لیلا درخشان
می گویند در خدمات نظامى در دنيا ، یک قانون آمارى وجود دارد که براساس آن با توجه به حوادث پیش بینی نشده اگر در هر دوره تعداد مشخصى سرباز کشته شود ،اتفاقی معمولی است و این را باید پذیرفت و به حساب مسایل طبیعی خدمت سربازی گذاشت، به طور غیر رسمی و نانوشته شهرداری تهران در ساخت و سازهاى شهرى عینا از این قانون الگو می‌گیرد. و مصداق این ادعا عادی شدن خسارات های جانی ناشی از گودبرداری هاى عميق غير اصولى است که در اثر تکرار و تداوم به موضوعی کاملا روزمره برای این نهاد تبدیل شده است و گویا بدون اینکه برزبان بیاورد کشته شدگان در حوادث كارگاهى گودبرداری را مثل آمار سربازان عادی می پندارد . البته احتمال دارد اين نگاه آمارى به این نوع حوادث مرگبار، ناشى از پيشينه نظامي شهردار تهران باشد كه از قرار معلوم لابداز رأس اين نهاد به بدنه تحت مدیریت او نيز سرايت كرده است.گاهی اوقات مشکلات ساخت و ساز و خطرات گودبرداری های عمیق در پایتخت به حدی وحشت آفرين و شور می شود که حتی صدای صداو سیما رادر می آورد! طبیعی است که برای واکاوی این موضوع هم به سراغ بالاترین مسوولان مربوطه برود و علت را از آنان جويا شود و معاون وزیر راه هم در جواب بگويد كه جواز اين كار ها را شهردارى برخلاف طرح جامع شهرى و قوانين صادر ميكند و حفر برخی از این گود ها با چند ده متر عمق در داخل بافت‌هاى مسكونى در مقیاس جهانی هم بی‌نظیرند، و كارشناسان ديگر هم سخن او را تأييد كنند.حال واکنش شهردارى به این اظهار نظر ها جالب است. شهرداری با لحنى آميخته به طعنه و بي حوصلگى می‌گوید: دیگر از انتقادهای وزارت راه خسته شده ایم و این انتقاد ها ملال‌آور شده است! البته با توجه به ادامه سخنانش معلوم ميشود منظورش از انتقاد، تذكرات قانونى دستگاه اجرائى مسؤل شهرسازى و منظورش از وزارت راه شهرسازی شخص وزير هست و سپس می‌گوید احتمالا این وزارتخانه دنیا را کوچک می‌بیند و بعد هم وزیر راه را به گونه ای مورد خطاب قرار مى‌دهد که کاملا از موضع بالا و همراه با گردن فرازى است؛ برخی می‌گویند اگر در دولت قبل وزارت وقت راه و شهرسازى آنقدر به شهرداری باج نمی داد و با این نهاد از موضع ضعف مماشات نمی کرد حالا کار به جایی نمی‌رسید که شهرداری به خود اجازه دهد که پاسخ تذكرات قانونى دولت را با قلدری و نیش و کنایه و تکه پرانی ازموضع بالا دهد.مشکلات ساخت وسازهای شهری به ميدانى برای عرض اندام تبدیل شده و به جای اینکه مسوولان ذیربط درصدد آن باشند كه راهکارهای کارشناسی پیدا کنند و در حاليكه شوراى مقررات ملى ساختمان حداكثر گودبردارى مجاز را بيست متر عمق اعلام كرده براى چاره جويى گود‌هايى با سى متر و هفتاد متر عمق بر سر میز مذاکره بنشینند تا چاره‌ای پیدا کنند بیشتر به محل مسابقه حاضر جوابی و رجز خوانى تبدیل شده است.مردم نگران ريزش گودها هستند اما مسؤلان عرصه شهر را گود زورآزمايى سياسى و جنگ لفظى بين خود مى پندارند. سر انجام اين دور باطل بكجا ختم خواهد شد كسي نمي‌داند.
آخرین اخبار