وی افزود: سهم واردات ما نیز عمدتا مربوط به مواد اولیه می شد اما امروز عمده واردات را محصولات نهایی تشکیل می دهند و همین موضوع سبب کوچک‌تر و ضعیف‌تر شدن واحدهای تولیدی می شود. درحالی که ایران ظرفیت 12 میلیارد دلاری صادرات پوشاک و نساجی کشور را دارد.
صدق‌آمیز با بیان این‌که این رقم به تناسب جمعیت، نیروی کار و سایر عوامل تاثیرگذار دیگر محاسبه شده است، گفت: اگر مجموع نیاز بازار داخلی به ظرفیت های صادراتی اضافه کنیم حجم تولید پوشاک از لحاظ ظرفیت به 18 میلیارد دلار می رسد.
مشاور اتحادیه صنف پوشاک تهران ارزش افزوده و توان ایجاد اشتغال در صنعت نساجی را از مزیت‌های این صنعت عنوان و اظهار کرد: با توجه به تدابیر درست وزارت صنعت، معدن و تجارت در دولت یازدهم امید داریم که دفاع واقعی از تولید داخلی ایجاد شود.
وی با بیان این‌که حمایت و دفاع از صنایع به دو نوع تقسیم می شود، گفت: در نوع اول می توانیم با حمایت‌های تعرفه‌ای تولید داخلی را طوری حمایت کنیم که فقط بماند و روز به روز کوچک‌تر شود. اما از سوی دیگر می توان دفاع و حمایت‌های تعالی بخش از صنایع انجام داد که در نهایت هم توان تولید و هم صادرات را افزایش دهد. در حالی که در سال های گذشته جنس حمایت ها از تولید بیشتر از نوع اول بوده است.
به گفته صدق‌آمیز با بیان این‌که ایجاد فضای رقابتی برای این بخش توان تولید و صادرات را افزایش می دهد، اظهار کرد: چه بهتر که این فضای رقابتی در داخل کشور باشد و از طریق برگزاری نمایشگاه ایران در کنار نمایشگاه ترکیه انجام شود. در عین حال باید طوری از این صنعت حمایت کنیم که بتواند در مقابل ترکیه عرض اندام کند.
وی همچنین درباره قرارداد تجارت ترجیحی ایران و ترکیه گفت: فضای رسانه ای در حوزه تجارت ترجیحی باعث نگرانی در فضای تولید کشور شده که این نگرانی به این صنعت لطمه می زند. درحالی که ممکن است واقعیت این گونه نباشد.
مشاور اتحادیه صنف پوشاک تهران همچنین با اشاره به راه‌های کاهش قاچاق گفت: از دو راه می توان قاچاق را کاهش داد که یکی افزایش هزینه های قاچاق و دیگری کاهش تعرفه هاست.
وی گفت: به همین دلیل کاهش تعرفه ها باید به صورت یکباره انجام شود یا با برنامه ریزی و در قبال گرفتن امتیازات از کشورهای مختلف باشد که در حال حاضر قرارداد تجارت ترجیحی این روند را در پیش گرفته است.
