اپیدمی کرونا پیامد واگرایی ها در جهان امروز

تضعیف این سازمان ها و ترویج سیاست های یکجانبه گرایی تا بدانجا پیش رفته است که نه تنها این سازمان ها در تصمیمات جهانی نقشی ندارند بلکه مورد تهدید هم قرار می گیرند و کشورهایی بدون هیچ تبعاتی پیمان های بین المللی را زیر پا می گذارند یا از آن خارج می شوند.

پی آمدهای این روند با پیروی از سیاست های یکجانبه گرایی در جهان بسیار به هم پیوسته و بشدت وابسته پدیده های خطرناکی با اثرات جهانی است بدون اینکه سیستم قدرتمند و هوشمند بتواند به موقع خطرات آنرا درک و آمادگی و توانایی لازم را در دفع آن داشته باشد.

در پدیده کرونا سازمان بهداشت جهانی در شناسایی، هشدار، پیش گیری و جلب و جذب همکاری بین المللی در عدم گسترش بیماری تا بدین حد مورد سوال جدی است. اما پاسخ روشن است جهان امروز در عرصه همگرایی به مراتب از سال های اولیه شکل گیری نهادهای بین المللی عقب تر است و سازمان های جهانی فاقد توان مادی و معنوط لازم برای تحقیق، برنامه ریزی و اجرای سیاست های مبتنی بر منافع مشترک جهانی هستند. و گرنه چه وظیفه ای مهمتر از این برای سازمان بهداست جهانی وجود دارد که خطرات سلامت جهانی را شناسایی و مورد پایش دائمی قرار دهد و بمحض احساس خطر، امکانات جهانی را در جهت دفع آن بسیج کند و اجازه ندهد که خطر تا این حد گسترش پیدا کند. خوب است که جهان پس از آنکه از این حادثه بسلامت عبور کرد یکبار دیکر سیاست های یکجانبه گرایی را مورد تجدید نظر قرار دهد و در یابد که بشر بر روی کره خاکی بویژه در این دوران با تک تک افراد، فارغ از مکان و توان سرنوشتی مشترک دارد. وبدون توجه به منافع مشترک جهانی خطر تمامیت انسان را در روی زمین تهدید می کند. و به تاسی از فرموده سعدی بزرگ بنی آدم به مثابه پیکری واحد، باید بی قرار دردهای هم باشند.