محمد میرزابابایی: در جریان بحران‌ها و جنگ‌های منطقه‌ای، گاهی موج‌های خبری پرشتاب‌تر و گسترده‌تر از خودِ واقعیت عمل می‌کنند. این پدیده در جنگ ۱۲ روزه اخیر به‌روشنی دیده شد؛ اتفاقی که اگرچه در برخی استان‌های کشور رخ داد، اما دامنه خبررسانی آن تا دورترین خانه‌ها و گوشی‌های همراه مردم در سراسر کشور کشیده شد. با این حال، برخلاف تصور، بیشتر مردم دچار ترس و وحشت نشدند. صدای پدافند یا انفجار در اغلب نقاط کشور شنیده نشد و زندگی در بیشتر شهرها به شکل عادی ادامه داشت. این واکنش معقول و آرام، اتفاقی نبود؛ بلکه حاصل رفتار آگاهانه خانواده‌ها و مدیریت درست فضای روانی خانه بود. در واقع، اگر خانواده‌ها دچار هیجان‌زدگی می‌شدند، اگر هر خبری را بی‌چک و بررسی پخش می‌کردند یا دائم در معرض پیام‌های ترسناک رسانه‌ها قرار می‌گرفتند، شاید فضا به‌سمت اضطراب جمعی و ترس بی‌پایه از جنگ کشیده می‌شد. اما آن‌چه اتفاق افتاد، نشانه‌ای از رشد «سواد رسانه‌ای» در میان مردم بود.
چطور این آرامش به‌وجود آمد؟
خانواده‌های زیادی به‌جای دنبال‌کردن بی‌وقفه خبرهای تلخ، تلاش کردند زندگی عادی را حفظ کنند. به فرزندانشان توضیح دادند که بحران‌ها بخشی از واقعیت جهان است، اما نباید اجازه داد که خبر، جای واقعیت زندگی روزمره را بگیرد.
در بسیاری از خانه‌ها، والدین با خاموش کردن اعلان‌های خبری، انتخاب منابع خبری معتبر و گفت‌وگوهای صمیمی با اعضای خانواده، فضا را مدیریت کردند. این‌گونه بود که ترس، فرصت گسترش نیافت.
اگر مدیریت نمی‌شد، چه می‌شد؟
واقعیت این است که بمباران خبری، حتی بدون جنگ واقعی، می‌تواند روان جامعه را آشفته کند. در صورت بی‌توجهی، ممکن بود ترس مصنوعی جای واقعیت را بگیرد و امنیت روانی مردم، حتی در مناطق امن، خدشه‌دار شود. این همان خطری است که در جنگ‌های ترکیبی امروز با عنوان «ترور روانی» شناخته می‌شود؛ یعنی ایجاد اضطراب بدون شلیک حتی یک گلوله.
چه کنیم تا همچنان آرام بمانیم؟
سواد رسانه‌ای را جدی بگیریم: هر محتوایی، خبر نیست؛ هر تصویری، واقعیت ندارد.
مدیریت اخبار در خانه را تمرین کنیم: حجم، زمان و منبع خبر را کنترل کنیم.
با فرزندان و سالمندان صحبت کنیم: آنها بیش از دیگران نیاز به آرامش و توضیح دارند.
زندگی واقعی را به اخبار ترجیح دهیم: اگر در شهر ما آرامش هست، باید آن را باور کنیم و قدر بدانیم.
در پایان، آن‌چه در این بحران رخ داد، نشان داد که خانواده ایرانی، اگر بخواهد، می‌تواند در برابر موج سنگین اخبار هم آرام بماند و محیطی امن برای رشد روانی فرزندانش فراهم کند. آرامش، انتخابی است که با آگاهی و مسئولیت‌پذیری آغاز می‌شود.
محسن شریفی صَحی در نوشتاری به «اولین مقتل فارسی در جغرافیای عثمانی» پرداخته است. به گزارش ایسنا، این پژوهشگر و فارغ‌التحصیل دکتری زبان و ادبیات فارسی در فرسته «گاهنامۀ ادبی» در مطلبی با عنوان «اولین مقتل فارسی در جغرافیای عثمانی» نوشته است: «دستنویسی از کتابی به نام «غزوۀ رسول علیه‌السلم» با ش ۱۳۳۸ در کتابخانۀ مغنیسا موجود است و حاوی اطلاعاتی از تولد و نسب و غزوات پیامبر است تا اخبار خلفا و حضرت علی و امام حسن و در آخر خبر مقتل امام حسین ع. گویا این اثر، تاکنون بررسی نشده و نویسندۀ آن نیز نامشخص است. اما کاتب آن، معروف به شیخ علی بن دوستخدا الرفاعی است. به دلالت جناب میرافضلی در مقالۀ: «سفینۀ نوحی و مجموعۀ روحی: بررسی دو سفینۀ کهن فارسی در حوزۀ آناتولی» می‌دانیم الرفاعی کاتبی حرفه‌ای بوده است. الرفاعی در متن غزوات تصریح کرده: «این کتاب را از نسخه‌ای نبشته شد که آب رسیده بود». این متن در ۱۴ صفر ۷۲۸ق و از روی متنی نوشته شده که تاریخ تدوین آن مربوط به قبل از این سال است. در سدۀ ۴ اخلاق‌النبی به قلم ابن‌حیان به عربی نوشته شده که ترجمۀ فارسی آن را ابراهیم بن حسین القرصی به نام هدایةالغبی اواخر سدۀ ۷ نگاشته است. طاهری مصحح هدایه، این نسخه را ندیده و قرصی را فرضی خوانده است. می‌گویم: بخش‌هایی از مقدمۀ غزوات، با مقدمۀ فارسی کتاب هدایةالغبی یکی است؛ عجیب‌تر اینکه یکی از نسخ هدایةالغبی را الرفاعی کتابت کرده است! (آثار فارسی در آناتولی: ۵۲) هر دو کتاب در حوزۀ عثمانی تألیف شده و با عنایت به سبک نثر غزوات، تقدم آن محتمل‌تر است. لذا به نظر می‌رسد الرفاعی با دخالت در متن، از مرز کتابت و تألیف عبور کرده و بخش‌هایی از مقدمۀ هدایةالغبی را رونویسی کرده باشد. بی‌شک، بسیاری از این متن، مأخوذ از تاریخ طبری و بخش غزوات پیغمبر (ص) است. نویسنده سخنی که دلالت کند غزوات بخشی از تاریخ یا ترجمۀ تاریخ طبری است، نگفته است. یعنی کتاب در عین تأثیرپذیری، مستقل از تاریخ و ترجمۀ طبری است. تقریباً تمامی نسخ ترجمۀ تاریخ طبری، در ترقیمه نام طبری و بلعمی را ذکر کرده‌اند که از این یادکرد در ترقیمۀ «غزوات» خبری نیست. این متن، در مقایسه با وقایع ذکرشده در تاریخ‌نامۀ طبری موجزتر است و گاهی حاوی نکاتی است که در هیچ یک از نسخ موجود از ترجمۀ تاریخ طبری و متن مصحَّح محمد روشن مشاهده نمی‌شود.
مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران گفت: جمع‌آوری ون‌کافه‌های غیرمجاز در تهران آغاز شده و بر همین اساس نیز تعداد آنها کاهش محسوسی داشته است. مجتبی اقوامی‌پناه در گفت‌وگو با خ تسنیم درباره فعالیت ون‌کافه‌های فاقد مجوز اظهار کرد: ون‌کافه‌های غیرمجاز در مناطق مختلف شهر تهران در حال جمع‌آوری هستند. وی افزود: در نشستی که اخیراً برگزار شد، تصمیماتی برای اعمال تغییرات در این حوزه اتخاذ شد و مناطق مختلف شهرداری در حال جمع‌آوری این واحدهای غیرمجاز هستند. ما ایستاده‌ایم تا آمار ون‌کافه‌های مجاز را واقعی کنیم. کسانی هم که قصد راه‌اندازی کسب‌وکار در این زمینه را دارند، باید حتماً از درگاه ملی مجوزها اقدام به دریافت مجوز رسمی کنند. اقوامی‌پناه با بیان اینکه ما آمادگی داریم لوکیشن‌هایی را که مناطق شهرداری در اختیار دارند، به افراد واجد شرایط اختصاص دهیم تا فعالیت خود را آغاز کنند، ادامه داد: ون‌کافه‌ها باید مجوزهای بهداشتی لازم را دریافت کنند و خوشبختانه فعالیت ون‌کافه‌های غیرمجاز کاهش محسوسی داشته است.
سازمان اداری و استخدامی کشور با صدور ردیف‌های استخدامی برای ۲۰۰ نفر از اعضای هیأت علمی قراردادی موافقت کرد.
به گزارش ایسنا، به نقل از روبط عمومی دانشگاه فرهنگیان، با پیگیری های مستمر رجبعلی برزویی، رئیس دانشگاه فرهنگیان، سازمان اداری و استخدامی کشور با صدور ردیف های استخدامی برای ۲۰۰ نفر از اعضای هیأت علمی قراردادی موافقت کرد.
این افراد مربوط به فراخوان‌های سال‌های ۱۳۹۹، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ هستند و هم‌اکنون فرآیند بارگذاری مدارک در سامانه کارمند ایران توسط همکاران حوزه منابع انسانی سازمان مرکزی و استان ها، در دست اقدام است. بر اساس اعلام معاونت برنامه ریزی و توسعه منابع دانشگاه فرهنگیان، احکام پیمانی این افراد در آینده نزدیک صادر خواهد شد.
همچنین پیگیری‌ها برای صدور مجوز و ردیف استخدامی ۸۴ نفر باقی‌مانده از فراخوان‌های ۱۴۰۱ و سال‌های قبل از ۱۳۹۹ نیز در دستور کار قرار دارد که به‌زودی نهایی خواهد شد.