تکاپوی یارانِ دیروز و امروز احمدینژاد برای رسیدن به پارلمان
تهران (پانا) - در روزهای باقیمانده تا آغاز ماراتن انتخابات مجلس و در شرایطی که اصولگرایان و اصلاحطلبان در پیچ و خم رسیدن به وحدت هستند، دولتمردان و مدیران نهم و دهم هم بیکار ننشستهاند و برخی از آنها برای رفتن به بهارستان خیز برداشتهاند.
بهگزارشخبرآنلاین، وزراء و معاونین احمدینژاد که روزگاری خط قرمز او محسوب میشدند، در سالهای اخیر یکی بعد از دیگری راهشان را از احمدینژاد جدا کردند تا از ترکشهای گاه و بیگاه مواضع و رفتارهای جنجالی رئیس دولت سابق و اطرافیانش در امان باشند و بتوانند به حیات سیاسی خود ادامه دهند.
هرچند در این میان هستند افرادی که تعدادشان از انگشتان یک دست هم فراتر نمیرود و همچنان بر عهدشان با احمدینژاد ماندهاند، یا علنا از او حمایت کردند یا در پشت پرده با او مراودات و رفت و آمدهای خود را دارند تا سحر چه زاید باز...
یاران دیروز احمدینژاد وارد میدان شدند
اما این روزها نام دولتمردان و برخی مدیران احمدینژاد بازهم بر سر زبانها افتاده است، چهرههایی که حضورشان در عالم سیاست کمرنگ شده بود اما با نزدیک شدن به آغاز ماراتن انتخابات مجلس بدشان نیامده از پستو بیرون آمده تا شاید مسیرشان بهسمت بهارستان بخورد. هرچند در این بین هستند افرادی که از مدتها قبل برنامهریزی جدی برای رسیدن به خانه ملت داشتهاند و این روزها هم در همان مسیر حرکت میکنند.
چند روز پیش بود که انتشار لیستی از برخی شخصیتهای سیاسی، مذهبی، دانشگاهی و رسانهای با عنوان «لیست مردمی پویش گام دومی دعوت جوانان انقلابی از نیروهای متخصص ولایی برای حضور در انتخابات مجلس یازدهم» منتشر شد. در این لیست عمدتا نام مدیران ارشد و میانی ۶ سال نخست دولت محمود احمدینژاد و برخی چهرههای فرهنگی و رسانهای اصولگرا به چشم میخورد. نام افرادی همچون احمد وحیدی بهعنوان سرلیست، وحید جلیلی، علی باقری، مهدی محمدی، حسین آبنیکی، فواد ایزدی، یاسر جبرائیلی، محمد صادق کوشکی و محمد هادی زاهدی در لیست منتشر شده به چشم میخورد.
اما این اسامی نامبرده تنها دولتمردان دولت احمدینژاد نیستند که نامشان در میان کاندیداهای احتمالی انتخابات به چشم میخورد. چهرههای دیگری نیز از آن دولت، در قالب طیفها، گروهها و سازوکارهای انتخاباتی در تلاش هستند تا راهی بهسوی پارلمان بیایند. برخی در کنار شورای وحدت ایستادهاند و برخی دیگر همراه با پایداریها شدهاند. در این میان نباید برنامهریزیهای پشت پرده احمدینژاد برای فرستادن تعدادی از یاران غارش به مجلس را نادیده گرفت.
وفادارانِ به احمدینژاد در تکاپو برای رسیدن به پارلمان
بهاریها و یاران وفادار مانده به احمدینژاد، قصد ائتلاف با هیچکدام از جناحهای سیاسی را ندارند و در تلاش هستند برای برخی حوزههای انتخابیه بهجز تهران کاندیدا معرفی کنند. به طوریکه گفته میشود در برنامهریزیهایشان برای رایآوری بیشتر روی شهرهای کوچک برنامهریزی میکنند. در این بین در لیست کاندیداهای احتمالی نام برخی وزرا و معاونان احمدینژاد دیده میشود. عباس امیریفر، در این رابطه گفته «بدون شک احمدینژادیها در این انتخابات حاضر میشوند که این حضور میتواند هم در قالب حلقه محدود نزدیکانش باشد و هم در قالب قرار دادن چهرههای سفید در یک لیست انتخاباتی تحت حمایت احمدینژاد.»
امیریفر در دولت نهم، رئیس شورای فرهنگی و امام جماعت مسجد نهاد ریاست جمهوری بود و در دولت دهم نیز بهعنوان مشاور فرهنگی نهاد ریاست جمهوری فعالیت میکرد و بعدها راهش را جدا کرد. او در این گفتگو، غلامحسین الهام را گزینه احمدینژاد برای ریاست جمهوری میداند اما از مرتضی تمدن، عبدالرضا شیخالاسلامی و علی ذبیحی بهعنوان کاندیداهای اصلی احمدینژاد در انتخابات مجلس یازدهم نام میبرد.
مرتضی تمدن، استاندار احمدینژاد در دولت دهم و همراه او در سالهای پرتلاطم بعد از انتخابات 88، عبدالرضا شیخالاسلامی، وزیر استیضاح شدهاش و علی ذبیحی مشاور احمدینژاد و یکی از روسای سازمان سازمان تامین اجتماعی افرادی هستند که احتمال حضورشان در این انتخابات پررنگتر بهنظر میرسد.
با این حال میتوان از افراد دیگری نام برد که ظاهرا هنوز به احمدینژاد و روش و منش او وفادار هستند و میتوانند در انتخابات پیشرو از سوی احمدینژادیها وارد کارزار شوند. از جمله این افراد، مجتبی ثمره هاشمی است. او یکی از مهرههای کلیدی محمود احمدینژاد در دولت نهم بود، اما در دولت دهم با نفوذ بیشتر مشایی در دولت از قدرت او کاسته شد. با این حال ثمره هاشمی حداقل تاکنون بهصورت آشکارا علیه رییس جمور سابق موضعی نگرفته است. هرچند مدتهاست که خبری از او نیست اما این احتمال وجود دارد که همچنان با احمدینژاد مراودات نزدیکی داشته باشد. بهخصوص که محمدرضا باهنر اخیرا اعلام کرد که احمدینژاد را در مراسم ختم پدر ثمره هاشمی دیده است.
سعید حجاریان هم پیش از اینها گفته بود: «در بین اطرافیان احمدینژاد، تنها فردی که میتواند از شورای نگهبان اجازه عبور بگیرد، آقای مجتبی ثمرههاشمی است و احتمال میدهم که این گروه چنین نقشه و برنامهای در سر میپرورانند.»
چهره دیگری که میتواند در لیست انتخاباتی احمدینژاد حضور داشته باشد، سیدحسن موسوی است. او در ماههای آخر ریاست جمهوری احمدینژاد رییس دفتر او بود و ظاهرا حضور فعالی در کنار رییس سابقش دارد. با این حال او نیز از حضور در رسانهها اجتناب میکند.
علی نیکزاد هم کسی است که در کابینه دوم احمدینژاد حضور داشت. نکته قابل توجه درباره نیکزاد این است که ظاهرا همچنان بر عهد خود با رییس دولت دهم پایبند است چون جزو افرادی بود که بیانیه برائت از احمدینژاد را امضا نکرد. هرچند احتمال نزدیکی او به احمدینژاد و بهاریها همچنان در هالهای از ابهام است و بیشتر به نظر میرسد همراه با پایداریها حرکت میکند.
با این وجود محمدرضا باهنر به قدرت گرفتن بهاریها در مجلس بعدی خوشبین نیست. او معتقد است «افرادی که میخواهند با برخی حرفهای احمدینژاد وارد مجلس شوند قاعدتا ممکن است فقط نذر کرده باشند که وارد مجلس شوند اما اینکه بیایند و وفادار بمانند و فراکسیون قدرتمند تحت فراکسیون احمدینژاد شکل گیرد، قطعا چنین اتفاقی نمیافتد.»
پایداریها بهدنبالِ احمدینژاد میروند؟
برخی دیگر از دولتمردان و مدیران احمدینژادی این روزها در حلقه پایداریها زیست سیاسی دارند. جبههای که از قضا روزگاری بدنه اصلی حامیان احمدینژاد در مجلس بودند و آنها نیز بعد از خانهنشینی یازده روزه کمی از احمدینژاد فاصله گرفتند، فاصلهای که آنقدر نیست که به جدایی رسیده باشد، آنچنان که حتی این روزها خصوصا بعد از اظهارات روحالله حسینیان در دفاع از پایگاه رای احمدینژاد، احتمالاتی درباره پیوند دوباره پایداریها و احمدی نژادیها به گوش میرسد.
هرچند محمدرضا باهنر درباره احتمال پیوندِ مجدد پایداریها و احمدینژاد، میگوید «بعید میدانم این اتفاق بیفتد. پایداریها الان وضعیتی ندارند که مسئولیت کار مشترک با احمدینژاد را بپذیرند. علاقهای ندارند و تا جاییکه مطلع هستیم ارتباط قوی نیست.»
اما مرتضی طلایی، از فعالان سیاسی اصولگرا نظر دیگری دارد. او در گفتوگو احتمال این نزدیکی و پیوند را بعید نمیداند و میگوید: «ممکن است که پایداری به احمدینژاد نزدیک شود، زیرا اخباری داریم که حاکی از این است که آقای احمدینژاد و جریان ایشان دنبال حضور در انتخابات هستند. این اخبار توسط ایشان تاکنون نیز تکذیب نشد. دوستان جبهه پایداری نیز عموما نزدیک به آقای احمدینژاد بوده و هستند.»
طبق گفته او، «پایداری منهای احمدینژاد فاقد موضوعیت است و تنها شامل چند نفر است، پایداری با احمدینژاد معنا پیدا میکند.»
از سویی دیگر امیررضا واعظ آشتیانی، چهره اصولگرا معتقد است احمدینژا خصوصیاتی دارد که نمیتوان او را مدیریت کرد. او درباره اینکه آیا احتمال دارد احمدینژاد با پایداریها به تفاهم برسد، گفته «پایداریها در یک مقطعی با احمدینژاد روابط خوبی داشتند ولی در مقطع دیگری سرسختانه مقابله کرد بههمین دلیل از نظر او،ا حمدینژاد بهطور مستقل وارد صحنه انتخابات مجلس میشود.»
اما پایداریها چه مستقل وارد صحنه شوند چه در همراهی با احمدینژاد یا حتی شورای وحدت، کاندیداهای اصلی آنها همچنان برخی مدیران دولت سابق هستند و البته در راس همه آنها سعید جلیلی. افرادی که حتی اگر احمدینژاد به جبهه پایداری نزدیک نشود، بازهم بهنوعی بازتولید برخی تفکرات احمدینژادی در پارلمان خواهند بود.
یکتا و جمنا همراه با شورای وحدت و سنتیهای اصولگرا شدند
همزمان با دومین قرار بستنشینی احمدینژادیها در امامزاده صالح در فروردین ماه 1397 که شخص احمدینژاد در آن حضور پیدا کرد تا برای آزادی بقایی و مشایی دعا کنند، 43 تن از وزرای هر دو کابینه نهم و دهم در بیانیهای از اقدامات او تبری جستند و او را به زمینهچینی برای جولان عوامل فتنه و دشمنان متهم کردند که اکثر این افراد از اعضای جبهه یکتا بودند. هرچند پیش از امضای این بیانیه هم اکثر آنها در مصاحبهها و نشستهای مختلف سعی کرده بودند از احمدینژاد برائت بجویند و حتی برخی از آنها علیه احمدینژاد دست به افشاگری زدند.
جبهه یاران کارآمدی و تحول ایران اسلامی (یکتا) یک تشکل سیاسی اصولگرایی است که برخی اعضای دو دولت نهم و دهم و برخی نمایندگان حامی احمدینژاد تشکیل دادند. آنها در زمان تشکیل جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی (جمنا) که فعالیت خود را برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم آغاز کرد، اعلام کردند که با آن همراهی خواهند کرد. تا جاییکه نهایتا قریب به اتفاق وزرا و معاونان محمود احمدینژاد در نشستهای انتخاباتی جمنا حضور داشتند و در حالحاضر هم در شورای وحدت فعالیت میکنند.
برخی از اعضای جبهه یکتا چون زریبافان هم کلید مذاکرات انتخاباتی با سنتیهای اصولگرا را از مدتها پیش زده بودند و تلاش داشتند با نزدیک شدن به تشکلهای ریشهدار و باسابقه اصولگرا، خط و ربط خود به اصولگرایی را پررنگتر از نزدیک بودنشان به دولت سابق نشان دهند.
ظاهرا آنها در این چهار سال تغییر استراتژی دادهاند و ترجیح میدهند همچون انتخابات ریاست جمهوری سال 1396، در جمع اکثریت اصولگرایان فعالیت کنند تا گروه اقلیت.
بههرحال باید صبر کرد و دید احمدینژاد و مردان وفادار مانده یا دور شده از او اینبار چه خوابی برای بازگشت بهقدرت دیدهاند. آیا پارلمان بعدی مردانی از جمع یاران دیروز و امروز احمدینژاد را پذیرا خواهد شد؟
