نیمه پنهان انتخابات بریتانیا

نتیجه انتخابات محافظه‌کاران را وادار کرده است تا بدترین شکست را در تاریخ خود تحمل کنند. این به‌عنوان هشداری برای مقامات فعلی است که عدم تحقق وعده‌های شما چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد. اما پیروزی حزب کارگر تنها یکی از چندین جریان متقاطع بود که نوسانات بی‌سابقه رای‌دهندگان بریتانیا را آشکار کرد. ظهور حزب رفرم بریتانیا، یک حزب شورشی ضد مهاجرت که بیش از ۴میلیون رای به‌دست آورد، خود نشانه یک زنگ خطر برای حزب کارگر است. کاهش شدید سهم رای احزاب عمده، کمترین میزان مشارکت در دهه‌های اخیر و شعله‌ور شدن جنگ غزه چالش‌هایی است که می‌تواند سر کر استارمر را به‌شدت درگیر کند.

درحالی‌که استارمر به راحتی صندلی خود را در لندن نگه داشت، ۱۷۰۰۰ رای کمتر از سال۲۰۱۹ به‌دست آورد. این هم تا حدی به لطف چالش یک فرد مستقل به‌دست آمد که جاده صاف‌کن او برای ورود آسان به پارلمان شد.همه اینها به یک انتخابات پیچیده منجر شد که طبقه‌بندی آسان را به چالش می‌کشد. بیشتر این انتخابات نه گفتن به جریانی بوده تا اینکه نقشه سیاسی از نو تنظیم شود؛ چراکه از چپ میانه تا راست افراطی در پارلمان حضور دارد. با این حال این یک پیروزی بزرگ پس از سال۱۹۹۷ است که تونی بلر در آن زمان توانست به‌دست آورد. به قول یکی از مفسران سیاسی، پیروزی حزب کارگر، یک پیروزی در زمینی پر از لغزش است. آناند منون، استاد سیاست اروپا در کینگز کالج لندن، با جمع بندی وضعیت پیچیده سیاست بریتانیا گفت: «ما خواهان تغییر بودیم؛ اما ما از حزب کارگر الهام نمی‌گیریم.» استقبال بریتانیا از یک حزب چپ میانه، آن را از موج جناح راستی که در سراسر اروپا و احتمالا در ایالات متحده در حال افزایش است، متمایز می‌کند.

هنگامی که استارمر هفته آینده برای نشست سران ناتو به واشنگتن سفر می‌کند، حضور تازه‌ای در میان گروهی از رهبران میانه‌رو خواهد داشت: جو بایدن رئیس‌جمهوری ایالات متحده، امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه و اولاف شولتز، صدراعظم آلمان. با این حال، برخی از تحلیلگران می‌گویند که این انتخابات نباید به‌عنوان پذیرش سیاست‌های چپ تعبیر شود. بزرگی پیروزی حزب کارگر تا حدی تابعی از سیستم انتخاباتی بریتانیا است که همه را برنده می‌کند که تمایل دارد احزاب اصلی در کنار احزاب کوچک فعالیت کنند. همچنین این نتیجه عمق فروپاشی محافظه‌کاران را منعکس می‌کرد که همزمان شد با حضور حزب اصلاحات بریتانیا که عملا گویی روی محافظه‌کاران سیفون کشیده شد. تونی تراورز، استاد سیاست در دانشکده اقتصاد لندن می‌گوید: «این یک حرکت بزرگ به سمت چپ نیست. حزب کارگر تحت رهبری کر استارمر به‌طور گسترده تعدیل شده است.» در روز جمعه، استارمر نشان داد که می‌داند زمانی برای تلف کردن اکثریت نامتعارف حزبش ندارد: ۴۱۲کرسی که تقریبا با تعداد دریافتی بلر در سال۱۹۹۷ برابر است. به همین منظور او با رای‌دهندگانی که از حزب کارگر حمایت نکرده‌اند، ارتباط خواهد گرفت.

سر کر استارمر پس از رسیدن به داونینگ استریت، خانه شماره۱۰ به هواداران تشویق‌کننده‌اش گفت: «شما به ما دستور روشنی داده‌اید و ما از آن برای ایجاد تغییرات استفاده خواهیم کرد.» ما خدمات و شأنیت به سیاست را بازخواهیم گرداند. ما به آن دوران پر سر و صدا پایان خواهیم داد. ما کشورمان را متحد خواهیم کرد.» استارمر ساعاتی پس از سفر به کاخ باکینگهام، جایی که شاه چارلز سوم او را برای تشکیل دولت دعوت کرد، تیم خود از جمله ریچل ریوز را به‌عنوان وزیر خزانه‌داری منصوب کرد، اولین زنی که این پست را بر عهده می‌گیرد. به گفته تحلیلگران، استارمر باید به سرعت عمل کند تا مردم بی‌حوصله را راضی کند.

او قول داده است که اقتصاد را با بازنگری در مقررات برنامه‌ریزی و حمایت از خدمات بهداشت ملی دوباره احیا کند. اما با افزایش بدهی عمومی بریتانیا، او ابزارهای محدودی برای شروع کارش خواهد داشت. علاوه بر این، ظهور حزب رفرم بریتانیا -که ۱۴.۳درصد آرا را به‌دست آورد، در مقایسه با ۲۳.۷درصد برای محافظه‌کاران و ۳۳.۸درصد برای کارگر- به برخی نشان داد که بریتانیا هنوز در برابر نوع پوپولیسم راست افراطی، آسیب‌پذیر است؛ به‌ویژه اگر دولت جدید به سرعت برخی از وعده‌هایش را محقق نسازد.