آکام صالحی
فعال رسانه ای
شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که برای خرید یک لباس به فروشگاهی مراجعه کرده باشید. چه چیزی باعث میشود شما بهترین انتخاب را داشته باشید؟ نوع لباس؟ طرح؟ رنگ؟ با در نظر گرفتن اینکه در گذشته چه خریدهایی داشته اید و اکنون چه نیازهایی دارید، شما بهترین تصمیم را خواهید گرفت و بهترین خرید را انجام خواهید داد. این همان نقش تجربه در زندگی تک تک ماست.
هر چه ابعاد این تصمیم گیری بزرگ تر شود، انتخاب شما هم به همان اندازه بزرگ و پراهمیت می شود. تصمیماتی که برای یک خانواده، شهر، استان و کشور گرفته می شود به مراتب حساس تر است چون سرنوشت تک تک ما به این تصمیمات وابسته است.
سیاست، اقتصاد و فرهنگ موضوعات پیچیده ای هستند که تصمیم گیری در این زمینه ها را باید به اهل آن سپرد. هر تصمیم ملی در این زمینه ، معیشت ما و فرزندانمان را تحت الشعاع قرار می دهد. افزایش نرخ سوخت، افزایش حقوق و دستمزد سالانه کارمندان و کارگران، واردات خودروی خارجی، تأمین مسکن و وام ازدواج و ده ها مسائل دیگر وجود دارد که در دولت، مجلس و دیگر نهادهای رسمی و قانونی در مورد آن بحث و تصمیم گیری می شود.
در بین پزشکان یک مثل معروف وجود دارد که می گویند 80 درصد مراحل درمان منوط به تشخیص خوب است. یعنی اگر یک پزشک خوب و مجرب بتواند بیماری را درست تشخیص دهد یا به قول معروفِ پزشکان "نِت" باشد، با کمترین دوره درمان بیمار بهبود می یابد و اگر تشخیص از اول اشتباه باشد ، آن وقت بیمار باید عمری را در راهروهای بیمارستان ها بدود و ته مانده سلامتی خود را هم بگذارد.
شاید در ارزیابی مدیران و نمایندگان هم بتوان به مثال بالا رجوع کرد. حل مشکلات منوط به شناخت دقیقی است و شناخت دقیق در گذر زمان و در برخورد و مواجهه با مشکلات پیش می آید. آن وقت می توان راه حل های مختلف را آزمود تا یکی را که بهترین است به کار برد و بخشی از مشکلات را ریشه کن نمود.
توان کارشناسی از نتیجه همین آشنایی و تجربه های پی در پی به دست می آید. فکر کنید ما فرزندمان را سال ها به مدرسه می فرستیم و وقت می گذاریم تا پزشک شود و بعد از او بخواهیم برود در شغل دیگری مثل معلمی تدریس کند. هم جامعه را از وجود یک پزشک محروم کرده ایم و هم یک معلم بدون کارایی را به نظام آموزشی تحمیل کرده ایم. پس بخشی از انتخاب هایی که در جامعه وجود دارد به ما بر می گردد نه به دولت ها و نهادها و ارگان ها.
زندگی و آینده پر از اتفاقاتی است که ما از آن بی خبریم. کوه نوردها یک رویه خوب دارند. وقتی می خواهند پیمایش و فتح یک قله را شروع کنند باتجربه ترین فرد گروه را به عنوان جلودار انتخاب و به وی اعتماد می کنند. جلو دار با همه سختی ها و از بین راه های متعددی که وجود دارد بهترین را انتخاب می کند و شیرینی فتح قله را به همه می چشاند. جلودار گروه را پیدا کنیم، مشکلات به خودی خود کم و کمتر می شوند.
