دنیای اقتصاد نوشت: «در سال‌های اخیر مردم با گوشت و پوست و استخوان خود، معضلی به اسم «تورم» را حس کرده‌اند و سخن گفتن از این موضوع، چندان تازه نیست. گاهی بین دو بار مراجعه به سوپرمارکت و انجام خریدهای یکسان، تفاوت قیمتی احساس می‌شود که به معنای واقعی کلمه استخوان‌سوز است. این تورم از چند سال پیش شروع شده، همچنان ادامه دارد و گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس در مورد لایحه بودجه ۱۴۰۲، نشان می‌دهد تورم حداقل ۴۰ درصدی در کشور باقی خواهد ماند. این گرانی افسارگسیخته، در همه ابعاد مشخص است و البته که ورزش قهرمانی هم به نوبه خود از آن مستثنی نیست. می‌دانید که مثلا فوتبال حرفه‌ای خرج دارد و بازیکنان معمولا با ارقام بالا جابه‌جا می‌شوند اما حالا همزمان با افزایش قیمت‌ها در کشور، در این زمینه هم شاهد طرح اعداد و ارقام حیرت‌انگیز هستیم. گاهی در مورد دستمزد فقط یک بازیکن، از عددی سخن گفته می‌شود که شاید تا چند سال پیش با آن می‌شد دو تیم مدعی قهرمانی را به طور کامل بست!
۱۰۰میلیارد برای یک بازیکن
به‌تازگی یکی از روزنامه‌های ورزشی از پیشنهاد یک باشگاه لیگ برتری به علیرضا بیرانوند برای عضویت در این تیم خبر داده است؛ پیشنهادی که بنا بر ادعای این رسانه، برای دو سال و مجموعا به ارزش ۱۰۰ میلیارد تومان ارائه شده است. این شایعه را شاید بتوان نخستین پیشنهاد ۱۲ رقمی (به تومان) به یک بازیکن فوتبال در ایران دانست؛ اگرچه گفتیم مربوط به دو فصل می‌شود. فارغ از اینکه شایعه مزبور چه اندازه صحیح و دقیق است، روند افزایش قیمت‌ها در فوتبال ایران به‌وضوح نشان می‌دهد گریزی از این مسیر نیست و حالا گوش‌هایمان باید به شنیدن این اعداد نجومی عادت کند. تا همین دو سال پیش اگر می‌شنیدیم مثلا یک باشگاه صنعتی به یک مربی برای سه فصل، پیشنهاد ۳۰ یا ۴۰ میلیارد تومانی داده، همه شوکه می‌شدند و یک سلسله تکذیب‌های مفصل منتشر می‌شد، اما حالا می‌دانیم که قطار پیشروی قیمت‌ها، هیچ ایستگاهی ندارد و دیگر چیزی باقی نمانده که متعجب‌مان کند.
اصلا چرا راه دور برویم؟ همین چند ماه پیش که علیرضا بیرانوند از اروپا به پرسپولیس برگشت، گفته شد رقم قرارداد او برای هر فصل حدود ۱۲ میلیارد تومان است که در بهترین حالت ممکن شش میلیارد تومان آپشن یا پاداش به آن اضافه خواهد شد. حالا اما یک باشگاه مایل است سالی ۵۰ میلیارد به بیرو بپردازد. بله؛ ممکن است این خبر دقیق نباشد، اما پای «انتظارات تورمی» در میان است. یعنی حتی اگر دلال‌ها هم چنین شایعاتی را سر زبان‌ها انداخته باشند، با علم به آن چنین کاری انجام داده‌اند که آستانه تحمل جامعه بالا رفته و کسی از شنیدن این اعداد تعجب نکند. وقتی خبرگزاری‌ها همین چند روز پیش تیتر زدند: «پیاز وارد کانال ۴۰ هزار تومانی شد»، طبیعتا دور نیست زمانی که دستمزدهای ۱۲ رقمی برای بازیکنان فوتبال عادی شود!»
آیا عجیب است؟
از آن سمت داستان اگر پای حرف بازیکنان و مربیان هم بنشینید، دریافت چنین پول‌هایی را عجیب و غریب نمی‌دانند. حتما بارها از زبان این عده شنیده‌اید که می‌گویند با رقم یک فصل از قراردادشان، امروز حتی نمی‌توانند یک آپارتمان نقلی در تهران بخرند. از سوی دیگر قیمت ارز هم طوری است که در صورت امکان، بازیکنانی که پیشنهاد دارند می‌توانند خارج از کشور درآمدهای خوبی داشته باشند. فرض کنیم یک باشگاه درجه دو در یک لیگ درجه دو اروپایی حاضر باشد به یک بازیکن ایرانی ۳۰۰ هزار دلار پول بدهد؛ همین خودش چیزی حدود ۱۲ میلیارد تومان پول خواهد شد. اگرچه با گران‌فروشی در فوتبال، مخصوصا از سوی باشگاه‌های دولتی که دست‌شان در جیب مردم است باید مبارزه شود اما معضل اصلی به کاهش ارزش پول ملی برمی‌گردد. تا وقتی برای این مشکل راه علاجی پیدا نشود، این تورم دیوانه‌وار در همه حوزه‌ها وجود خواهد داشت.»
