چراغسبز تهران به مذاکره با دولت جدید آمریکا
معاون راهبردی رئیسجمهوری با بیان اینکه غرب به جای افزایش فشار بر ایران، باید به دنبال راهحلهای مثبت و سودآور باشد، توافق هستهای را نمونهای منحصربهفرد در این زمینه خواند و گفت: غرب باید به احیای توافق هستهای بپردازد، اما برای این کار، باید اقدامات مشخص و عملی انجام دهد تا اطمینان حاصل کند ایران میتواند بهطور اقتصادی از این توافق بهرهبرداری کند و اگر ترامپ تصمیم به انجام چنین اقداماتی بگیرد، ایران آماده است تا گفتوگویی داشته باشد که به نفع تهران و واشنگتن باشد.
به گزارش «تجارت»، متن مقاله محمدجواد ظریف که در نشریه «فارن افرز» منتشر شده ، به شرح زیر است: «در 9 مرداد 1403 ، مسعود پزشکیان بهعنوان رئیسجمهور جدید ایران سوگند یاد کرد. تنها چند ساعت پس از این مراسم، اسماعیل هنیه، نخستوزیر پیشین تشکیلات خودگردان و رئیس دفتر سیاسی حماس، توسط اسرائیل در یک مهمانسرا نزدیک به مجموعه ریاستجمهوری ترور شد. هنیه برای شرکت در مراسم تحلیف دعوت شده بود و کشته شدن او در خاک ایران سایهای بر این مراسم افکند. این موضوع همچنین چالشهایی را که پزشکیان در پیشبرد برنامه سیاست خارجیاش با آن مواجه خواهد شد، نشان داد. اما پزشکیان به خوبی می تواند با دشواریهای پیش رو در سالهای آینده مقابله کند. پزشکیان به این نکته اذعان دارد که جهان در حال گذار به عصر پسا قطبی است که در آن کنشگران جهانی میتوانند همزمان در زمینههای مختلف همکاری و رقابت کنند. او یک سیاست خارجی انعطافپذیر را اتخاذ کرده و به گفتگوهای سازنده و روابط دیپلماتیک اولویت داده و از الگوهای قدیمی فاصله گرفته است. دیدگاه او برای امنیت ایران یکپارچه است و شامل قابلیتهای دفاعی سنتی و توسعه امنیت انسانی از طریق بهبود در بخشهای اقتصادی، اجتماعی و محیطزیستی میباشد.
پزشکیان به ثبات و توسعه اقتصادی در خاورمیانه علاقهمند است. او میخواهد با کشورهای عرب همسایه همکاری کند و روابط با همپیمانان ایران را تقویت نماید. اما او همچنین تمایل دارد تا بهطور سازنده با غرب در تعامل باشد. دولت او برای مدیریت تنشها با ایالات متحده، که به تازگی رئیسجمهور جدیدی نیز انتخاب کرده، آماده است. پزشکیان آماده است مذاکراتی از جایگاه برابر درباره توافق هستهای و شاید موارد بیشتری انجام گیرد. با این حال، همانطور که پزشکیان بیان کرده، ایران به خواستههای غیرمعقول تسلیم نخواهد شد. این کشور همیشه در برابر تهاجمات اسرائیل ایستاده و از محافظت از منافع ملیاش چشمپوشی نخواهد کرد.
سیاست محلی است
این یک لحظه تاریخی برای ثبات است که جهان نباید آن را از دست بدهد. تهران قطعاً این کار را نخواهد کرد. پس از بیش از دو قرن آسیبپذیری، ایران—تحت رهبری مقام معظم رهبری—نهایتاً ثابت کرده است که میتواند در برابر هرگونه تهاجم خارجی از خود دفاع کند. برای ارتقاء این دستاورد به سطحی بالاتر، ایران، تحت مدیریت جدید خود، قصد دارد روابط خود را با کشورهای همسایه بهبود بخشد تا به ایجاد یک نظم منطقهای که ثبات، ثروت و امنیت را فراهم کند، کمک کند. منطقه ما مدتهاست که دچار مداخلههای خارجی، جنگها، اختلافات مذهبی، تروریسم، قاچاق مواد مخدر، کمبود آب، بحران پناهندگان و تخریب محیط زیست بوده است. برای مقابله با این چالشها، ما تلاش خواهیم کرد تا به سمت ادغام اقتصادی، امنیت انرژی، آزادی ناوبری، حفاظت از محیط زیست و گفتوگوی بین ادیان پیش برویم.
در نهایت، این تلاشها میتواند به یک توافق جدید منطقهای منجر شود که وابستگی خلیج فارس به قدرتهای خارجی را کاهش دهد و ذینفعان را تشویق کند تا با استفاده از سازوکارهای حل اختلاف به حل اختلافات بپردازند. برای این منظور، کشورهای منطقه میتوانند به دنبال معاهدات، ایجاد نهادها، تصویب سیاستها و گذراندن اقدامات قانونی باشند. ایران و همسایگانش میتوانند با تقلید از فرایند هلسینکی، که به تاسیس سازمان امنیت و همکاری در اروپا منجر شد، آغاز کنند. آنها میتوانند از مأموریتی که شورای امنیت ملل متحد در سال 1366 به دبیرکل ملل متحد در قطعنامه 598 داده است، استفاده کنند. این قطعنامه که جنگ ایران و عراق را پایان داد، از دبیرکل خواسته بود تا با ایران، عراق و سایر کشورهای منطقه مشاوره کند تا اقداماتی را برای تقویت امنیت و ثبات در خلیج فارس بررسی کند. دولت پزشکیان بر این باور است که این بند میتواند بهعنوان مبنای قانونی برای مذاکرات جامع منطقهای مورد استفاده قرار گیرد.
شروع دوباره
پس از بیش از 20 سال محدودیتهای اقتصادی، ایالات متحده و همپیمانان غربی آن باید بپذیرند که ایران به فشار تسلیم نمی شود. اقدامات فزاینده آنها همواره به خودشان آسیب زده است. در اوج آخرین کارزار فشاری ایالات متحده—و فقط چند روز پس از ترور دانشمند هستهای پیشرو ایران، محسن فخریزاده—مجلس ایران قانونی را تصویب کرد که به دولت دستور داد تا برنامه هستهای خود را به سرعت جلو ببرد و نظارت بینالمللی را کاهش دهد. تعداد سانتریفیوژهای ایران از سال 1397—زمانی که رئیسجمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، از توافق هستهای خارج شد—به شدت افزایش یافته و سطح غنیسازی از 3.5 درصد به بالای 60 درصد رسیده است. تصور اینکه هیچیک از این موارد رخ داده باشد اگر غرب رویکرد همکاری را رها نمیکرد، دشوار است. در این زمینه، ترامپ که در ژانویه دوباره به مقام ریاستجمهوری باز میگردد و شرکای واشنگتن در اروپا، تنها باید خود را برای پیشرفت مستمر هستهای ایران سرزنش کنند. به جای افزایش فشار بر ایران، غرب باید به دنبال راهحلهای مثبت و سودآور باشد. توافق هستهای نمونهای منحصربهفرد است و غرب باید به احیای آن بپردازد. اما برای این کار، باید اقدامات مشخص و عملی—شامل اقدامات سیاسی، قانونی و سرمایهگذاریهای مشترک سودآور—انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که همانطور که وعده داده شده است ایران میتواند بهطور اقتصادی از این توافق بهرهبرداری کند. اگر ترامپ تصمیم به انجام چنین اقداماتی بگیرد، ایران آماده است تا گفتوگویی داشته باشد که به نفع تهران و واشنگتن باشد.
ایران میتواند به ایفای نقش سازندهاش در پایان دادن به وضعیت فجیع فعلی در غزه ادامه دهد و با جامعه بینالمللی همکاری کند تا به یک راهحل پایدار و دموکراتیک برای این درگیری بپردازد. ایران هر راهحل قابل قبولی برای فلسطینیها را می پذیرد، اما دولت ما معتقد است که بهترین راهحل برای خروج از این بحران صد ساله، برگزاری یک همه پرسی است که در آن همه کسانی که بین رود اردن و دریای مدیترانه—مسلمانان، مسیحیان و یهودیان—زندگی میکنند و فلسطینیهایی که در سده بیستم به دیاسپورا رانده شدند (همراه با نسلهای بعدیشان) قادر به تعیین یک سیستم حکومتی معقول باشند. این در راستای قوانین بینالمللی است و بر موفقیت آفریقای جنوبی، که نظام آپارتاید به یک دولت دموکراتیک موفق تبدیل شد، بنا شده است. تعاملات سازنده با ایران و تعهد به دیپلماسی چندجانبه میتواند به ایجاد چارچوبی برای امنیت و ثبات جهانی در خلیج فارس کمک کند. این میتواند به کاهش تنشها و فراهم آوردن رفاه و توسعه پایدار در طولانیمدت یاری رساند. این تغییر برای غلبه بر تضادهای ریشهدار حیاتی است. هرچند که امروز ایران اطمینان دارد که میتواند برای دفاع از خود بجنگد، اما خواهان صلح است و مصمم به ساختن آیندهای بهتر است. ایران میتواند یک شریک توانمند و آماده باشد، به شرط اینکه شراکتهایش بر مبنای احترام متقابل و پایبندی به برابری باشد. بیایید این فرصت را برای یک شروع جدید از دست ندهیم.»
