استراتژی اصلاح‌طلبان برای انتخابات

محمدصادق جوادی حصار
فعال سیاسی اصلاح‌طلب

از منظر جریان مدیریتی حاکم، سیگنال‌هایی که می‌رسد حاکی از ادامه وضع موجود یا یک گزینه مشابه است. برای مثال معاون اول یا فردی مثل او از اردوگاه اصولگرایی رئیس جمهور شود که بتواند برنامه‌های اعلام شده و به جای مانده آقای رئیسی را ادامه داده و در حقیقت دولت ۸ ساله آقای رئیسی را حداقل به ۷ سال و یا در حداکثر ۱۱ سال امتداد دهند. این سیگنال‌هایی است که می بینیم. اما این که نگاه حاکمیت نسبت به ۴ و ۸ سال آینده چه خواهد بود، بستگی به شیوه عمل آن‌ها در انتخابات پیش رو دارد. در واقع اگر آن‌ها تصمیم به مشارکت بیشتر مردم و ایجاد پشتوانه‌های قوی‌تر برای عالی‌ترین مقام اجرایی کشور دارند، حتما باید، روند اجرایی و عملیاتی مسائل کلان کشور را به سمت اشتراک طلبی و مشارکت جویی سوق دهند تا بتوانند با حضور بیشتر مردم و سلایق گسترده‌تر مردم، انتخاباتی رقابتی‌تر و مشارکتی‌تر را سامان دهند. این انتخابات به شرط بروز چنین شرایطی، می‌تواند منجر به تغییراتی جدی در رویکرد‌های مردم هم شود. اگرچه چشم انداز پیش رو چندان امیدی را نمی‌دهند که مردم به این سرعت تغییر جهت دهند. با توجه به بحران‌های فعلی کشور، از جمله بحران‌های اقتصادی نیز نمی‌توانیم این انتظار را داشته باشیم که مردم فورا تغییر نظر داده و با ابعاد گسترده‌ای در انتخابات مشارکت داشته باشند. اما این که در آستانه انتخابات، جریان‌های سیاسی اظهار نظر و تحلیل داشته باشند و گزینه‌هایی معرفی کنند و به نقد نظرات ارائه شده بپردازند، امری بدیهی و طبیعی است. نکته مهمی که وجود دارد این است که اگر جریان اصلاح طلبی به یک گزینه واحد برای حمایت برسد، شورای نگهبان با این گزینه چه برخوردی خواهد کرد. این که جریان اصلاح طلب گزینه‌ای را معرفی کند که بیش از ۵۰ یا ۶۰ درصد شانس پذیرش داشته باشد، به این معناست که این جریان همچنان بر گزینه تحول آفرینی تاکید دارد؛ بنابراین معتقدم اجماع اصلاح طلبان باید روی گزینه‌ای باشد که دوز اصلاح طلبی بالایی دارد و کاملا شناخته شده است. با گزینه‌هایی که «ماهی صفت» هستند و از دست اصلاح طلبان سر می‌خورند و از جریان اصلاح طلبی به حاشیه می‌روند نباید به میدان بیاییم. این کار، چندان امیدآفرین نخواهد بود؛ بنابراین من تصور می‌کنم که یا اصلاح طلبان به گزینه‌ای نخواهند رسید، یا اگر برسند به گزینه‌ای می‌رسند که کارنامه اصلاح طلبی قابل قبولی داشته باشد و به لحاظ اجتماعی نیز مقبولیت بالایی داشته باشد.