به گزارش روابط عمومی صندوق توسعه ملی، مهدی غضنفری رئیس هیأت عامل صندوق توسعه ملی در حساب شخصی خود در ایکس در پی ملاقات با وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، نکات مهمی را در خصوص همکاری میان صندوق توسعه ملی و صنعت نفت مطرح کرد. غضنفری در این پیام بر نقش پشتیبانی صندوق از صنعت نفت تاکید کرد و اولویت اول صندوق توسعه ملی را سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نفتی برشمرد.

این توئیت از سوی رئیس صندوق توسعه ملی حاوی چندین پیام مهم برای صنعت نفت و مدیران آن است. نخست اینکه صندوق توسعه ملی همچنان حمایتگر اصلی پروژه‌های نفتی کشور است و علیرغم انتقادات به برخی تصمیمات کلان در مجمع تشخیص مصلحت، اهمیت سرمایه‌گذاری و گردش منابع در این حوزه، اولویت دارد.

مهدی غضنفری به وضوح به این نکته اشاره می‌کند که بازگشت منابع به صندوق، کلید موفقیت در توسعه کشور است و از رسوب منابع مالی باید پرهیز کرد. همچنین، او با انتقاد از تاثیر نفوذ بر تصمیمات در صنعت نفت، بر لزوم تمرکز مدیران بر منافع سازمانی به‌جای توجه به منافع طرف مقابل در مذاکرات و قراردادها تاکید می‌کند.

این نکته می‌تواند به طور غیرمستقیم به نمونه‌هایی از تاخیر در پروژه‌های نفتی، همانند پرونده کرسنت اشاره داشته باشد که منجر به از دست دادن فرصت‌های بزرگ برای کسب سود شده است.

غضنفری همچنین هشدار می‌دهد که مدیران نباید در مدیریت خود دچار کم‌تحرکی شوند و باید از زمان کوتاه مدیریت برای خلق ارزش‌های جدید استفاده کنند. اشاره به لرزان بودن صندلی مدیریت در ایران، هشداری به مدیران نفتی است تا برای توسعه پایدار تلاش کرده و از فرصت‌ها بهترین بهره را برای کشور ببرند.

متن توئیت:

«به بهانه ملاقات دیروز با وزیر نفت و مدیر عامل شرکت ملی نفت و علاقه سرشار این عزیزان به افزایش تولید

۱- صندوق توسعه ملی را پشتیبان خود بدانید. اولین اولویت صندوق، کار با نفت است. علیرغم اشتباه مجمع تشخیص در تشخیص اهمیت بند ب ماده ۳ برنامه هفتم، صندوق وظیفه خود می‌داند با حمایت از شما، پشتیبان منافع ملی، باشد.

۲- اگر منابع دریافتی از صندوق به صندوق برنگردد هم شما ضرر می‌کنید و هم صندوق، این حقیقت را باور کنید. توسعه، به گردش منابع است و نه به رسوب آن.

۳- نفوذ در همه جا هست و یحتمل در نفت بیشتر. به سخن خناسان توجه نکنید. برای امضای قرارداد، سودِ ملی و سازمانی خود رو بشمرید و نه سودِ شرکت یا سازمان طرف مقابل را، والا انگیزه کافی ایجاد نمی‌شود.

۴- همه اصحاب نفت را با این قواعد آشنا کنید والا در جایی کار قفل می‌شود. مثلا: در دوره قبل، اوجی می‌خواست، خجسته مهر نمی‌خواست. سه سال به بطالت گذشت.

۵- اسیر سندروم کرسنت نشوید: نابود کردن منافع بزرگ برای جلوگیری از یک ضرر کوچک.

۶- صندلیِ مدیریت دولتی در ایران بس لرزان است؛ فردا ممکن است من نباشم و پس‌فردا شما. برای مردمان بکوشیم قبل از مفارقت.»