دلارهای بر باد رفته

این اتفاق پیش تر برای برانکو هم رخ داده بود و او هم نتوانسته بود به خاطر مسائل مربوط به تحریم و مشکلات بانکی مطالباتش را به صورت عادی دریافت کند. مارک ویلموتس هم که حالا فقط چند ماه است سرمربی تیم ملی ایران شده و کارنامه ای نه چندان موفق هم در بازی های اخیر تیم ملی داشته به همین خاطر در حال فسخ قرارداد خود است و متاسفانه زیانی هنگفت روی دست فدراسیون گذاشته است. روز گذشته در خبرها آمد که کالدرون هم که سرمربی پرسپولیس است در اولتیماتومی 9 روزه به مسئولان باشگاه فرصت داده تا مطالباتش را تسویه کنند. فصل مشترک همه این داستان ها در یک کلمه خلاصه می شود؛ پول. دلارهایی که به خاطر دولتی بودن باشگاه های ایرانی از جیب شهروندان به جیب خارجی ها ریخته می شود و حالا به خاطر تحریم و مشکلات نقل و انتقال ارز برای باشگاه های ایرانی باعث شده تا کم کم همه مربیان خارجی فوتبال ایران چمدان خود را ببندند و بروند. متاسفانه پشت سرشان هم وکلای کارکشته با پرونده ای قطور منتظرند تا با اعمال فشار از سوی فیفا علاوه بر دستمزد جریمه هایی کلان هم روی دست باشگاه های ایرانی بگذارند. همه این اتفاق ها هم ناشی از چشم و هم چشمی و کورس مدیران باشگاه ها و فدراسیون فوتبال است تا با وجود مربیان خوب داخلی همواره در پی استخدام مربیان خارجی آن هم با قیمت هایی میلیون دلاری برآمده اند و بی توجه به شعارهای اقتصاد مقاومتی و استفاده از توان داخلی چمدان چمدان دلار به جیب خارجی ها می ریزند.

باید تأکید کنم که منظور از این سخنان تخطئه مربیان خارجی و یا انکار ارزشهای آنان نیست اما باید قبول کنیم در شرایطی که کشور در تحریم است و درآمدهای ارزی کشور کاهش یافته و تأکید مسئولان بر استفاده از ظرفیتهای تولید داخل است نباید در بخش ورزش بیتوجه به این تأکیدها روی مربیان داخلی و بزرگان فوتبال ایران خط بکشیم و باقیمتهایی گزاف خارجیها را به خدمت بگیریم و دلارهایمان را اینگونه به باد دهیم.