ایران به دنبال خرید سوخو ۳۵ از روسیه است؟
نیوزویک نوشت: افشای اسناد منتسب به روستک، شرکت دولتی دفاعی روسیه، حاکی است که ایران ممکن است در حال آماده‌سازی برای خرید ده‌ها فروند هواپیمای جنگنده سوخو Su-35 از مسکو باشد — که می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین صادرات تسلیحاتی روسیه از زمان تهاجم به اوکراین را رقم بزند.
در ادامه این مطلب آمده: اسناد منتشر شده آنلاین نشان می‌دهد که تهران قصد خرید ۴۸ فروند از این هواپیماهای پیشرفته را دارد. این اقدام می‌تواند نیروی هوایی ایران را به‌طور قابل توجهی مدرن کند و همکاری نظامی میان ایران و روسیه را عمیق‌تر سازد، به‌ویژه در شرایطی که تهران با افزایش تنش‌ها با ایالات متحده و اسرائیل مواجه است و مسکو همچنان در برابر غرب مقاومت می‌کند.
نیوزویک برای اظهارنظر با وزارت‌خانه‌های خارجه ایران و روسیه تماس گرفته است.
چرا این موضوع مهم است؟
این معامله احتمالی Su-35 پس از جنگ ۱۲ روزه ایران با اسرائیل و حملات هوایی بعدی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای این کشور مطرح شده است، که محدودیت‌های نیروی هوایی قدیمی ایران را آشکار کرد. ارتقا به جنگنده‌های مدرن Su-35 توانایی ایران در بازدارندگی حملات آینده و دفاع از سایت‌های کلیدی را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
اگر صحت این معامله تأیید شود، نه تنها موقعیت ایران در منطقه تقویت می‌شود، بلکه عمق همکاری دفاعی میان دو کشور تحت تحریم‌های سنگین را نیز نشان می‌دهد. برای روسیه، این معامله موفقیت صادراتی حیاتی محسوب می‌شود، به‌ویژه در شرایط تحریم و فشار تولید در دوران جنگ.
آنچه باید بدانید
اسناد لو رفته روستک، که گفته می‌شود توسط گروه هکری Black Mirror در ۲ اکتبر منتشر شده، شامل بیش از ۳۰۰ سند داخلی است که قراردادهای صادرات، قیمت‌گذاری و برنامه تحویل را تشریح می‌کند.
تصاویر این اسناد در شبکه‌های X، تلگرام و جوامع OSINT منتشر شده‌اند. رسانه‌های دفاعی مانند Army Recognition و Defence Security Asia گزارش داده‌اند که کد مشتری “۳۶۴” در این اسناد مربوط به ایران است و احتمالاً سفارش ۴۸ فروند جنگنده چندمنظوره Su-35 را نشان می‌دهد.
اسناد نشان می‌دهند که این خرید با بسته‌های پیشرفته جنگ الکترونیک و آوینیک KRET، یکی از شرکت‌های تابعه بزرگ روستک، یکپارچه خواهد شد.
یکی از موارد با عنوان “Code 364” برنامه ۶۸۶ میلیون دلاری را مشخص کرده و زمان‌بندی تحویل به صورت مرحله‌ای طی ۱۶ تا ۴۸ ماه است، به این معنا که اولین هواپیما ممکن است در سال ۲۰۲۶ و آخرین دسته تا سال ۲۰۲۸ تحویل شود. این برنامه شامل سیستم‌های جنگ الکترونیک Khibiny-M برای افزایش قابلیت‌های دفاعی و مقابله‌ای است. Army Recognition اعلام کرده که گرچه مواد لو رفته تأیید نشده‌اند، قالب‌بندی و اصطلاحات آن‌ها شباهت زیادی به اسناد اصلی روستک دارد.
قابلیت‌های Su-35
Su-35 یک جنگنده چندمنظوره روسی با دو موتور و سیستم رانش برداری است که قابلیت مانور استثنایی دارد. این هواپیما مجهز به رادار Irbis-E است، می‌تواند چندین هدف را همزمان ردیابی کند و تا ۸۰۰۰ کیلوگرم موشک و بمب حمل کند. طراحی آن برای رقابت با جنگنده‌های مدرن غربی نسل چهارم و ۴.۵ مانند F-15E Strike Eagle، F/A-18E/F Super Hornet و Eurofighter Typhoon است و ستون اصلی نیروی هوایی و برنامه‌های صادراتی روسیه محسوب می‌شود.
روابط ایران و روسیه
ماه گذشته، ایران یک محموله از جنگنده‌های روسی MiG-29 دریافت کرد که توانایی‌های هوایی این کشور را افزایش داد. این معاملات همزمان با امضای معاهده مشارکت استراتژیک جامع ایران و روسیه است که اوایل سال جاری توسط ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، و مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، امضا شد. این معاهده از این ماه اجرایی شده و هدف آن تقویت روابط دوجانبه در حوزه‌های دفاع، انرژی و اقتصاد است.
نقش الجزایر
یک ورودی جداگانه در اسناد لو رفته با عنوان “Code 012” به الجزایر مربوط می‌شود و شامل ۱۲ جنگنده پنهان‌کار Su-57E و کیت‌های پشتیبانی Su-34 به ارزش ۴۱۴ میلیون دلار است. در صورت تأیید، الجزایر اولین کشور آفریقایی خواهد بود که جنگنده‌های نسل پنجم را عملیاتی می‌کند و بازدارندگی خود در غرب مدیترانه را تقویت خواهد کرد.
چالش‌های صادرات روسیه
تحویل این سفارشات اهمیت مسکو را به‌عنوان تأمین‌کننده مهم نظامی در زمانی نشان می‌دهد که صادرات تسلیحاتی روسیه به‌طور کلی کاهش شدیدی یافته است. بنیاد جمستاون، یک اندیشکده در واشینگتن، گزارش داده است که صادرات بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ حدود ۹۲ درصد کاهش یافته و تنها چند خریدار فعال باقی مانده‌اند. با تمرکز تولید بر جنگ در اوکراین، قراردادها با کشورهایی مانند ایران و الجزایر برای حفظ تجارت صادرات دفاعی مسکو اهمیت فزاینده‌ای دارد.
مرحله بعدی
نه تهران و نه مسکو معامله ادعایی Su-35 را تأیید نکرده‌اند. اگر صحت آن تأیید شود، این توافق می‌تواند قدرت هوایی منطقه را بازتعریف کند، دفاع ایران در برابر ایالات متحده و اسرائیل را تقویت نماید و مرحله جدیدی در همکاری استراتژیک ایران و روسیه رقم بزند.
