نیما بهدادی مهر
ماهیت برندهای تجاری در جهان کسب سود حاصل از معرفی محصول به مشتری است. حال این موضوع که معرفی محصول با ضوابط اخلاقی و رعایت مناسبات انسانی کشور هدف تبلیغ همسوست یا از خطوط قرمز سیاسی و فرهنگی حاکم بر مناطق هدف می گذرد چندان به مالکان آن برند تجاری ارتباطی ندارد بلکه کشور هدف است که می تواند سطح مراودات و تعاملات خود با آن برند را تعریف کند.
مناسبات ایران اسلامی با برندهای تجاری حوزه تغذیه ، پوشاک ، کیف و کفش، جواهرآلات و لوازم آرایشی و بهداشتی نیز از این سنخ است. یعنی کشور هدف (ایران) می تواند سطح تعامل و مراودات تجاری خود را با آن برند (نایک، آدیداس، مک دونالد، کی اف سی، کریستین دیور و...) بر مبنای ضوابط قانونی خود تعیین کند.
بدیهی است تا این قسمت از مراوده اشکالی در کار به وجود نمی آید و دو طرف معامله بر مبنای قاعده برد- برد خواسته های خود را پیش می برند اما اگر جنبه صرفا اقتصادی این ماجرا را با مباحث فرهنگی- اجتماعی و گاه حتی سیاسی خلط کنیم شاید نه صرفا در تعریف مناسبات با پدیده های جهانی بلکه در اصول و مبانی جریان مراودات تجاری مدرن نیز دچار سوءتفاهم هایی شویم.
برندهای تجاری به لحاظ ماهیتی محصول خود را با نوع جهت گیری های فرهنگی مد نظر خودشان تعریف می کنند. به عنوان مثال مک دونالد با سرو غذاهایی که از حرام گوشت ها تهیه شده توانسته تا به یک برند مطرح در صنعت رستوران داری تبدیل شود اما آیا مک دونالد با همان رویه خود می تواند در ایران نیز شعبه داشته باشد؟
پاسخش به طور صریح منفی است زیرا نه مردم ایران نسبت به ارزش های دینی موکد در قرآن غافلند و نه نظام سیاسی کشورمان با این سنخ از مراودات تجاری بیگانه است. به واقع چشم بیدار مسئولان و مردم دیندار ایران همواره حقایق را رصد می کند و قطعا در صورت ورود مک دونالد به ایران، این برند تجاری موظف به رعایت قوانین فرهنگی کشورمان است. پس این نکته که برخی دوستان از ورود مک دونالد تحت عنوان نفوذ فرهنگی یاد می کنند ممکن است این تصور را به وجود آورد که اساسا برخی از قافله مراودات روز تجاری عقبند و الزام برندهای تجاری را به رعایت قانون سرزمینی عرضه و تقاضا از یاد برده اند.
این قانون تاکید می کند که همه برندهای فعال تجاری در هنگام تاسیس شعبه در کشور هدف ملزم به رعایت قوانین آن سرزمین در حوزه عرضه محصول هستند و بدیهی است در صورت تخطی از این دستورنامه تجاری حق ادامه فعالیت آنها در کشور مورد نظر سلب می شود.
به سیاست گذاران دولت در حوزه صنعت و معدن و تجارت اطمینان کنیم و این باور را داشته باشیم که مردم ایران برگزیننده بهترین شرایط برای زندگی خود هستند و در صورت ورود مک دونالد یا هر برند تجاری دیگر در هر عرصه و حیطه ای جز تبعیت از قانون کشور به چیز دیگری نمی اندیشند. پس باورهای زیبا را بپراکنیم و دروازه های کشور را به سوی تجارت مدرن با جهان بازکنیم.
مناسبات ایران اسلامی با برندهای تجاری حوزه تغذیه ، پوشاک ، کیف و کفش، جواهرآلات و لوازم آرایشی و بهداشتی نیز از این سنخ است. یعنی کشور هدف (ایران) می تواند سطح تعامل و مراودات تجاری خود را با آن برند (نایک، آدیداس، مک دونالد، کی اف سی، کریستین دیور و...) بر مبنای ضوابط قانونی خود تعیین کند.
بدیهی است تا این قسمت از مراوده اشکالی در کار به وجود نمی آید و دو طرف معامله بر مبنای قاعده برد- برد خواسته های خود را پیش می برند اما اگر جنبه صرفا اقتصادی این ماجرا را با مباحث فرهنگی- اجتماعی و گاه حتی سیاسی خلط کنیم شاید نه صرفا در تعریف مناسبات با پدیده های جهانی بلکه در اصول و مبانی جریان مراودات تجاری مدرن نیز دچار سوءتفاهم هایی شویم.
برندهای تجاری به لحاظ ماهیتی محصول خود را با نوع جهت گیری های فرهنگی مد نظر خودشان تعریف می کنند. به عنوان مثال مک دونالد با سرو غذاهایی که از حرام گوشت ها تهیه شده توانسته تا به یک برند مطرح در صنعت رستوران داری تبدیل شود اما آیا مک دونالد با همان رویه خود می تواند در ایران نیز شعبه داشته باشد؟
پاسخش به طور صریح منفی است زیرا نه مردم ایران نسبت به ارزش های دینی موکد در قرآن غافلند و نه نظام سیاسی کشورمان با این سنخ از مراودات تجاری بیگانه است. به واقع چشم بیدار مسئولان و مردم دیندار ایران همواره حقایق را رصد می کند و قطعا در صورت ورود مک دونالد به ایران، این برند تجاری موظف به رعایت قوانین فرهنگی کشورمان است. پس این نکته که برخی دوستان از ورود مک دونالد تحت عنوان نفوذ فرهنگی یاد می کنند ممکن است این تصور را به وجود آورد که اساسا برخی از قافله مراودات روز تجاری عقبند و الزام برندهای تجاری را به رعایت قانون سرزمینی عرضه و تقاضا از یاد برده اند.
این قانون تاکید می کند که همه برندهای فعال تجاری در هنگام تاسیس شعبه در کشور هدف ملزم به رعایت قوانین آن سرزمین در حوزه عرضه محصول هستند و بدیهی است در صورت تخطی از این دستورنامه تجاری حق ادامه فعالیت آنها در کشور مورد نظر سلب می شود.
به سیاست گذاران دولت در حوزه صنعت و معدن و تجارت اطمینان کنیم و این باور را داشته باشیم که مردم ایران برگزیننده بهترین شرایط برای زندگی خود هستند و در صورت ورود مک دونالد یا هر برند تجاری دیگر در هر عرصه و حیطه ای جز تبعیت از قانون کشور به چیز دیگری نمی اندیشند. پس باورهای زیبا را بپراکنیم و دروازه های کشور را به سوی تجارت مدرن با جهان بازکنیم.
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین