پای لهستانی ها به جزیره مینو باز شد

خبرگزاری میراث فرهنگی – گردشگری - جزیره مینو یکی از زیباترین جزیره های جنوب است که نخلستان های آن می تواند هر گردشگری را به سوی خود جذب کند. همین نخل ها هستند که محیط زیست مناسبی برای پرندگان مهاجر بوجود آورده اند و می تواند پتانسیلی باشد برای جذب صدها گردشگر خارجی. همچنین نیزارهای انبوه آن پناهگاه حیوانات وحشی مانند گراز است.

 

به گزارش CHN، بسیاری از ساکنان مینو را اعراب تشکیل می‌دهند و جمعیت آنها در حدود 12 هزار نفر است به همین سبب، زبان رایج مردمان شهر عربی است. گذر از آب اروند و دیدار اقوام، بزرگترین دلمشغولی مردمان دو سوی مرز را شکل می‌دهد. که البته این روزها دلخوشی لهستانی ها نیز به آن افزوده شده است.

 

تعریف مسیر گردشگری جدیدی در این منطقه سبب شده تا پای لهستانی ها به جزیره مینو باز شود. در مضیف اقامت داشته باشند و با آداب و رسوم مردم منطقه آشنا شوند.

 

به گزارش CHN، هفته گذشته بود که نخستین گروه لهستانی ها در قالب توری 30 نفره وارد خوزستان شد و استقبال آنها از این جزیره و زیبایی های خوزستان به اندازه ای بود که تا پایان سال این تورها ادامه خواهد داشت و ده ها لهستانی دیگر در صف حضور در مینو قرار گرفته اند.

 

این مسیر از تالاب شادگان شروع می شود. هرچند حال تالاب این روزها خوب نیست اما همچنان یکی از جاذبه های گردشگری منطقه به شمار می رود و تا جزیره مینو، اهواز، شوش و شوشتر ادامه پیدا می کند. دیدار از آثار تاریخی، طبیعی و مذهبی همچون دانیال نبی، قلعه شوش، چغازنبیل، سازه های تاریخی شوشتر و بهره بردن از مراسم قهوه خوری و دانش مضیف سازی از جمله لذت های این سفر است.

 

البته به جرات می توان گفت یکی از لذت بخشترین بخشهای سفر لهستانی ها حضور در مضیف و آشنایی با آداب و رسوم آن است. چنانکه در جزیره مینو به ابتکار یکی از بومیان جزیره، چند مضیف در نهالستان سیمین رز با بیش از 15 گونه گیاهی، ساخته شده است و تبدیل به یک مجموعه گردشگری با وسعت یک و نیم کیلومتر شده است. در حال حاضر نیز دارای دو مضیف 9 ستونی و یک کافی شاپ 40 متری ساخته شده از نی است.

 

 

در جزیره مینو و مجموعه گردشگری آن برای مهمانان غذاهایی مثل پلومیگو، ماهی کباب، قلیه میگو، قلیه ماهی، دال عدس و... سرو می شود و همچنین گردشگران می توانند از بستنی سنتی با شیر گاومیش  لذت برند که همه امکانات بومی و محلی است. البته برای رفاه گردشگران، دسترسی به اسکله قایق سواری اروند صغیر، باشگاه گلف و سوارکاری نیز در نظر گرفته شده است.

 

انجام چنین فعالیت هایی از سوی جامعه بومی و محلی منطقه نشان از اهمیت گردشگری در توسعه پایدار دارد. چنانکه اهالی منطقه نه تنها می توانند آداب و رسوم خود را به درستی معرفی کنند بلکه با درآمدی که از این راه کسب می شود می توانند به حفظ و احیای این آداب و رسوم امید داشته باشند. تعریف مسیرهای جدید گردشگری یکی از الزامات این حوزه به شمار می رود و نیازمند همکاری همه مسئولان و دست اندکاران این حوزه است.