مراکز خرید فراغتی، فروشگاه‌های بزرگ خرید هستند که با تدارک سالن‌های سینما، بولینگ، استخر، کنسرت، رستوران و ... زمینه‌هایی را برای فرا‌غت مشتریان ایجاد و سعی می‌کنند آنها را برای خرج کردن پول بیشتر اغوا کنند. «وست ادمونتون» آمریکا یک نمونه مشهور و موفق از این فروشگاه‌هاست.
میلاد نور، بازار 5 هزار نفری
مجتمع تجاری میلاد نور تهران محل عرضه پوشاک و کیف و کفش است. هرچند گاهی در میان عرضه‌کننده‌های لباس، مغازه‌هایی برای فروش لوازم خانگی، وسایل تزئینی، روتختی و ... دیده می‌شود. افزون بر این یکی از طبقات این مرکز نیز به فروش طلا اختصاص یافته است.
بطورکلی به نظر می‌رسد که این مرکز بزرگ تجاری در جلب مشتری موفق عمل کرده است. چنانکه بنا بر برخی آمارهای غیررسمی و گفته‌های برخی فروشنده‌ها، این مرکز در روزهای عادی هفته بیش از پنج هزار نفر و در روزهای تعطیل به بیش از 14 هزار نفر بازدیدکننده دارد.
چه کسانی میلاد نور را برای خرید انتخاب می‌کنند؟
آن طور که برخی مشتریان این مجتمع خرید می‌گویند، نمی‌توان قیمت‌های اجناس این مجتمع واقع در شهرک غرب تهران را چندان گران‌تر از بازارهای لباس‌فروشی مناطق مرکز شهر تهران دانست. در بسیاری از مواقع مقایسه قیمت‌های اجناسی از یک برند در این مراکز و مراکز دیگر نشان می‌دهد که قیمت‌های اجناس عموم مغازههای میلاد نور تفاوت فاحشی با مراکز خرید دیگر ندارند. به همین دلیل است که اگر در ایام تعطیلات و بویژه زمان حراجی‌های هماهنگ این مرکز گشتی در این مرکز بزنید متوجه می‌شوید که میلاد نور مشتریانی از نقاط مرکز و جنوبی شهر تهران البته از نوع مرفه آنها دارند.
فروش جوراب 168 هزار تومانی
هرچند به نظر می‌رسد قیمت‌های اجناس این مرکز را نمی‌توان در بازه بسیار گران قرار داد ولی در میان 357 واحد تجاری میلاد نور، می‌توان مغازه‌هایی را پیدا کرد که با ادعای عرضه برندهای مطرح دنیا، قیمت‌های عجیبی را بر اجناس خود گذاشته‌اند، برای مثال می‌توان به یک جفت جوراب مردانه 168 هزار تومانی و یک جاکارتی 290 هزار تومانی اشاره کرد.
همچنین در میان اجناس، پالتو یک میلیون و 400 هزار تومانی، شال گردن 450 هزار تومانی و کروات 250 هزار تومانی به چشم می‌خورد.
فروشنده مغازه‌ای که جوراب مردانه 168 هزار تومانی عرضه می‌کند و اجناس واحد تجاریش نام یک برند مطرح را یدک می‌کشند، درباره این جوراب توضیح می‌دهد: این جوراب نانو است و قیمتش به این خاطر گران است. علاوه بر این این اجناس برند هستند و چک کردن قیمت این اجناس در سایت برندش نشان می‌دهد که قیمت این اجناس متناسب با دلار است و ما آن را گران‌تر از قیمت واقعی آن عرضه نمی‌کنیم.
او اظهار می کند: کالاهایی که ما در مغازه خود عرضه می‌کنیم اصل هستند و قیمت اجناس اصل هم بالاست.
این فروشنده ادامه می‌دهد: این کالاها «مشتریان خاص» خود را دارند و تعداد آنها نیز بسیار اندک هستند. ما هم به تعداد اندکی از این کالا وارد می‌کنیم و انتظار نداریم که این قبیل کالاها مورد استقبال عموم مردم قرار گیرند.
مشتریان «خاص» این بازار
اغلب مغازههای برند این مجتمع بر «خاص» بودن مشتریان خود تاکید می‌کنند. حتی به نظر می‌رسد که تعدادی از آنها برای عده مشخصی کالا عرضه می‌کنند.
وقتی تعداد عرضه این کالاهای ویژه را از آنها بپرسید، متوجه می‌شوید که تعدادشان بیشتر از 25 مورد نیست. حتی در مواردی به 10 عدد از یک جنس هم اشاره شده می کنند.
متناسب با تعداد جنس عرضه شده، تعداد فروش این اجناس نیز بسیار معدود است. فروشنده یکی دیگر از واحدهای تجاری این مغازههای برند درباره فروش اجناسش می‌گوید: من به طور میانگین هفته‌ای سه جفت کفش می‌فروشم و اغلب مشتریان من هم افراد معدودی هستند که همیشه از من خرید می‌کنند.
او که در حراج هماهنگ میلادنور قیمت اجناسش را با درصد کمتری نسبت به مغازههای دیگر، پایین آورده، در این باره، بیان می‌کند: ما مطابق با حراجی‌های برند خود پیش می‌رویم و نمی‌توانیم اجناس خود را نسبت به قیمت برند آن کمتر حراج کنیم. حتی اگر چنین کاری هم بکنیم مشتریان ما نسبت به قیمت اجناس بی اعتماد می‌شوند و آنهایی که برند را می‌شناسند و حراجی‌های آن را پیگیری می‌کنند از ما می‌پرسند که چطور شما این کالا را ارزان‌تر از قیمت اصلی آن می‌فروشید؟
بی‌رونقی زمستان به چه کسانی بیشتر لطمه وارد کرد؟
به گزارش اقتصاد نیوز، به نظر می‌رسد به طور کلی برند فروش‌ها نسبت به سایر مغازهها وضعیت بهتری دارند، حتی در بی‌رونقی بازار هم این مغازهها ضرر کمتری می‌کنند، چون ظاهرا آنها مشتریان ثابتی دارند که در همه احوال فقط از آنها خرید می‌کنند و در قدرت خرید پوشاک این مشتریان ثابت هم در نوسانات قیمت دلار کمتر خلل ایجاد می‌شود.
علاوه بر این ظاهرا سودی که برندفروش‌ها از فروش همان تعداد کالای اندک دارند، با فاصله زیادی بیشتر از سودی است که مغازههای دیگر دارند.
یکی از فروشندههای مغازههای برند که میانگین قیمت کفش‌های مغازه‌اش بین 700 تا 900 هزار تومان است، با اشاره به بی‌رونقی بازار زمستانی امسال می‌گوید: بطورکلی امسال زمستان فروش بالایی نداشتیم. البته مغازه من همیشه به طور کلی تعدادی مشتری ثابت دارد ولی بخشی از مشتریانش هم به صورت گذری خرید می‌کنند و با توجه به اینکه امسال زمستان نداشتیم و با توجه به بالا بودن قیمت دلار من بخش بزرگی از مشتریان خود را که به صورت گذری خرید می‌کنند، را از دست داده‌ام.
او در پاسخ به این سوال که در بی‌رونقی بازار چه تیپ مغازه‌هایی ضرر بیشتری می‌کنند؟ توضیح می‌دهد: برند فروش‌ها کمتر از مغازههای معمولی ضرر می‌کنند چون در نهایت نیز این تیپ مغازهها فروش بیشتری دارند. باید به این نکته توجه کرد که گرچه برند فروش‌ها اجناس کمتری را نسبت به مغازههای دیگر می‌فروشند ولی سودی که بر این تعداد کالا می‌کنند خیلی بیشتر از سودی است که مغازههای دیگر از فروش اجناس ارزان‌قیمت می‌کنند. گاهی فروش چندین جنس ارزان، سود یک جنس با قیمت بالا را ندارد.
این اجناس اصل هستند؟
به گزارش اقتصاد نیوز، نبودن نمایندگی‌های معتبر برندهای خارجی در ایران همواره یکی از مشکلات خرید از برندهای خارجی در ایران بوده است.
این برندها، نظارت مستقیمی روی فروشگاه برند خود در ایران ندارند و در صورت ارایه اجناس تقلبی در این فروشگاه‌ها هم دستشان از شکایت کردن کوتاه است و علاوه بر این اهرم‌های نظارتی قوی هم بر کار این فروشگاه‌ها وجود ندارد، بنابراین همیشه دست این فروشگاه‌ها برای ارائه اجناس تقلبی باز است.
یکی از فروشندههای این مغازههای برند فروش با قاطعیت می‌گوید: هیچ‌یک از این اجناس اصل نیستند.
او اظهار می‌کند: کارکنان این مغازهها به نمایندگی‌های این برندها در کشورهای آسیای شرقی رفته و یک نمونه از اصل جنس را خریداری می‌کنند و سپس به ایران می‌آیند و سفارش می‌دهند که از روی جنس اصل چندین مورد دوخته شود.
این فروشنده می‌گوید: توجه کنید که کپی‌کارها در کپی کردن جنس استاد هستند به طوری که نه تنها مشتری بلکه من هم به عنوان یک فروشنده فریب می‌خورم.
در صورت صحت ادعای این فروشنده، به نظر می‌رسد در میان خریداران، شاید مشتریانی که 168 هزارتومان پول به جوراب تقلبی می‌دهند بیشتر از دیگران ضرر کرده‌اند.
