کورش شرفشاهی
برای مدیریت بهتر کشور، تقسیم بندی صورت گرفته تا قوه مجریه مسوول اجرا، قوه مقننه مسوول تصویب قوانین و نظارت بر اجرا و قوه قضاییه مسوول محاکمه متخلفان باشد. هر کدام از این قوا وظایف خاص خودشان را دارند که مجلس شورای اسلامی مسولیت نظارت بر عملکرد را باید با جدیت بیشتر دنبال کند. تاکنون بارها شاهد بوده ایم که قوه مقننه را به کم کاری در نظارت متهم کرده اند اما هرگاه که این قوه سعی کرده در بحث نظارت ورود کند، با اتهاماتی از قبیل سیاسی کاری رو به رو شده است. اکنون در روزهای پایانی سال شاهد استیضاح سه وزیر درخانه ملت هستیم. آنچه نمایندگان مطرح میکنند، دلایل ورود به این استیضاح است. اما نکته ای که نباید فراموش کرد، این است که وزرا حق دفاع دارند و می توانند از عملکرد در برابر اتهاماتی که نمایندگان مطرح میکنند، دفاع کنند. اگر این دفاعیه ها منطقی باشد و به اندازی های مستدل باشد که اکثریت نمایندگان حاضر در صحن علنی را قانع کند، رای اعتماد مجلس به قوت خود باقی می ماند و اگر وزرا پاسخ قانع کننده نداشته باشند، رای اعتماد مجلس برداشته می شود و دولت باید وزیر جدید را معرفی کند. اکنون سوال اینجاست که چرا باید نگران باشیم که قوه مقننه به وظیفه نظارتی خود عمل میکند؟ البته در بسیاری از موارد نیز شاهد بودیم که سیاسی کاری، تسویه حسابهای شخص، سهم خواهی و زیاده خواهی نیز باعث استیضاح شده است. برای آنکه شائبه هر گونه سوء برداشت منتفی شود، بهتر است وزرا نیز همانگونه که نمایندگان بدون رودربایستی سخن میگویند، سخن بگویند و اگر به هر یک از دلایل ذکر شده بحث استیضاح مطرح شده است، به صراحت بگویند تا همه چیز آشکار شود. اینکه قرار باشد در فضای مجازی و به صورت کلی گویی به نمایندگان مردم در خانه ملت تهمت زیاده خواهی یا سیاسی کاری زده شود، فتح بابی خواهد بود برای آنکه در آینده نمایندگان را تحت فشار قرار دهیم.
