طبق اذعان مقامات بوئینگ و در طول چند ده جلسه صورت گرفته، امضای این قرارداد با موافقت نهایی دولت ایالات متحده امضا شده است. موضوعی که نشان می‌دهد چه دولت فعلی و چه دولت آینده آمریکا تحت فشارهای بین‌المللی و مواضع به حق ایران نمی‌توانند از تعهدات خود سرباز بزنند. توافقی که با بوئینگ داشتیم به لحاظ شرایط قرارداد و قیمت هواپیماها برای ایران بسیار ایده‌آل است. هزینه‌های این قرارداد بر اساس فاینانس خارجی تأمین خواهد شد و رقم اعلام شده این قرارداد بر اساس کاتالوگ با آنچه در عمل توافق خواهد شد تفاوت فاحشی خواهد داشت.
ایران اختیار این را خواهد داشت که با فاینانسورهای متعددی وارد مذاکره شده و بر اساس شرایط با هر کدام که بهتر بتواند منافع ما را تأمین کند به توافق برسد. در این قرارداد انتقال تکنولوژی به ایران در زمینه دانش ساخت و نگهداری هواپیما لحاظ شده است و در حال حاضر شرکت‌های دانش بنیان ایرانی با کمپانی‌های هواپیماساز خارجی کارگروه‌های مشترکی را برای ارزیابی انتقال دانش فنی ساخت و تعمیر هواپیما تشکیل داده‌اند. همکاری‌هایی که تنها مختص تکنولوژی ساخت قطعات نیست و می‌تواند در بخش‌های نرم‌افزاری نیز عملی شود. با این مختصات، کشورمان می‌تواند در زمینه دانش‌های جانبی صنعت هوانوردی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.
ناوگان فرسوده هوایی ایران که نیازمند به کارگیری فوری بیش از ۲۰۰ فروند هواپیما می‌باشد با این توافق و همچنین توافقی که با ایرباس در چند روز آینده به امضا خواهد رسید احیا خواهد شد. علاوه بر این قرارداد خرید ۲۰ فروند هواپیمای کوتاه برد ای‌تی‌آر نیز در دستور کار قرار داشته و بنا بر این است که به زودی توافق آن نیز امضا شود. از این منظر با در اختیار گرفتن نزدیک به ۲۰۰ هواپیمای دوربرد و کوتاه برد ضمن اینکه می‌توانیم به هاب هوایی منطقه تبدیل شویم، زمینه نوسازی ناوگان هوایی خود را نیز فراهم می‌کنیم.
این نوسازی مزیت بزرگ دیگری نیز برای ما خواهد داشت و آن هم سهولت حمل و نقل بین‌المللی مسافران ایرانی در منطقه و جهان است. مسافرانی که به دلیل نبود پروازهای مناسب داخلی، با صرف هزینه‌های هنگفتی سالانه میلیاردها دلار ارز به شرکت‌های هوایی منطقه‌ای و بین‌المللی می‌پردازند و موجب خروج مقادیر معتنابهی ارز از کشور می‌شوند. با نوسازی ناوگان هوایی می‌توان امیدوار بود که این ظرفیت‌های حمل و نقل هوایی منطقه‌ای و بین‌المللی در اختیار شرکت‌های هوایی ایرانی قرار گیرد. ضمن اینکه شرکت‌های هوایی ایران می‌توانند در فضای رقابت منطقه‌ای و بین‌المللی نیز با رقبای قدرتمند خود هماورد داشته باشند.
با صراحت می‌توان گفت که هیچ کشوری در دنیا به اندازه ایران نیاز به خرید هواپیما ندارد و این توافق به همراه قرارداد با ایرباس می‌تواند زمینه‌ساز شکوفایی صنعت هوایی ایران شود. با توجه به منافع متقابلی که در این قرارداد‌ها وجود دارد، هم اروپا و هم آمریکا در این زمینه راغب به افزایش همکاری‌ها هستند.
