خبرگزاری تسنیم، نکته مهم در اقتصاد امروز جهان، شبکه ای بودن آن است. این سخن از یک سو اشاره به وابستگی های متقابل اقتصاد کشور ها به همدیگر دارد و از سوی دیگر ، افاده یک وضعیت رقابتی سنگین را به ذهن متبادر می کند.
طبیعتا کشورها برای دریافت سهم خود از تجارت و بازار جهانی، نیازمند اقتصاد قوی و خود اتکا هستند. پر واضح است که اقتصاد های سنتی کمتر توان ورود و حضور در این بازار پر از رقبای بزرگ را ندارد، مگر آنکه مسلح به دانش روز در حوزه تولید و بازاریابی باشد.
از این رو به نظر می رسدبخشی از رویکرد نام گذاری امسال با نگاه آینده نگرانه به شرایط اقتصادی داخل و حضور در عرصه بین الملل از سوی مقام معظم رهبری انتخاب باشد، که می توان آن را از جهات گوناگون مورد توجه قرار داد ، لذا در این مجال کوتاه سعی می کنیم تبیینی اختصاری با نگاه به هر دو عرصه داشته باشیم.
آنچه مسلم است رهبر معظم انقلاب با توجه به نیازها و رویکردهای کلان جامعه اقدام به نامگذاری سال و تعیین یک راهبرد می کند. این سخن به این معناست که در نامگذاری سال ها، از یک سو اشاره ای به برخی نارسایی های موجود می شود و از طرف دیگر،مسیر برنامه های آینده کشور و راه حل کلان بعنوان یک راهبرد کلی کشور در قالب نامگذاری سال مشخص می گردد.
نگاهی به وضعیت اقتصادی کشور در سال گذشته نشان می دهد که بر اثر تحریم ها ، بازارهای داخلی مواجه با تورم بوده است و مردم از این حیث تحت فشار هستند و این آسیب در کنار معضل بیکاری، شرایط معیشتی برخی خانواده ها را در شرایط دشواری قرار داده است. لازم به گفتن نیست که یکی از دلایل مهم تاثیر گذاری تحریم ها در بازار های عمومی داخلی، اتکا صنایع تولیدی به خارج از کشور است و یا اینکه در محصولات صدر در صد داخلی نیز، تولید به اندازه کافی و بصورت رقابتی انجام نمی گیرد ، لذا راه اندازی شبکه تولید و پر شدن ظرفیت شرکت های تولیدی، میتواند حجم اقتصاد کشور را بصورت محسوس افزایش دهد، که نتیجه مستقیم آن علاوه بر ثبات بازار، ایجاد اشتغال برای جوانان جویای کار است. پس تولید و اشتغال، رابطه مستقیم باهم دارند که در صورت برنامه ریزی و تحقق اهداف در این دو حوزه، دو تا از مشکلات بزرگ کشور حل خواهد شد.
اما نکته بسیار مهم در این ارتباط ، عبور از اقتصاد و تولید سنتی و بهر ه مندی از اقتصاد دانش بنیان است.
اقتصاد های برتر امروز به جای تکیه بر حجم و میزان تولید، روی کیفیت و ارزش افزوده متمرکز هستند. خام فروشی به هیچ‌عنوان نمیتواند کشور را به اهداف متصور در تولید برساند، چرا که از هم اکنون زمزمه هایی در حذف انرژی های فسیلی شروع شده و حتی به نظر می رسد که با ورود خودرو های برقی در آینده نزدیک، مشاغل مرتبط با خودرو های بنزینی کم رنگ خواهد شد و حتی ممکن است با ورود محصولات فناورانه جدید ماهیت و موجودیت بسیاری از مشاغل تغییر کند، لذا آنچه اقتصاد و تولید کشور و در نهایت مشاغل افراد جامعه را حفظ و توسعه خواهد داد، ابتنای تولید و اشغال به دانش روز و یافتن بازار ها و نیاز های جدید است.
لذا به نظر می رسد که مهمترین واژه در نامگذاری سال دانش‌بنیان است تولید دانشجویان نیز امری نیست که خلق الساعه اتفاق بیفتد بلکه نیازمند نگاه علمی در تمام بخش‌های تولید تا بازار مصرف و تربیت کارگران و مهندسان با دانش فنی برای ورود به عرصه اقتصاد دانش بنیان است این مهم در وهله اول نیازمند تغییر نگاه به حوزه اقتصاد و اشتغال است و در مرحله بعد فرهنگ‌سازی برای ورود به مرحله جدید در کشور که در آن فرهنگ تولید و اشتغال به صورت کلی رنگ و بوی دانش بنیان به خود بگیرد. پیش تر نیز اشاره شد،که فرهنگ زیر ساخت تحول و تغییرات آینده نگرانه است و در این حوزه نیز اگر بتوانیم این رویکرد راهبردی را تبدیل به یک گفتمان عام شمول کرده و وارد عرصه فرهنگ عمومی جامعه به مفهوم اعم آن کنیم، اتفاق اساسی برای تحقق اهداف نامگذاری سال رخ خواهد داد، پس نیازمند فکری نو برای این نام گذاری راهبردی هستیم.
* داود عامری
انتهای پیام/
