معنای ولایی بودن

در سخنانشان به ظاهر دغدغه حفظ وحدت بود و گفتارشان تا آن حد جذاب در نظر می آمد که هر کس که بدون تفکر عمیق  و دور اندیشی وارد جمعشان می شد دلش در گرو دیدگاه آنها قرار می گرفت و با نظرشان همگام می شد. اما جریان در باطن به شکل دیگری بود. در ظاهر نفع ملت را می جستند اما در باطن به جمعی محدود که منافعشان در گروی پیوند با آنها بود گرایش داشتند. این جمع را می توان وحدت گسلان نامید. آنها که هرگاه منافعشان ایجاب می کند حتی در مقابل ولایت می ایستند و او را تنها می گذارند. آنها بر روند حرکتی خط ولایت در طول تاریخ آسیب زده اند.
همین‌ها بودند که پیمان تاریخی غدیر را فراموش کردند و در سقیفه بنای عهدی نو نهادند. عهدی که تاوان آن را امت اسلام در طول تاریخ داد. وحدت گسلان بودند که فریب استراتژی نیزه مقدس عمروعاص را خوردند و بازی برده را با باخت عوض کردند. مالک تنها 10 ضربت شمشیر تا فتح دروازه شیطان فاصله داشت و پیشانی پینه بسته‌های خشک مغز، شمشیر خود را نه در یاری او که بر خلاف عهدشان با ولایت از نیام بیرون کشیدند.این شمشیر قرار بود خیمه شیطان را نشانه رود اما روی حلق ولایت قرار گرفت تا با حربه تهدید شمشیرهای در حال فتح را داخل غلاف کنند.دو ضربه دیگر این افراد تنها گذاشتن امام حسن(ع) در مصاف با معاویه و شمشیر کشیدن به روی امام حسین(ع) و شهید کردن او با لب تشنه در کربلا آن هم پس از عهد محکم با سبطین نبی بود. به واقع این افراد در طول تاریخ همواره جلوتر از ولایت حرکت کرده اند و به نوعی با توهم دانای کل پنداری خود امت اسلام را داغدار سطحی نگری و تفکر هیجانی خود در طول تاریخ کرده اند.اکنون برخی تمایل به بازآفرینی آن رویدادها را به گونه ای دیگر دارند و برخلاف تاکیدات مقام عظمای ولایت مبنی بر حمایت از ایده دولت در حراست از دستاوردهای هسته ای تلاش می کنند تا اجر 2 سال مذاکره مبتنی بر منافع ملی را با به کار بردن حربه تهدید زیر سوال ببرند.وظیفه شورای نظارت بر نمایندگان در قبال جمله تهدید آمیز یک نماینده علیه وزیر امور خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی کشور این است که با اقدامی قانونی این رفتار را که در قانون قضایی کشور از مصادیق جرم( نیت منجر به ثغور ده گانه جرایم کیفری) محسوب می شود بدون قصور پیگیری کند تا دیگر فرد یا گروهی در این کشور جرات پرخاش به حریم‌های مورد تاکید و تائید ولایت و نیز حریم‌های تحت حمایت جامعه را نکنند.