مسعود يوسفي
روزنامه نگار
yousef44@yahoo.com
«از حمام که بیرون آمدیم توی هوای برفی یک خانم محجبه بساط کیسه و لیف و جوراب پهن کرده بود و داشت می فروخت. آقا تختی جلو رفت و نصف جنس هایش را خرید. تعجب کردم و گفتم: برای کی می خری؟ ما که تازه از حمام بیرون آمدیم، آن وقت چرا این همه زیاد؟ گفت: اگر من و تو ازش نخریم پس کی بخره؟ این زن توی این سرما برای حفظ شرافت و ناموسش ایستاده و گرنه می توانست توی بغل یکی، توی جای گرم و نرم تن فروشی کند. پس بخریم تا او هم با شرافت زندگی کند... بعد برگشت و کیسه و لیف و جوراب هایی را که خریده بود گذاشت روی پیشخوان حمام و گفت: نصرت این ها را بگذار دم دسن مردم، بگو صلواتی است». حکایتی را که خواندید از زبان یکی از دوستان جهان پهلوان تختی نقل شده است. البته ماخذ معتبری در سایت ها برای آن پیدا نشد ولی به نظر نمی رسد اشکالی داشته باشد چرا که زندگی این کشتی گیر نامدار و پر افتخار ایرانی پر از این حکایت ها و داستان های این چنینی است که افراد سرشناس و مرجع تعریف کرده اند. چیزی که در این بین مهم به نظر می رسد حمایت از کسب و کار فروشندگان و تولیدکنندگان داخلی است که اصلا حال و روز خوشی ندارد. از سوی مسئولان هم عزم جدی برای بهبود کسب و کار به چشم نمی خورد و هرچه که طی این همه سال گفته اند نتیجه ملموس و چشمگیری به بار نیاورده است. تولیدکنندگان و تاجران زیادی کار خودشان را از دست داده اند. بیکاری بیداد می کند و در نتیجه آن آسیب های اجتماعی افزایش پیدا کرده است. در این اوضاع و احوال خوبست که فعالان اقتصادی خودشان از همدیگر حمایت کنند و منتظر اعجاز مسئولان نباشند. نمی دانم از چه راهی، ولی نمونه موفقی برای آن سراغ دارم. صندوق های قرض الحسنه محله ای و فامیلی نمونه خوبی است. در شرایطی که بانک ها برای یک وام کوچک، کلی کاغذ و مدرک و ضمانت می خواهند، این صندوق ها با طی یک فرایند خیلی ساده به اعضای خود وام پرداخت می کنند و بسیار هم کارگشا هستند. سرمایه های خرد زیادی در جامعه و در دست مردم وجود دارد. فعالان اقتصادی می توانند با تشکیل موسسات و تعاونی هایی، از این نقدینگی ها و سرمایه های خرد استفاده کنند و فضای کسب و کار را بهبود ببخشند. با این روش است که می شود بیکاری را کاهش داد و از شرف و آبروی یکدیگر صیانت کرد؛ همان ایده و منشی که جهان پهلوان تختی به دنبال آن بود و آن را اجرا می کرد.
روزنامه نگار
yousef44@yahoo.com
«از حمام که بیرون آمدیم توی هوای برفی یک خانم محجبه بساط کیسه و لیف و جوراب پهن کرده بود و داشت می فروخت. آقا تختی جلو رفت و نصف جنس هایش را خرید. تعجب کردم و گفتم: برای کی می خری؟ ما که تازه از حمام بیرون آمدیم، آن وقت چرا این همه زیاد؟ گفت: اگر من و تو ازش نخریم پس کی بخره؟ این زن توی این سرما برای حفظ شرافت و ناموسش ایستاده و گرنه می توانست توی بغل یکی، توی جای گرم و نرم تن فروشی کند. پس بخریم تا او هم با شرافت زندگی کند... بعد برگشت و کیسه و لیف و جوراب هایی را که خریده بود گذاشت روی پیشخوان حمام و گفت: نصرت این ها را بگذار دم دسن مردم، بگو صلواتی است». حکایتی را که خواندید از زبان یکی از دوستان جهان پهلوان تختی نقل شده است. البته ماخذ معتبری در سایت ها برای آن پیدا نشد ولی به نظر نمی رسد اشکالی داشته باشد چرا که زندگی این کشتی گیر نامدار و پر افتخار ایرانی پر از این حکایت ها و داستان های این چنینی است که افراد سرشناس و مرجع تعریف کرده اند. چیزی که در این بین مهم به نظر می رسد حمایت از کسب و کار فروشندگان و تولیدکنندگان داخلی است که اصلا حال و روز خوشی ندارد. از سوی مسئولان هم عزم جدی برای بهبود کسب و کار به چشم نمی خورد و هرچه که طی این همه سال گفته اند نتیجه ملموس و چشمگیری به بار نیاورده است. تولیدکنندگان و تاجران زیادی کار خودشان را از دست داده اند. بیکاری بیداد می کند و در نتیجه آن آسیب های اجتماعی افزایش پیدا کرده است. در این اوضاع و احوال خوبست که فعالان اقتصادی خودشان از همدیگر حمایت کنند و منتظر اعجاز مسئولان نباشند. نمی دانم از چه راهی، ولی نمونه موفقی برای آن سراغ دارم. صندوق های قرض الحسنه محله ای و فامیلی نمونه خوبی است. در شرایطی که بانک ها برای یک وام کوچک، کلی کاغذ و مدرک و ضمانت می خواهند، این صندوق ها با طی یک فرایند خیلی ساده به اعضای خود وام پرداخت می کنند و بسیار هم کارگشا هستند. سرمایه های خرد زیادی در جامعه و در دست مردم وجود دارد. فعالان اقتصادی می توانند با تشکیل موسسات و تعاونی هایی، از این نقدینگی ها و سرمایه های خرد استفاده کنند و فضای کسب و کار را بهبود ببخشند. با این روش است که می شود بیکاری را کاهش داد و از شرف و آبروی یکدیگر صیانت کرد؛ همان ایده و منشی که جهان پهلوان تختی به دنبال آن بود و آن را اجرا می کرد.
آخرین اخبار