در این دیدار کاملا یک طرفه که ملی پوشان انگلیس حاکم بر توپ و میدان بودند ملی پوشان ما چیزی برای عرضه نداشتند و با دفاع پر اشتباه و انتقاد پذیر خود، در تمامی خطوط زمین سه گل زیبا در نیمه نخست و سه گل دیگر نیز در نیمه دوم دریافت کردند و بازنده شدند.
هر دو گل ایران در این دیدار را که «مهدی طارمی» به ثمر رساند یکی حاصل شوت سنگین از درون محوطه جریمه و دیگری از روی نقطه پنالتی داخل دروازه انگلیس جای گرفت.
از همان ابتدا کاملا مشخص بود ملی پوشان ایران با اعتماد به نفس کاذب که از دیدار برابر تیم های ملی آرژانتین، اسپانیا و پرتغال که در جام های جهانی گذشته به دست آورده بودند وارد زمین شده اند با تصور اینکه انگلیس را هم همانند آن تیم ها می توانند در زمین متوقف کنند.
در ادامه، اما با نمایش عالی سه شیرها در زمین دیوار کاذب تصور و غرورشان فرو ریخت و آنان آنچه که نباید اتفاق می افتاد را به چشم دیدند و تجربه کردند.
بی شک بیشترین تقصیر در کسب این نتیجه بر گردن کی روش است او با خیال اینکه جهان فوتبال، تیم انگلیس و ما را شگفت زده کند چند بازیکن تاثیر گذار کشورمان که در بازی های گذشته جز نفرات اصلی تیم بودند را از ترکیب خارج و چند بازیکن دیگر را جانشین آنان کرد و در پایان به جای همه خودش شگفت زده شد.
چیدمان کاملا تدافعی بازیکنان در زمین دیگر بلایی بود که آقای سرمربی دست به آن زد و این نتیجه مایوس کننده برای ما رقم خورد.
همانطور که درفهرست تیم ملی نیز مشخص است کی روش چهار دروازه بان را همراه تیم به جام جهانی برد و در طول برگزاری اردو هر چهار دروازه بان را آماده خواند اما نمی دانیم پس از جدی شدن مصدومیت «علیرضا بیرانوند» سنگربان اول تیم ملی و در خواست خروج او از زمین چرا دست هایش را به سرش کوبید؟
چرا او برای این موضوع و شاید اتفاق های تاثیر گذار دیگر که ممکن بود در این بازی بیفتاد برنامه جایگزین و مناسب نداشت؟ چرا دروازه بان دوم تا این حد ناآماده و بد بود؟
چرا از بازی برابر ژاپن در جام ملت های آسیا هنوز درس نگرفتیم و مدافعان به ویژه «روزبه چشمی» پیش از دریافت گل دوم انگلیس باز هم شبیه دیدار برابر ژاپن اشتباه کرده و به جای ادامه بازی ایستاد و به داور نگاه می کرد تا خطا بگیرد؟
آیا درست است بگوییم کی روش مردی که همه چیز را می داند هنوز برای حل این مسایل در تیم چاره ای پیدا نکرده است؟ و ....
نکته پایانی
در دنیایی که هر روزش با روز دیگر فرق داشته و فوتبال نیز از این قاعده مستثتی نیست چرا ما توقف کرده و با در جا زدن و اصرار و ابرام بر تفکرات گذشته روزگار می گذرانیم؟ با این روش می خواهیم به کجا برسیم؟ آیا وقت آن نرسیده تغییر را بپذیریم؟
دوشنبه شب دریکی ازدیدارهای پرگل ادوار تاریخ جام جهانی نام تیم ملی کشورمان در این جام ماندگار شد، اما بدانید ما نیز این شکست سنگین برابر انگلیس را هیچ وقت فراموش نمی کنیم آقای کی روش ای کاش شما و بازیکنان تیم ملی نیز آن را فراموش نکنید و حداقل از آن درس بگیرید.
251251
