چند دوربین برای گوشی کافی است؟ چند دوربین بیش از حد محسوب می‌شود؟ گلکسی A9 (2018) حدود سه سال و نیم قبل به عنوان اولین گوشی مجهز به دوربین چهارگانه راهی بازار شد. سامسونگ وعده داد که به لطف این تعداد دوربین، کاربران برای ثبت عکس‌های موردنظر خود دست بازتری خواهند داشت.
اول از همه باید به دوربین اصلی ۲۴ مگاپیکسلی اشاره کنیم. در کنار آن هم اولترا واید ۸ مگاپیکسلی به همراه تله‌فوتو ۱۰ مگاپیکسلی با زوم ۲ برابری قرار داشت. در نهایت نباید سنسور تشخیص عمق ۵ مگاپیکسلی را از قلم بیندازیم. اما اصلا چرا شرکت‌ها دنبال افزایش تعداد دوربین‌ها هستند؟ باید خاطرنشان کنیم تلاش‌هایی برای استفاده از دوربین‌های مبتنی بر فاصله کانونی متغیر صورت گرفته ولی این دوربین‌ها در گوشی‌های باریک‌تر از ۱۰ میلی‌متر نمی‌توانند قرار بگیرند. این در حالی است که ضخامت گلکسی A9 (2018) به ۸ میلی‌متر می‌رسد و در ضمن ماژول دوربین این گوشی هم تقریبا هم‌سطح با پنل پشتی است.
در سال ۲۰۱۶ ال‌جی برای اولین بار به بهره‌گیری از دوربین اولترا واید روی آورد و این دوربین مورد توجه شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌ها قرار گرفت. مدتی بعد هم دوربین تله‌فوتو به طور گسترده در گوشی‌های مختلف ظاهر شد. اما در سال ۲۰۱۸ ال‌جی برای اولین بار از یک گوشی مجهز به هر دو دوربین اولترا واید و تله‌فوتو رونمایی کرد که فقط چند هفته قبل از معرفی A9 راهی بازار شد.
در این میان با وجود اینکه سامسونگ در تبلیغات خود این تعداد دوربین‌های A9 را در مرکز توجه قرار دارد، اما واقعیت این است که دوربین‌های موردنظر کیفیت چندان قابل توجهی نداشتند. به عنوان مثال در ادامه می‌توانید تصاویر ثبت شده با دوربین اصلی را مشاهده کنید. همانطور که می‌بینید که در بیشتر این تصاویر رنگ بنفش توجه زیادی را جلب می‌کند. در برخی تصاویر هم که وایت بالانس به درستی تنظیم شده، همچنان نویز زیادی دیده می‌شود.
دوربین تله‌فوتو رنگ‌ها را بهتر مدیریت می‌کرد اما به یک دلیل نامعمول، این دوربین به طور پیش‌فرض عکس‌های ثبت شده با سنسور ۱۰ مگاپیکسلی را به عکس‌های ۲۴ مگاپیکسلی تبدیل می‌کرد. البته غیرفعال کردن این مشخصه امکان‌پذیر بود ولی مشخص نیست که چرا سامسونگ چنین قابلیتی را ارائه داده بود.
دوربین اولترا واید هم در زمینه‌ی اعوجاج تصویر مشکلات زیادی داشت و از طرف دیگر باید به کیفیت پایین آن هم اشاره کنیم. همانطور که احتمالا می‌دانید، بسیاری از گوشی‌ها به‌طور پیش‌فرض اعوجاج تصاویر ثبت شده با دوربین اولترا واید را تا حد زیادی اصلاح می‌کنند که سامسونگ برای A9 چنین کاری انجام نداده بود.
در ادامه هم می‌توانید تصاویر ثبت شده با دوربین اصلی در شب را مشاهده کنید که کیفیت این تصاویر نیز چندان قابل توجه نیست.
روی هم رفته در آن دوران از یک گوشی که قرار بود از نظر دوربین حرف زیادی برای گفتن داشته باشد، انتظارات بسیار بیشتری داشتیم. حالا بهتر است به کیفیت سنسور تشخیص عمق آن نگاهی دوباره بیندازیم. در کمال تعجب، عکس‌هایی که با همکاری دوربین اصلی و سنسور تشخیص عمق ثبت شده‌اند، به خوبی سوژه را از پس‌زمینه جدا کرده‌اند. روی هم رفته از بین ۴ دوربین، ظاهرا فقط سنسور تشخیص عمق کار خود را به درستی انجام می‌دهد.
دوربین سلفی هم مبتنی بر سنسور ۲۴ مگاپیکسلی بود که البته از قابلیت فوکوس خودکار بهره نمی‌برد. گستره دینامیکی عکس‌های سلفی چندان عالی نبودند اما در شرایط ایدئال می‌توانستید عکس‌های سلفی خوبی بگیرید.
به غیر از دوربین چهارگانه، باید به بهره‌گیری این گوشی از نمایشگر ۶٫۳ اینچی هم اشاره کنیم که در آن دوران یکی از بزرگ‌ترین نمایشگرها محسوب می‌شد. این نمایشگر از نظر روشنایی، کیفیت و کنتراست حرف زیادی برای گفتن داشت. قلب تپنده‌ی این گوشی چیپست اسنپدراگون ۶۶۰ بود که در کنار آن ۶ یا ۸ گیگابایت رم و ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی انجام وظیفه می‌کردند. همچنین نباید باتری ۳۸۰۰ میلی‌آمپر ساعتی این گوشی را از قلم بیندازیم و در کل این گوشی از نظر عمر باتری ضعف مهمی نداشت.
سامسونگ برای این گوشی قیمت بسیار بالایی را در نظر گرفته بود که در بازار جهانی با قیمت ۶۰۰ یورو راهی بازار شد. به دلیل همین قیمت بالا و البته ضعف‌هایی که داشت، روی هم رفته گلکسی A9 (2018) مورد توجه زیادی قرار نگرفت. در کل سامسونگ برای A9 ایده‌های جذابی داشت که در نهایت نتوانست این ایده‌ها را به خوبی عملی کند.
منبع: GSM Arena
