وقتی در اندیشه مبارزه ضدامپریالیستی و مقابله با نظم بین المللی موجودیم و
طرف ما آمریكاست، باید مقدماتی را رعایت كنیم. رعایت مواردی برای ضربه
ناپذیری، جزء لوازم مبارزه با دشمنان است؛ نه اینكه پول را به دشمن بسپاریم
و بعد توقع داشته باشیم مانع تراشی نكند.
وقتی با آمریكا درگیریم و بارها شاهد بدعهدی این كشور بوده ایم، نباید اوراق قرضه این كشور را خریداری می كردیم.
برای انجام هر كاری باید برنامه داشته باشیم و همه عوامل را در نظر بگیریم. باید بدانیم ممكن است تحریم كنند، نفت به فروش نرسد، سپرده های ما را بلوكه كنند و...؛ فقط بحث دو میلیارد دلار نیست.
وقتی شعله سماور را بیشتر كنیم، آب زودتر به نقطه جوش می رسد. در افتادن با نظم جهان كنونی بزرگ ترین تصمیمی است كه یك ملت می تواند اتخاذ كند اما به مقدمه سازی نیاز دارد.
اگر می خواهیم با آمریكا مقابله كنیم باید مقدمات كار را آماده كنیم؛ نه اینكه اقتصاد به واردات وابسته شود.
دولت پیشین ایران نه فقط مقدمات را آماده نكرد بلكه به اقدام های وارونه دست زد؛ یعنی در هشت سال دولت نهم و دهم، واردات ایران از 35 میلیارد به 100 میلیارد دلار رسید، وابستگی ما به وارات گندم از صفر به سالیانه هفت میلیون تن افزایش یافت، یارانه سوخت از پنج درصد جی.بی.تی به 26 درصد رسید.
اگر دولت دهم می خواست با غرب در بیفتد، چرا شرایط را بدتر كرد و اكنون كه آقای روحانی با برگشت به عقب می خواهد مشكلات را كم كند و اوضاع را بهبود ببخشد، با مخالفت روبرو می شود.
مشكل ما همین دو میلیارد دلار نیست؛ چرا باید واردات بنزین تا سال 1389 سه برابر شود و ضریب خودكفایی امنیتی ایران را كاهش داد و بعد از آغاز تحریم مجبور شدیم از پتروشیمی ها بنزین استخراج كنیم؛ آن هم با هزینه 10 برابری و 10 برابر آلودگی بیشتر.
وقتی می‌خواستیم برای دعوا آماده شویم، باید اوراق و دارایی‌ها را كم كم بیرون می كشیدیم، قیمت بنزین را اصلاح می كردیم و مصرف را پایین می آوردیم تا اكنون گرفتار دعاوی بین المللی نشویم.
وقتی با آمریكا درگیریم و بارها شاهد بدعهدی این كشور بوده ایم، نباید اوراق قرضه این كشور را خریداری می كردیم.
برای انجام هر كاری باید برنامه داشته باشیم و همه عوامل را در نظر بگیریم. باید بدانیم ممكن است تحریم كنند، نفت به فروش نرسد، سپرده های ما را بلوكه كنند و...؛ فقط بحث دو میلیارد دلار نیست.
وقتی شعله سماور را بیشتر كنیم، آب زودتر به نقطه جوش می رسد. در افتادن با نظم جهان كنونی بزرگ ترین تصمیمی است كه یك ملت می تواند اتخاذ كند اما به مقدمه سازی نیاز دارد.
اگر می خواهیم با آمریكا مقابله كنیم باید مقدمات كار را آماده كنیم؛ نه اینكه اقتصاد به واردات وابسته شود.
دولت پیشین ایران نه فقط مقدمات را آماده نكرد بلكه به اقدام های وارونه دست زد؛ یعنی در هشت سال دولت نهم و دهم، واردات ایران از 35 میلیارد به 100 میلیارد دلار رسید، وابستگی ما به وارات گندم از صفر به سالیانه هفت میلیون تن افزایش یافت، یارانه سوخت از پنج درصد جی.بی.تی به 26 درصد رسید.
اگر دولت دهم می خواست با غرب در بیفتد، چرا شرایط را بدتر كرد و اكنون كه آقای روحانی با برگشت به عقب می خواهد مشكلات را كم كند و اوضاع را بهبود ببخشد، با مخالفت روبرو می شود.
مشكل ما همین دو میلیارد دلار نیست؛ چرا باید واردات بنزین تا سال 1389 سه برابر شود و ضریب خودكفایی امنیتی ایران را كاهش داد و بعد از آغاز تحریم مجبور شدیم از پتروشیمی ها بنزین استخراج كنیم؛ آن هم با هزینه 10 برابری و 10 برابر آلودگی بیشتر.
وقتی می‌خواستیم برای دعوا آماده شویم، باید اوراق و دارایی‌ها را كم كم بیرون می كشیدیم، قیمت بنزین را اصلاح می كردیم و مصرف را پایین می آوردیم تا اكنون گرفتار دعاوی بین المللی نشویم.
آخرین اخبار