز کرد: تولیدات داخلی می‌تواند نیاز کشور را پاسخ دهد و حتی
می‌توان مازاد تولید را به کشورهای مختلف صادر کرد. ظرفیت تولید ما 4 برابر
نیاز بازار است. اما باوجود تمام اینها می‌بینیم واردات لوازم التحریر
ادامه دارد و این باعث شده تولیدکنندگان هر ساله با ضررهای هنگفتی روبه‌رو
شوند. وی افزود: در حال حاضر و بدون اغراق تولیدکنندگان با 25 تا 30 درصد
ظرفیت خود کار می‌کنند و این درحالی است که بیش از 65 درصد ظرفیت کارخانجات
خالی است. قطعاً اگر تحریم‌ها نبود و امکان جابه‌جایی پول فراهم بود
تولیدکنندگان صادرات را پیگیری می‌کردند.
بهدادی از واردکنندگانی گلایه کرد که با ترفندهایی چون کم اظهاری و دور
زدن قانون وارد بازار می‌شوند و جایی برای حضور تولیدکنندگان داخلی
نمی‌گذارند. وی توضیح داد: وارد کنندگان قیمت واقعی لوازم التحریر را به
گمرک اعلام نمی‌کنند(یک چهارم قیمت کالا به گمرک اظهار می‌شود) و به همین
جهت ما نمی‌توانیم با تولیدات چینی رقابت کنیم و در نهایت کالاهای این کشور
بازار را اشباع می‌کند. وی با بیان اینکه بارها از دولت خواسته شده است که
جلوی واردات لوازم التحریر چینی گرفته شود، افزود: از بین لوازم التحریر
ترکیه،اندونزی و چین محصولات ایرانی کیفیت بالاتری دارد و حتی تنوع محصول
آن قابل رقابت با برندهای معتبر است. اگر تولیدکنندگان کم فروشی کرده بودند
یا گرانفروشی و یا محصول بی‌کیفیت در بازار ارائه کرده بودند قطعاً ما هم
با واردات هیچ مشکلی نداشتیم اما تاکنون یک شکایت هم در این بخش ثبت نشده
این در حالی است که در مورد لوازم التحریر وارداتی شکایت‌های متعددی داشته
ایم.
4 کارخانه مدادسازی تعطیل شد
رئیس انجمن تولیدکنندگان لوازم التحریر و نوشت افزار اذعان داشت:4 سال پیش
وزارت صنعت به دلایل مختلف جلوی واردات مداد را گرفت. این امر باعث ایجاد
4کارخانه مدادسازی و اشتغال هزاران نفر شد.اما این ممنوعیت عمر طولانی
نداشت چرا که با آزادسازی لوازم التحریر از سه سال پیش دردولت دهم چراغ 4
کارخانه خاموش شد.این کارخانه‌ها 500 هزار قراصه در سال تولید می‌کردند و
ظرفیت اسمی آنها 5 میلیون قراصه در سال بود. این در حالی است که نیازمداد
کشور بیش از 5/1 میلیون قراصه در سال نیست. طبق آخرین آمارها با توجه به
حجم تولید داخلی سال گذشته یک میلیون و 700 هزار قراصه وارد کشور شد که هم
اکنون 200 هزارقراصه آن در انبار است.با این اتفاق‌ها تولیدکنندگان داخلی
چطور باید ادامه حیات دهند.
لوازم التحریر اروپایی وارد ایران نمی‌شود
رئیس انجمن تولیدکنندگان لوازم التحریر و نوشت افزار گفت: به هیچ عنوان
لوازم التحریر از کشورهای اروپایی مانند آلمان و انگلیس وارد ایران
نمی‌شود، بنابراین مردم نباید تحت تأثیر تبلیغات قرار گیرند.75 درصد لوازم
التحریر از چین،10 درصد ترکیه و 15 درصد از اندونزی وارد می‌شود.
وی درباره اینکه چرا مداد چینی از مداد ایرانی ارزان تر است گفت: هر فردی
که بخواهد از کشور چین مداد خریداری کند باید 5/3 دلار بابت چوب و 5/1 دلار
برای مغز آن پول پرداخت کند و با در نظر گرفتن سایرهزینه‌ها حتی گمرک این
رقم به 6 دلار می‌رسد.(قیمت هر قراصه مداد 6دلار برای واردکنندگان تمام
می‌شود.) زمانی که این افراد بخواهند در گمرک کالای خود را اظهار کنند قیمت
آن را 2 دلار اعلام می‌کنند لذا تعرفه‌ای که برای آنها تعیین می‌شود خیلی
کم است.هر قراصه از 12 جعبه 12 تایی تشکیل شده که قیمت آن 60هزار تومان
است. در حقیقت هر جعبه با 12 مداد رنگی یا مداد مشکی 5هزار تومان
می‌شود.(قیمت هر عدد مداد حدود 2هزار و 400 تومان می‌شود.)البته این رقم‌ها
به شرطی است که مداد حداقل کیفیت‌ها را داشته باشد که بعضاً ندارد.
بهدادی خاطرنشان کرد: هر قراصه برای تولیدکنندگان داخلی 45 هزار تومان و
در زمان عرضه بین 55 تا 65 هزار تومان است. حال اگر واردکنندگان به درستی
کالاها را به گمرک اظهار کنند و حق گمرکی واقعی را پرداخت کنند قیمت لوازم
التحریر ایرانی خیلی ارزان تر خواهد بود. وی درباره وضعیت دفتر مدارس نیز
گفت: تنها 10 درصد بازار دفتر در دست چینی هاست و آن هم بیشتر مربوط به جلد
آن است. کاغذ دفتر در خودکشور تولید می‌شود و در این خصوص واردات صرفه
اقتصادی ندارد. برای تولید دفتر تکنولوژی خاصی نیاز نیست وتنها داشتن یک
کارگاه کوچک مجهز به گیوتین و منگنه زن کافی است، اما برای تولید یک مداد
باید 14 دستگاه صنعتی کار کند. لذا این صنعت نیازمند حمایت جدی دولت است.
وی با بیان اینکه آمار درستی از کارگاه‌های تولید دفتر در کشور وجود ندارد
تصریح کرد: در حال حاضر 3کارخانه مداد چوبی و 3کارخانه مداد روزنامه‌ای در
کشور فعال است.
اکثر کیف‌های چینی از مواد بازیافتی است
همچنین محسن خردمند رئیس اتحادیه سراجان (کیف و کفش و...) درباره وضعیت
بازار کیف و کفش و حضور قدرتمند کالاهای چینی در گفت‌و‌گو با «ایران» به
مواد مصرفی کیف‌های مدرسه اشاره کرد و گفت: اکثر کیف‌های چینی (وارداتی) که
در سطح بازار برای مدارس توزیع شده از مواد دست دوم و بازیافتی است. لذا
این گونه کیف‌ها عارضه‌های متعددی را برای دانش آموزان به‌وجود می‌آورد.
برای آنکه بوی این کیف‌ها از بین برود آنها از اسانس استفاده می‌کنند لذا
از مردم می‌خواهیم در زمان خرید سراغ کیف‌های بی‌کیفیت چینی نروند.
متأسفانه این کیف‌ها که فقط ظاهر جذابی دارند با قیمت‌های بالا و هم قیمت
با کیف‌های مرغوب ایرانی به فروش می‌رسد.
وی توضیح داد: تولیدکنندگان داخلی رویه کیف‌های مدارس را حدود 10 هزار
تومان خریداری می‌کنند اما در رویه تولیدی چین به علت مواد بازیافت قیمت آن
کمتر از 5 هزار تومان است لذا کیف‌های چینی که مردم خریداری می‌کنند با
قیمت واقعی آن عرضه نمی‌شود.
خردمند در ادامه به بازار کفش اشاره کرد و گفت:یک جفت کفش چینی(با کیفیت
متوسط) اگر از مبادی قانونی وارد کشور شود حدود 90 هزار تومان قیمت
می‌خورد. اما اکثر آنها از طریق قاچاق وارد کشورمان می‌شود لذا این قیمت
به یک سوم می‌رسد.حال در شرایطی که تولید کنندگان داخلی با هزینه‌های
سنگینی چون بهره‌های بانکی،مالیات،دستمزد و... روبه‌رو می‌شوند چگونه
می‌توانند در بازار رقابت کنند.لذا ضروری است که دولت در جهت حمایت از
تولیدداخل گام‌های محکمی بردارد. رئیس اتحادیه سراجان با بیان اینکه میزان
مصرف سالانه کیف و کفش با حدود 16 الی
17 میلیون دانش آموز، دانشجو،شاغلین و... هر کدام 20 میلیون است تصریح
کرد:حداقل 50 درصد نیاز کشور از طریق واردات تأمین می‌شود این در حالی است
که تولیدکنندگان داخلی می‌توانند نیاز کشور را
پاسخ دهند.
وی با بیان اینکه با واردات هر نوع کیفی مخالف نیستم گفت: تنوع جنس خوب
است اما در صورتی که کالا، کالای بی‌کیفیتی نباشد اما متأسفانه برخی از
جنس‌های وارداتی که به صورت قانونی یا قاچاق وارد کشور می‌شوند، از کیفیت
بسیار پایینی برخوردار هستند، به طوری که این کیف‌ها موجب حساسیت‌های پوستی
و تنفسی هم خواهند شد.خردمند با بیان اینکه تولید در بازار به صرفه نیست،
گفت: ما نسبت به سال گذشته هیچ گونه افزایش قیمتی نداشته‌ایم و این در حالی
است که تمامی هزینه‌های ما افزایش یافته است. اما از آن جهت که بازار در
رکود کامل به سر می‌برد بازار کشش هیچ گونه افزایش قیمتی را ندارد. لذا
تولیدکننده مجبور است تا حدی از سود خود بگذرد تا چراغ مغازه‌اش خاموش
نشود.
* روزنامه ايران
