سرنوشت فاز 11 پس از گذشت 15 سال از ورود و خروج شرکت‌های خارجی همچنان مشخص نیست، در حالی که سال گذشته فاز 11 به عنوان یکی از پروژه‌هایی معرفی شد که در کنفرانس لندن در قالب رونمایی از قراردادهای جدید نفتی معرفی می‌شود، اوایل سال جاری اعلام شد که توسعه این فاز از میدان مشترک پارس جنوبی به شرکت‌های داخلی سپرده می‌شود، اما اکنون که بیش از نیمی از سال گذشته اعلام شده که این پروژه در کنفرانس تهران معرفی خواهد شد.
در حالی که شرکت‌های داخلی برای اجرای طرح توسعه فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی اعلام آمادگی کرده بودند، بنا شده که طرح توسعه فاز 11 در کنفرانس تهران ارائه می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایسنا، چندی پیش علی اکبر شعبان‌پور، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس از نهایی شدن مذاکرات برای واگذاری بخشی از حفاری فاز 11 به پتروپارس و بخشی دیگر به مپنا خبر داده بود.
وی اعلام کرده بود که فاز 11 به اندازه ٢ فاز متعارف است و هر فاز متعارف شامل ١١ حلقه چاه است که طبق مذاکرات که هم اکنون مراحل آخر را طی می کند، بخش حفاری هر فاز به شرکت‌های پتروپارس و مپنا سپرده می‌شود.
شعبان‌پور اوایل سال نیز گفته بود که احتمالا تا اوایل خرداد به مرحله قرارداد برای حفاری سکوی 11B می رسیم .
اما امروز عبدالمحمد دلپریش، مدیربرنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت اعلام کرده که هیچ گزینه ای برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی قطعی نشده و توسعه این فاز از جمله طرح های شرکت ملی نفت است که در کنفرانس رونمایی از قراردادهای جدید نفتی(IPC) ارائه می‌شود.
بر اساس این گزارش، اواخر دهه هفتاد (سال 2000 میلادی) بود که شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه برای توسعه بخش بالادستی فاز 11 پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود 10 میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و تفاهم نامه‌ای بین دوطرف به امضا رسید.
پس از امضای این تفاهم نامه، شرکت پتروناس مالزی هم برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی اعلام آمادگی کرد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران 50 درصد، شرکت توتال فرانسه 40 درصد و پتروناس مالزی 10 درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و پایین دستی را به عهده گرفتند.
اما در پی عقد این تفاهم نامه و پس از انجام مطالعات مهندسی حساسیت‌های بین‌المللی نسبت به فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران افزایش یافت و طی سال های 1385 تا 1387 شرکت نفتی توتال به بهانه افزایش قیمت جهانی فولاد و در پی آن بالا رفتن هزینه های پروژه ، در اجرای عملیات توسعه ای فاز 11 تعلل و اقدام به وقت کشی کرد تا این که شرکت ملی نفت با پیشنهاد افزایش هزینه اجرای پروژه از سوی فرانسوی ها مخالفت کرده و در نهایت توتال از فاز 11 پارس جنوبی خارج شد.
پس از خروج توتال،در سال 1388 مذاکراتی بین شرکت نفت و شرکت CNPC چین آغاز و در نهایت قراردادی با ارزشی حدود 5 میلیارد دلار بین شرکت نفت و CNPC امضا شد اما چینی ها نیز مانند تجربه حضورشان در بسیاری از پروژه های عمرانی کشور،در این پروژه نیز کاری از پیش نبردند و سرانجام در پاییز 91 اقدام به ترک پارس جنوبی کردند.
پس از خروج چینی ها از این پروژه،مذاکراتی بین شرکت نفت و شرکت های داخلی مانند پترو ایران،تاسیسات دریایی و پترو پارس انجام شد تا این که شهریور ماه سال گذشته عملیات توسعه فاز 11 به شرکت پتروپارس واگذار شد اما چندی پس از این اقدام، با توجه به اولویت بندی صورت گرفته در زمینه توسعه فازهای پارس جنوبی و با توجه به محدودیت مالی موجود،پترو پارس از این پروژه خارج شد.
ایسنا
به گزارش خبرنگار ایسنا، چندی پیش علی اکبر شعبان‌پور، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس از نهایی شدن مذاکرات برای واگذاری بخشی از حفاری فاز 11 به پتروپارس و بخشی دیگر به مپنا خبر داده بود.
وی اعلام کرده بود که فاز 11 به اندازه ٢ فاز متعارف است و هر فاز متعارف شامل ١١ حلقه چاه است که طبق مذاکرات که هم اکنون مراحل آخر را طی می کند، بخش حفاری هر فاز به شرکت‌های پتروپارس و مپنا سپرده می‌شود.
شعبان‌پور اوایل سال نیز گفته بود که احتمالا تا اوایل خرداد به مرحله قرارداد برای حفاری سکوی 11B می رسیم .
اما امروز عبدالمحمد دلپریش، مدیربرنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت اعلام کرده که هیچ گزینه ای برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی قطعی نشده و توسعه این فاز از جمله طرح های شرکت ملی نفت است که در کنفرانس رونمایی از قراردادهای جدید نفتی(IPC) ارائه می‌شود.
بر اساس این گزارش، اواخر دهه هفتاد (سال 2000 میلادی) بود که شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه برای توسعه بخش بالادستی فاز 11 پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود 10 میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و تفاهم نامه‌ای بین دوطرف به امضا رسید.
پس از امضای این تفاهم نامه، شرکت پتروناس مالزی هم برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی اعلام آمادگی کرد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران 50 درصد، شرکت توتال فرانسه 40 درصد و پتروناس مالزی 10 درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و پایین دستی را به عهده گرفتند.
اما در پی عقد این تفاهم نامه و پس از انجام مطالعات مهندسی حساسیت‌های بین‌المللی نسبت به فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران افزایش یافت و طی سال های 1385 تا 1387 شرکت نفتی توتال به بهانه افزایش قیمت جهانی فولاد و در پی آن بالا رفتن هزینه های پروژه ، در اجرای عملیات توسعه ای فاز 11 تعلل و اقدام به وقت کشی کرد تا این که شرکت ملی نفت با پیشنهاد افزایش هزینه اجرای پروژه از سوی فرانسوی ها مخالفت کرده و در نهایت توتال از فاز 11 پارس جنوبی خارج شد.
پس از خروج توتال،در سال 1388 مذاکراتی بین شرکت نفت و شرکت CNPC چین آغاز و در نهایت قراردادی با ارزشی حدود 5 میلیارد دلار بین شرکت نفت و CNPC امضا شد اما چینی ها نیز مانند تجربه حضورشان در بسیاری از پروژه های عمرانی کشور،در این پروژه نیز کاری از پیش نبردند و سرانجام در پاییز 91 اقدام به ترک پارس جنوبی کردند.
پس از خروج چینی ها از این پروژه،مذاکراتی بین شرکت نفت و شرکت های داخلی مانند پترو ایران،تاسیسات دریایی و پترو پارس انجام شد تا این که شهریور ماه سال گذشته عملیات توسعه فاز 11 به شرکت پتروپارس واگذار شد اما چندی پس از این اقدام، با توجه به اولویت بندی صورت گرفته در زمینه توسعه فازهای پارس جنوبی و با توجه به محدودیت مالی موجود،پترو پارس از این پروژه خارج شد.
ایسنا
