حمید نجف
روزنامه نگار
در حالي، حمايت از نوسازي در بافت هاي فرسوده چند سالي است که از سوي شهرداري تهران ، وزارت راه ، مسكن و شهرسازي و ساير سازمانهاي مالي و بانكی دردستوركارقرار گرفته كه متاسفانه عدم نظارت صحيح درچگونگي اين روند ،مناطق مركزي تهران را با چالشي جديد رو به روساخته است .اگر تا ديروز دو عامل اصلي نشست زمين و زلزله تهديد كننده جان مردم بود اين روز ها با سهل انگاري خطر جديدي به آن اضافه شده است،خطرناشي ازريزش بنا هاي ظاهرا نوساز،ساختمان هايي كه توسط بعضي از بساز و بفروش هاي شياد و بعضا بدون هيچگونه نظارتي درگوشه وكنار شهر مي رویند . افرادي كه با دور زدن قانون ازطريق روابط مافيايي و بعضا پرداخت رشوه ابزار هاي نظارتي موجود درشهر داري ها و سازمان های نظارتی كشور را بي اثرساخته اند .بدون ترديد نوسازی بافت های فرسوده اقدامي بسيار پسنديده است اما مهمتر از آن چگونگی انجام اين مهم است ، اينكه بدون رتبه بندي به هر فرد منفعت طلب و بي سر و پايي به عنوان سازنده جواز ساخت اهدا شود و به خيال نظارت مهندسين ناظر بعضا بي مسئوليت بنشینیم ، حاصل آن املاکی مي شود كه اين روزها درسطح شهر فراوانند ،بنا هايي بدون استحكام و ايمني لازم ساختمان هایی که درقماري به نام بي مسئوليتي بالا می روند وجان شهروندان ساکن درخود را تهدید می کنند.اينكه ايمني تنها به عنوان شعاري براي سخنراني ها و تدوين برنامه هاي غير قابل اجراي بكار رود ، نشانی جزاوج بي مسئوليتي ندارد .واقعيت تلخ اين است كه هر چند شهرداري ها و سازمان هاي نظارتي با ابزار هاي تشويقي متعدد سهم بسزايي درتحريك مردم به نوسازي داشته اند اما ضعف در نظارت ساخت و ساز به و يژه دربافت های فرسوده موجبات نارضايتي بيشترمردم را پديد آورده است .دراثبات اين مدعا فقط كافي است كه مسئولين مربوطه دمي ازاتاق هاي خود خارج شوند و با حضور دراين مناطق مركزي وجنوبي پايتخت با مردم هم كلام شوند یا سری به آمارشکوائیه های ملت دردادگاه ها بزنند. اساسا ساختمان هايی كه براي دستيابي به سود بيشتراز مصالح نامرغوب ، كارگران ساده افغان و فقدان نظارت كافي برخوردار باشد، حاصلي جز نا ايمن بودن وتهديد جاني سكنه خود ندارد .وقتي نظام رتبه بندی صحيحي درواگذاری جواز ساخت به افراد و همچنین نظارت دقیقی درجريان كاروجود نداشته باشد، نتيجه چيزي نيست جز فرسوده سازي بيشتر،اینکه املاک قدیمی با عمرمتوسط پنجاه سال را با ساختمان هاي ظاهرا نوسازی باعمر حدود ده تا پانزده سال جایگزین کنیم اوج بی خردي است .متاسفانه عدم نظارت صحیح شهرداری ها وسازمان نظام مهندسی كشور و همچنين منفعت طلبی بی اندازه بعضی ازسازندگان شرایطی را بوجود آورده که ما به جای نوسازی درحقیقت شاهد فرسوده سازی در بافتهای فرسوده وسایرمناطق شهری هستیم.وضعیت اسفباری که اگر چشم های تیزبین رسانه کمک کند و دوری درمناطق مرکزی شهربزند صحنه های وحشتناکی را به تصویرخواهد کشید،صحنه هاي كه بيش ازهمه نشان از سو مديريت دارد واجحاف وظلم آشکاردرحق مردم.
روزنامه نگار
در حالي، حمايت از نوسازي در بافت هاي فرسوده چند سالي است که از سوي شهرداري تهران ، وزارت راه ، مسكن و شهرسازي و ساير سازمانهاي مالي و بانكی دردستوركارقرار گرفته كه متاسفانه عدم نظارت صحيح درچگونگي اين روند ،مناطق مركزي تهران را با چالشي جديد رو به روساخته است .اگر تا ديروز دو عامل اصلي نشست زمين و زلزله تهديد كننده جان مردم بود اين روز ها با سهل انگاري خطر جديدي به آن اضافه شده است،خطرناشي ازريزش بنا هاي ظاهرا نوساز،ساختمان هايي كه توسط بعضي از بساز و بفروش هاي شياد و بعضا بدون هيچگونه نظارتي درگوشه وكنار شهر مي رویند . افرادي كه با دور زدن قانون ازطريق روابط مافيايي و بعضا پرداخت رشوه ابزار هاي نظارتي موجود درشهر داري ها و سازمان های نظارتی كشور را بي اثرساخته اند .بدون ترديد نوسازی بافت های فرسوده اقدامي بسيار پسنديده است اما مهمتر از آن چگونگی انجام اين مهم است ، اينكه بدون رتبه بندي به هر فرد منفعت طلب و بي سر و پايي به عنوان سازنده جواز ساخت اهدا شود و به خيال نظارت مهندسين ناظر بعضا بي مسئوليت بنشینیم ، حاصل آن املاکی مي شود كه اين روزها درسطح شهر فراوانند ،بنا هايي بدون استحكام و ايمني لازم ساختمان هایی که درقماري به نام بي مسئوليتي بالا می روند وجان شهروندان ساکن درخود را تهدید می کنند.اينكه ايمني تنها به عنوان شعاري براي سخنراني ها و تدوين برنامه هاي غير قابل اجراي بكار رود ، نشانی جزاوج بي مسئوليتي ندارد .واقعيت تلخ اين است كه هر چند شهرداري ها و سازمان هاي نظارتي با ابزار هاي تشويقي متعدد سهم بسزايي درتحريك مردم به نوسازي داشته اند اما ضعف در نظارت ساخت و ساز به و يژه دربافت های فرسوده موجبات نارضايتي بيشترمردم را پديد آورده است .دراثبات اين مدعا فقط كافي است كه مسئولين مربوطه دمي ازاتاق هاي خود خارج شوند و با حضور دراين مناطق مركزي وجنوبي پايتخت با مردم هم كلام شوند یا سری به آمارشکوائیه های ملت دردادگاه ها بزنند. اساسا ساختمان هايی كه براي دستيابي به سود بيشتراز مصالح نامرغوب ، كارگران ساده افغان و فقدان نظارت كافي برخوردار باشد، حاصلي جز نا ايمن بودن وتهديد جاني سكنه خود ندارد .وقتي نظام رتبه بندی صحيحي درواگذاری جواز ساخت به افراد و همچنین نظارت دقیقی درجريان كاروجود نداشته باشد، نتيجه چيزي نيست جز فرسوده سازي بيشتر،اینکه املاک قدیمی با عمرمتوسط پنجاه سال را با ساختمان هاي ظاهرا نوسازی باعمر حدود ده تا پانزده سال جایگزین کنیم اوج بی خردي است .متاسفانه عدم نظارت صحیح شهرداری ها وسازمان نظام مهندسی كشور و همچنين منفعت طلبی بی اندازه بعضی ازسازندگان شرایطی را بوجود آورده که ما به جای نوسازی درحقیقت شاهد فرسوده سازی در بافتهای فرسوده وسایرمناطق شهری هستیم.وضعیت اسفباری که اگر چشم های تیزبین رسانه کمک کند و دوری درمناطق مرکزی شهربزند صحنه های وحشتناکی را به تصویرخواهد کشید،صحنه هاي كه بيش ازهمه نشان از سو مديريت دارد واجحاف وظلم آشکاردرحق مردم.
آخرین اخبار