بازنگری در رویکردهای فعلی نظام آموزشی ضرورت دارد
مسعود پزشکیان صبح دیروز شنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۴، در جلسه پیگیری تحول در نظام آموزشی کشور، با تأکید بر ضرورت طراحی جامع در مدارس، گفت: مدارس نباید تنها به فضایی با چهار، پنج یا شش کلاس محدود باشند، بلکه باید با نگاهی جامع طراحی شوند تا انتظار ما از اثربخشی آن‌ها محقق شود. وی با اشاره به اهمیت هم‌افزایی در ساختار مدارس، تصریح کرد: مجموعه آموزشی باید مانند یک موجود زنده عمل کند؛ همان‌گونه که سر، گردن، دست و پا در هماهنگی کامل با یکدیگر کار می‌کنند، اجزای نظام آموزشی نیز باید پیوستگی و هماهنگی ساختاری داشته باشند و این امر در مدارس جامع قابل تحقق است. مدارس جامع از این جهت مزیت دارند که می‌توانند متناسب با توسعه جمعیتی، دسترسی عادلانه آموزشی را فراهم کنند. رئیس‌جمهور با تأکید بر لزوم بازنگری در رویکردهای فعلی در نظام آموزشی، افزود: نخستین گام، شناخت موقعیت کنونی خود و وضعیت جهان است. باید بدانیم که دنیا اکنون در چه نقطه‌ای قرار دارد، ما کجا هستیم و چگونه می‌توانیم به جایگاهی برسیم که باید در آن قرار داشته باشیم.
معیشت مردم دغدغه اصلی دولت است
معصومه آقاپور علیشاهی با اشاره به بیانات اخیر مقام معظم رهبری در دیدار هیئت دولت، بیان کرد: موضوع معیشت مردم یکی از دغدغه های مهم دولت چهاردهم است؛ به خصوص تامین کالاهای اساسی که به شکل مستقیم با سلامت و معیشت مردم در ارتباط است. دولت کالابرگ را برای هفت دهک جامعه طراحی کرد. با یارانه ای که دولت در نظر گرفته است، ان شاءالله این روند تا پایان امسال ادامه خواهد یافت. وی در ادامه اظهار کرد: پرداخت کالابرگ به هفت دهک از جامعه با کمک وزارت رفاه و وزارت کشاورزی در حال انجام است. هدف دولت این است که از طریق فروشگاه های زنجیره ای، کالا به شکل مستقیم در اختیار مردم قرار بگیرد. وی در ادامه تاکید کرد: از طرف دیگر اجماع شکل گرفته در کشور، سبب می شود تا رابطه بین دولت و مردم یک رابطه مستقیم باشد. همراهی مردم در عبور از بحران ها خیلی به دولت کمک می‌کند. اگر خدای نکرده تنش، شکاف و اصطکاک در جامعه وجود داشته باشد، خواه ناخواه هم برای دولت هزینه بر است و هم مردم دچار چالش و بحران می شوند.
درخواست تشکیل جلسه فوق‌العاده مجلس با حضور لاریجانی و عراقچی
یکی از اعضای هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی از درخواست تعدادی از نمایندگان مجلس جهت برگزاری جلسه‌ای فوق‌العاده با حضور دبیر شورای عالی امنیت ملی و وزیر امورخارجه جهت بررسی گزارش مربوط به توافق اخیر ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در قاهره خبر داد. روح‌الله متفکر آزاد نماینده مردم آذر شهر، اسکو و تبریز و عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «همراه تعدادی از همکارانم، درخواست تشکیل جلسه فوق العاده صحن با حضور آقایان لاریجانی و عراقچی را به ریاست مجلس دادیم تا در فضایی سازنده، گزارش توافق اخیر با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به نمایندگان مردم ارائه و انطباق آن با قانون مجلس بررسی گردد. مجلس از خطوط قرمز کوتاه نمی‌آید!»
عراقچی از احتمال برگزاری جلسه جدید با کالاس خبر داد
وزیر خارجه ایران گفت: احتمالا جلسه دیگری با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا تشکیل شود، البته منوط به این هست که اروپا تصمیم خودش را بگیرد. «سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران درباره گفت‌وگوها با «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفت: مذاکرات در قاهره بسیار جدی بود و مذاکراتی که بعد از جنگ صورت می‌گیرد که لحظه به لحظه‌اش تصویر شهدا از جلوی چشمان آدم رد می‌شود، مذاکرات آسانی نیست و جای خندیدن هم نیست. وزیر خارجه ایران که با خبرگزاری صداوسیما گفت‌وگو می‌کرد درباره احتمال گفت‌وگو با «کایا کالاس» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفته است: احتمالا جلسه دیگری با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا تشکیل شود، البته منوط به این هست که اروپا تصمیم خودش را بگیرد.
حمایت مشروط مجلس
از توافق ایران با آژانس
رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفت: چنانچه توافق صورت گرفته با آژانس بین المللی انرژی اتمی مطابق قانون باشد، مجلس شورای اسلامی از آن حمایت خواهد کرد. ابراهیم عزیزی درباره جلسه اضطراری عصر دیروز شنبه (۲۲ شهریورماه) که به دستور رئیس مجلس شورای اسلامی در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با حضور سید عباس عراقچی وزیر امورخارجه کشورمان برگزار خواهد شد، به خبرنگاران گفت: چندی پیش مصوبه مجلس در خصوص الزام دولت به تعلیق همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی از سوی شورای نگهبان تایید و به دولت ابلاغ شد، با توجه به حساسیت موضوع و تاکید رئیس و نمایندگان مردم بر اجرای دقیق قانون و در راستای رسیدگی به مطالبات مردم و نمایندگان، نشست اضطراری امروز تشکیل می‌شود تا توافق جدید ایران و آژانس به طور دقیق بررسی شود. وی افزود: مطابق قانون مصوب، حصول اطمینان از رعایت کامل حاکمیت ملی و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران به ویژه تأمین امنیت مراکز و دانشمندان هسته‌ای و همچنین حصول اطمینان از رعایت کامل حقوق ذاتی کشورمان در بهره‌مندی از کلیه حقوق مصرح ماده (۴) معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای به‌ویژه غنی‌سازی اورانیوم، امری ضروری است. لذا در نشست امروز توافق امضاء شده جدید با آژانس با قانون مجلس مطابقت داده خواهد شد.
افشای توطئه‌های تل‌آویو برای ترور رهبران حماس در قاهره
مقام‌های بلندپایه مصری به رسانه انگلیسی «میدل ایست آی» فاش کردند قاهره دسیسه‌های رژیم صهیونیستی را به منظور هدف قرار دادن رهبران حماس در قاهره کشف کرده و به این رژیم هشدار داده هر گونه حمله تجاوزکارانه به خاک خود را با قوای قهریه پاسخ خواهد داد. یک منبع بلندپایه امنیتی به این رسانه انگلیسی گفت: «گزارش‌های اطلاعاتی حاکی از آن هستند اسرائیل از مدتی پیش در حال طراحی دسیسه برای ترور رهبران حماس در قاهره بوده است و مصر پیشتر نیز در جریان مذاکرات مربوط به آتش‌بس در عرض ۲ سال گذشته نیز یک مورد از چنین تلاش‌هایی را خنثی کرده است.» این گزارش بعد از آن منتشر می‌شود که رژیم صهیونیستی روز سه‌شنبه هفته گذشته با حدود ۱۲ حمله هوایی تجاوزکارانه که ساختمان‌های مسکونی در شهر دوحه، پایتخت قطر را هدف قرار داد برای ترور رهبران حماس تلاش کرد که حاصل آن شکست برای رژیم و به راه افتادن موج گسترده‌ای از محکومیت‌ها علیه آن بود. به نوشته میدل ایست آی، مقام‌های ارشد مصری پس از آن متعهد به پاسخ به هر گونه حمله تجاوزکارانه اسرائیل به خاک کشور خود شدند که «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر این رژیم تهدید کرده بود به بهانه هدف قرار دادن حماس دست به حملات تجاوزکارانه در کشورهای دیگر خواهد زد.
ترامپ تحریم روسیه را مشروط کرد
رئیس‌جمهور آمریکا در پیامی خطاب به کشورهای عضو ناتو تأکید کرد که آماده اعمال تحریم‌های گسترده علیه روسیه است، مشروط بر اینکه همه اعضا به‌طور هماهنگ دست به چنین اقدامی بزنند و خرید نفت از روسیه را متوقف کنند. «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در نامه‌ای که خطاب به کشورهای جهان و اعضای ناتو منتشر کرده، نوشته است: «من آماده‌ام تحریم‌های گسترده‌ای علیه روسیه اعمال کنم، اما تنها زمانی که همه کشورهای عضو ناتو بر سر این موضوع توافق کنند و خرید نفت از روسیه را نیز متوقف سازند.»
گروه سیاسی: در یکی از حساس‌ترین لحظات تاریخ دیپلماسی بین‌المللی، جمعه شب (22 شهریور) مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای تاریخی و حمایت ۱۴۲ کشور عضو، بار دیگر مسئله فلسطین را به صدر توجه جهانی بازگرداند. پیش‌نویس این قطعنامه که با پیشنهادی فرانسه و عربستان سعودی تهیه شده، بر ضرورت شناسایی کشور مستقل فلسطین و اجرای راه‌حل دو کشوری تأکید کرد. موضعی که نه‌تنها بازتابی از خستگی جهانی از چرخه خشونت و اشغال است، بلکه نشان‌دهنده تغییر لحن دیپلماسی رسمی در قبال یکی از پیچیده‌ترین منازعات عصر حاضر است.
به گزارش «تجارت»، در متن این قطعنامه، حملات رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان، تخریب زیرساخت‌های حیاتی، و محاصره غزه به‌صراحت محکوم شده و خواستار پایان فوری جنگ در نوار غزه شده است. این اجماع گسترده، در شرایطی شکل گرفته که بسیاری از قدرت‌های جهانی تا همین چند سال پیش از اتخاذ چنین مواضعی خودداری می‌کردند. حال پرسش اصلی این است: آیا این قطعنامه می‌تواند از سطح نمادین فراتر رود و به اقدامی عملی در جهت تحقق عدالت تاریخی و صلح پایدار منجر شود، یا همچون بسیاری از مصوبات پیشین، در بایگانی بی‌اثر سازمان ملل باقی خواهد ماند؟
پیشینه راه‌حل دو دولتی؛ از طرح تقسیم تا اجماع جهانی در نیویورک
راه‌حل دو دولتی به‌عنوان چارچوبی برای پایان دادن به منازعه فلسطین و اسرائیل، نخستین‌بار در سال ۱۹۴۷ با تصویب قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شد. این قطعنامه، سرزمین فلسطین را به دو کشور مستقل یهودی و عربی تقسیم می‌کرد، با در نظر گرفتن اورشلیم به‌عنوان منطقه‌ای تحت نظارت بین‌المللی. اگرچه این طرح از سوی جامعه یهودی پذیرفته شد، کشورهای عربی و فلسطینی‌ها آن را رد کردند و در پی آن، جنگ‌های متعددی آغاز شد که مسیر تحقق این راه‌حل را برای دهه‌ها مسدود کرد.
در دهه‌های بعد، تلاش‌های دیپلماتیک متعددی برای احیای این راه‌حل صورت گرفت. توافقات اسلو در سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۵، نخستین گام‌های رسمی برای شناسایی متقابل و مذاکره بر سر تشکیل دولت فلسطینی بود. طرح صلح عربی در سال ۲۰۰۲ نیز با حمایت کشورهای عربی، خواستار عقب‌نشینی کامل اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی و تشکیل کشور مستقل فلسطین در مرزهای ۱۹۶۷ شد. با این حال، روند شهرک‌سازی، شکست مذاکرات، و تحولات سیاسی داخلی در اسرائیل و فلسطین، بارها این مسیر را متوقف کرده‌اند.
با این حال، در دو دهه اخیر، روند شهرک‌سازی، الحاق سرزمین‌های اشغالی، و شکست مذاکرات مستقیم، عملاً چشم‌انداز تحقق این راه‌حل را تضعیف کرده است. در این میان، نهادهای بین‌المللی، از جمله سازمان ملل، اتحادیه اروپا، و کشورهای عربی، بارها بر ضرورت بازگشت به چارچوب دو دولتی تأکید کرده‌اند، اما فقدان اراده سیاسی در طرف‌های درگیر و تحولات میدانی، مانع از پیشرفت عملی شده است.
نشست اخیر نیویورک با حمایت ۱۴۲ کشور عضو سازمان ملل و پشتیبانی برجسته فرانسه و عربستان سعودی برگزار شد، نقطه عطفی در احیای این راه‌حل محسوب می‌شود. تصویب قطعنامه‌ای که بر تشکیل کشور مستقل فلسطین، پایان اشغال، توقف شهرک‌سازی و وحدت غزه و کرانه باختری تأکید دارد، نشان‌دهنده بازگشت اجماع جهانی به اصل «دو دولت برای دو ملت» است. اصلی که حالا بیش از هر زمان دیگری، به‌عنوان تنها مسیر ممکن برای تحقق صلح پایدار در خاورمیانه مطرح شده است. در شرایطی که تحولات میدانی همچنان پیچیده و شکننده‌اند، این قطعنامه را می‌توان بازتابی از اجماع جهانی بر سر راه‌حلی دانست که دهه‌هاست در تئوری پذیرفته شده، اما در عمل با موانع سیاسی، امنیتی و ایدئولوژیک روبه‌رو بوده است. حال پرسش اصلی این است: آیا این اجماع تازه می‌تواند به اقدام عملی منجر شود، یا همچون بسیاری از قطعنامه‌های پیشین، در بایگانی دیپلماسی بین‌المللی باقی خواهد ماند؟
واکنش‌های جهانی به اعلامیه نیویورک
تصویب قطعنامه نیویورک در مجمع عمومی سازمان ملل، موجی از واکنش‌های گسترده و متنوع را در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی به همراه داشت. در جهان عرب، استقبال از این قطعنامه چشمگیر بود. عربستان سعودی و امارات متحده عربی، که نقش کلیدی در تدوین و ارائه پیش‌نویس آن داشتند، این مصوبه را نقطه عطفی در مسیر تحقق عدالت برای ملت فلسطین دانستند. ریاض تأکید کرد که تشکیل کشور مستقل فلسطین نه‌تنها خواسته جهان عرب، بلکه مطالبه‌ای جهانی برای پایان دادن به اشغالگری و خشونت است. امارات نیز این لحظه را تاریخی توصیف کرد و خواستار واگذاری اداره غزه به تشکیلات خودگردان فلسطین شد.
اتحادیه عرب نیز با صدای بلند از این قطعنامه حمایت کرد. احمد ابوالغیط، دبیرکل این نهاد، تصویب قطعنامه را نشانه‌ای از اجماع جهانی در حمایت از حقوق مشروع فلسطینی‌ها دانست و کشورهایی را که به آن رأی منفی دادند، «در سمت اشتباه تاریخ» توصیف کرد. در داخل فلسطین، گروه‌های سیاسی مستقر در رام‌الله از این اقدام استقبال کردند و آن را تأییدی بر مشروعیت تاریخی و حقوقی ملت فلسطین دانستند. آن‌ها اعلام کردند که این قطعنامه می‌تواند زمینه‌ساز بازگشت به مذاکرات سیاسی بر اساس مرزهای ۱۹۶۷ و تشکیل کشور فلسطین با پایتختی قدس شرقی باشد.
در سطح جهانی نیز واکنش‌ها متنوع بود. فرانسه، به‌عنوان یکی از حامیان اصلی قطعنامه، آن را گامی ضروری برای بازگشت به مسیر دیپلماسی دانست و وعده داد که در نشست آتی مجمع عمومی، فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت. آلمان، اسپانیا و کشورهای اسکاندیناوی نیز با حمایت کامل از قطعنامه، خواستار به رسمیت شناختن فلسطین به‌عنوان عضو کامل سازمان ملل شدند. در مقابل، ایالات متحده و اسرائیل با آن مخالفت کردند. واشنگتن این اقدام را یک‌جانبه خواند و مدعی شد که روند مذاکرات مستقیم را تضعیف می‌کند. تل‌آویو نیز قطعنامه را تهدیدی برای امنیت ملی خود دانست و آن را تلاش برای مشروعیت‌بخشی به گروه‌های شبه‌نظامی توصیف کرد.
غیبت معنادار تهران در جریان مصوبه حمایت از راه‌حل دو دولتی
در حالی که ۱۴۲ کشور عضو سازمان ملل متحد با رأی مثبت به قطعنامه نیویورک، حمایت خود را از تشکیل کشور مستقل فلسطین و اجرای راه‌حل دو دولتی اعلام کردند، جمهوری اسلامی ایران در رأی‌گیری این قطعنامه شرکت نکرد. این غیبت، آن‌هم در موضوعی که سال‌ها در صدر اولویت‌های سیاست خارجی تهران قرار داشته، واکنش‌ها و پرسش‌های قابل‌تأملی را در فضای دیپلماتیک و رسانه‌ای برانگیخته است.
ایران در نامه‌ای رسمی به دبیرکل سازمان ملل، دلایل عدم مشارکت خود را تشریح کرده است. تهران معتقد است که متن قطعنامه، ریشه‌های واقعی بحران فلسطین را نادیده گرفته، مسئولیت‌ها را به‌طور نامتوازن تقسیم کرده و حقوق ملت فلسطین -از جمله حق دفاع مشروع- را حذف کرده است. ایران همچنین تأکید کرده که راه‌حل دو دولتی، در شرایط فعلی نه‌تنها قادر به پایان دادن به اشغالگری نیست، بلکه با نادیده گرفتن واقعیت‌های میدانی، عملاً به تداوم وضعیت موجود کمک می‌کند. از نگاه تهران، صلح پایدار تنها زمانی محقق خواهد شد که حقوق تاریخی و غیرقابل‌سلب ملت فلسطین به رسمیت شناخته شود و اشغالگری رژیم صهیونیستی پایان یابد.
پیامدهای حقوقی و دیپلماتیک قطعنامه نیویورک
قطعنامه نیویورک، فراتر از یک موضع‌گیری سیاسی، واجد پیامدهایی حقوقی و دیپلماتیک است که می‌تواند جایگاه فلسطین را در نظام بین‌المللی دگرگون کند. این مصوبه، با تأکید بر تشکیل کشور مستقل فلسطین، پایان اشغال، توقف شهرک‌سازی و واگذاری اداره غزه به تشکیلات خودگردان، عملاً چارچوبی برای بازتعریف روابط حقوقی میان فلسطین، اسرائیل و جامعه جهانی ارائه می‌دهد. از منظر حقوق بین‌الملل، این قطعنامه می‌تواند مبنایی برای ارتقاء جایگاه فلسطین از «ناظر غیرعضو» به «عضو کامل» در سازمان ملل باشد. همچنین زمینه‌ساز عضویت رسمی در نهادهایی چون دیوان بین‌المللی کیفری، سازمان تجارت جهانی، و سایر ارگان‌های تخصصی سازمان ملل خواهد بود. این تحول، به فلسطین امکان می‌دهد تا در پرونده‌های حقوقی علیه اقدامات اسرائیل، از جایگاه رسمی و حقوقی برخوردار باشد و از ابزارهای بین‌المللی برای پیگیری حقوق خود استفاده کند.
در سطح دیپلماتیک، تصویب این قطعنامه می‌تواند موج تازه‌ای از شناسایی رسمی کشور فلسطین توسط دولت‌ها را به همراه داشته باشد. برخی کشورها، از جمله فرانسه، اعلام کرده‌اند که در نشست‌های آتی، فلسطین را به رسمیت خواهند شناخت. این روند، نه‌تنها مشروعیت سیاسی فلسطین را تقویت می‌کند، بلکه فشار مضاعفی بر اسرائیل وارد خواهد کرد تا مواضع خود را در قبال راه‌حل دو دولتی بازنگری کند. از سوی دیگر، مفاد اجرایی قطعنامه -از جمله تشکیل کمیته اداری انتقالی در غزه، خلع سلاح گروه‌های شبه‌نظامی، و استقرار مأموریت نظارتی بین‌المللی- در صورت اجرا، می‌تواند به بازسازی نهادهای حکمرانی فلسطینی و تقویت ظرفیت‌های دولت‌سازی کمک کند. همچنین، بندهایی چون آزادسازی درآمدهای مالیاتی توقیف‌شده، رفع محدودیت‌های تردد، و ادغام فلسطین در نظام مالی بین‌المللی، نشان‌دهنده تلاش برای تثبیت ساختار اقتصادی و حقوقی کشور فلسطین در چارچوب نهادهای جهانی است.
امیدها و چالش‌های پیش‌روی اعلامیه نیویورک
تصویب قطعنامه نیویورک در مجمع عمومی سازمان ملل، بی‌تردید نقطه عطفی در دیپلماسی بین‌المللی پیرامون مسئله فلسطین بود. حمایت ۱۴۲ کشور از تشکیل کشور مستقل فلسطین و اجرای راه‌حل دو دولتی، نشان‌دهنده اجماعی کم‌سابقه در سطح جهانی است؛ اجماعی که نه‌تنها وزن نمادین دارد، بلکه می‌تواند فشار سیاسی بر اشغالگران را افزایش دهد و مسیر تازه‌ای برای بازگشت به صلح ترسیم کند. با این حال، تحقق مفاد این قطعنامه در عرصه میدانی با موانع جدی روبه‌روست. مخالفت صریح اسرائیل با راه‌حل دو دولتی، تحریم نشست از سوی ایالات متحده، شکاف‌های داخلی در ساختار سیاسی فلسطین و نبود اراده عملی برای اجرای بندهای اجرایی، همگی نشان می‌دهند که فاصله میان اجماع دیپلماتیک و تغییرات واقعی در زمین همچنان زیاد است. در این میان، غیبت معنادار ایران نیز بر پیچیدگی‌های منطقه‌ای افزوده و شکاف دیدگاه‌ها در قبال آینده فلسطین را برجسته‌تر کرده است.
با وجود این چالش‌ها، قطعنامه نیویورک را نمی‌توان صرفاً یک اقدام نمادین دانست. این مصوبه، با جزئیاتی فراتر از بیانیه‌های پیشین، از جمله پیشنهاد مأموریت نظارتی بین‌المللی، خلع سلاح گروه‌های شبه‌نظامی و واگذاری اداره غزه به تشکیلات خودگردان، تلاش دارد وارد فاز اجرایی شود. اگرچه تحقق آن نیازمند توافق داخلی، مشارکت بازیگران کلیدی و فشار مستمر جامعه جهانی است، اما همین اجماع گسترده می‌تواند زمینه‌ساز تحولات تدریجی و بازتعریف مشروعیت در صحنه بین‌المللی باشد. در نهایت، اعلامیه نیویورک را باید نه پایان راه، بلکه آغاز فصلی تازه در تلاش‌های جهانی برای تحقق عدالت تاریخی در سرزمین فلسطین دانست؛ فصلی که موفقیت آن، به آزمون اراده سیاسی و همبستگی واقعی در میدان وابسته است.
گروه سیاسی: مصر در سایه افزایش تنش با رژیم صهیونیستی و حمله اخیر این رژیم به قطر تلاش می‌کند تا طرح نیروی مشترک عربی را احیا کند.
به گزارش «تجارت»، در حالی که قاهره طی روزهای گذشته به کاهش سطح ارتباطات دیپلماتیک خود با رژیم صهیونیستی در پی حمله این رژیم به قطر ادامه داده است، ارتباطات در خصوص برخی مسائل مربوط به ورود کمک‌ها به نوار غزه باقی مانده اما در پایین‌ترین سطح از آغاز جنگ غزه است. منابع دیپلماتیک به روزنامه الاخبار لبنان گفتند در سایه این برخورد از سوی قاهره واشنگتن وارد این مسیر شده تا برخی اطلاعات اساسی را منتقل کند. به موازات این مسئله هماهنگی مصر با عربستان و فرانسه با هدف افزایش فشار دیپلماتیک بر رژیم صهیونیستی به ویژه در سایه درخواست قطر برای تشدید موضع ادامه دارد.
نماینده مصر در سازمان ملل طی جلسه شورای امنیت در خصوص حمله رژیم صهیونیستی به رهبران حماس در دوحه اظهارات شدیداللحنی را ایراد کرد که نشان دهنده سطح خشم مصر است اما درباره امارات منابع می‌گویند مسؤولان اماراتی عملا به تعلیق توافق‌های ابراهیم در صورت اجرای طرح تل‌آویو برای الحاق کرانه باختری اشاره کردند. به رغم تلاش رژیم صهیونیستی برای گسترش شهرک‌ها و اجرای سیاست‌های الحاق منابع در اعلام رسمی چنین اقدامی از سوی رژیم صهیونیستی در زمان کنونی برای ممانعت از تشدید تنش احتمالی با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس تردید دارند. به گفته این منابع، کانال‌های ارتباطی فعال امارات با رهبری «محمد بن زاید» رئیس امارات موضع کلی را نشان می‌دهند بدون اینکه تصمیمات سرنوشت سازی را اتخاذ کرده باشند. این مسئله شک و تردید را در اظهارات برخی مسؤولان اماراتی در سایه ادامه کانال‌های هماهنگی با تل‌آویو در دوره‌های گذشته ایجاد می‌کند. «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر برای احیای حمایت موضع عربی از ایجاد نیروی عربی مشترک مثل پیمان ناتو تلاش می‌کند که قادر به اقدام برای حمایت از هر کشور عربی در صورت حمله به آن باشد. این پیشنهادی است که طی تماس‌های دیپلماتیک کنونی در راستای نشست سران عربی اسلامی در دوحه دوباره مطرح شده است. یک مسؤول آگاه مصری به الاخبار گفت قاهره به دنبال دستیابی به حمایت از روند اجرایی این پیشنهاد است که برای نخستین بار حدود ۹ سال پیش در مصر مطرح شده بود. این مسؤول گفت موانع اجرایی در مقابل این پیشنهاد در صورت تشکیل نیرو وجود دارد که مهمترین مانع مداخله و مکانیزم فعال‌سازی آن است. در این راستا مصر از طریق شاخه‌های نظامی خود برای تدوین پیشنهاداتی جهت مکانیزم فعالیت این نیرو تلاش می‌کند که اجازه استفاده از آن را بدهد و تشکیل آن متناسب با وضعیت جمعیتی کشورهای عربی و نیروهای مسلح آن باشد و توازن‌های منطقه‌ای و سیاسی را چه از نظر مشارکت نظامیان کشورهایی مثل مراکش و الجزایر یا تقسیم پست‌های فرماندهی در نظر بگیرد. قاهره می‌خواهد پست بالاتر را برای خود حفظ کند و پست دوم را به عربستان یا یکی از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس بدهد. در حالی که مصر مشارکت حدود ۲۰ هزار نیرو از ارتش خود را در نیروی عربی مشترک پیشنهاد داده تلاش می‌کند تا از این پیشنهاد برای تسریع روند ارتقا و مجهز کردن ارتش خود به مدرن‌ترین سلاح‌ها استفاده کند. این مسئله همراه با این فرض است که فرمانده این نیرو رئیس ستاد ارتش مصر یا افسری با بالاترین درجه نظامی در ارتش مصر باشد. مذاکرات عربی به ویژه با عربستان که در صورت تشکیل این نیرو بیشترین تعداد نیرو را بعد از مصر در آن خواهد داشت ادامه دارد. در عین حال دیپلمات‌هایی که در تدوین چارچوب این نیرو مشارکت می‌کنند معتقدند که باید تشکیل این نیرو تبدیل به اعلان جنگ عربی علیه رژیم صهیونیستی نشود و برخی کشورها از آن به عنوان بهانه‌ای برای ورود به درگیری نظامی مستقیم با تل‌آویو استفاده نکنند.