هر چند ماه‌ها تلاش وزارت راه و شهرسازی برای تغییر رویکرد مردم نسبت به راه‌آهن با چند پروژه بزرگ تکمیل شد اما رسما قطارها در بین تمامی وسایل حمل و نقل شخصی و عمومی در ایام نوروز کمترین سهم را داشتند.
به گزارش تجارت آنلاين به نقل از ايسنا، طبق آخرین آمار ارائه شده از سفرهای نوروزی تعداد مسافرین قطار از دو میلیون نفر تجاوز نکرده است و این نشان می دهد که این وسیله نقلیه عمومی هنوز آن طور که باید و شاید در بین مردم ایران جا نیفتاده است. این درحالی است که حتی برنامه ریزی های صورت گرفته از سوی وزارت راه و شهرسازی برای افزایش ظرفیت شرکت‌های حمل و نقل مسافری ریلی نیز عملا از سوی مسافران مورد توجه نبوده و گزارش‌ها حاکی از آن است که بلیت قطار در بسیاری از مسیرهای کشور در ایام نوروز باقی مانده بود و بدون مشتری بوده است.
هر چند نمی توان تغییر فرهنگ مسافرتی مردم را در زمان کوتاهی شاهد بود و قطعا اقدامات دولت نیز در این زمینه نیاز به چندین سال آزمایش دارد اما به نظر می رسد قبل از تغییر فرهنگ باید ساختارها تغییر کند.
برقی کردن مسیر ریلی تهران – مشهد و یا ساخت راه‌آهن سریع السیر تهران – قم – اصفهان طرح هایی هستند که شاید بتوانند دو مسیر بزرگ ریلی در ایران را که از بیشترین تردد در ایام سال برخوردارند به تغییر و تحول جدی برسانند اما قطعا برای بهبود شاخص استفاده از راه‌آهن درتمام مسافرت های درون کشوری زیرساخت‌هایی نیاز است که از یک سو با پروژه‌های زمان بر گره خورده و از سوی دیگر به تامین مالی گسترده نیاز دارد.
مسیر ریلی جنوب که به شکل تک خط بیش از چند دهه عمر دارد در این سال ها بارها به دلیل مشکلات موجود در ریل و خسارات به بار آمده مسدود شده و برای ساعت‌ها ارتباط قطاری شمال ایران با مناطق جنوبی را غیر ممکن کرده است.
در مسیر ریلی شمال کشور نیز تنها توجه به جمله مدیرعامل شرکت راه‌آهن که رسما اعلام کرد در بعضی از قسمت‌های مسیر راه‌آهن گرگان پیچ‌های ریل را حتی می توان با دست باز کرد نشان از آن دارد که تا چه میزان نیاز به نوسازی خطوط در کشور مشاهده می شود.
به این مشکلات میتوان راه آهن بزرگ تهران – شیراز که تا زمان افتتاح سر و صداهای زیادی را به پا کرد نیز اضافه کرد که هر چند اصفهان با سرعتی متعادل پیش می رود اما در فاصله اصفهان تا شیراز به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌های لازم قطار را مجبور می کند با سرعتی بسیار پایین حرکت کرده و این مساله زمان سفر در این دو نقطه را به شدت افزایش دهد.
چالش‌های نظام ریلی ایران در حوزه دسترسی نیز برای خود داستانی طولانی دارد. محروم بودن 11 استان کشور از راه‌آهن و البته بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران که از نظر توریستی قوی بوده اما راه‌آهن ندارند باعث شده بسیاری از مردم ترجیح دهند سفرهای خود را با وسایل دیگر تنظیم و برنامه ریزی کنند.
بحث راه‌آهن حومه ای نیز که چندی قبل از سوی وزیر راه و شهرسازی مطرح شده نیاز به زیرساخت‌هایی دارد که در بسیاری از مناطق کشور هنوز برای آن ها برنامه ریزی خاصی صورت نگرفته و سرنوشتی نامعلوم به خود گرفته اند.
همه این مشکلات باعث شده تا آخوندی یک بار دیگر سخن از نیاز پایه‌ای کشور به تغییر و تحول در حوزه راه‌آهن را مطرح کند بحثی که نه تنها زمان بر خواهد بود بلکه از نظر هزینه ای نیز نیاز به تغییر و تحولات جدی دارد.ریل پایه کردن شهرهای ایران جدیدترین راه حلی است که آخوندی برای حل کردن این دشواری ها مطرح کرده شهرهایی که بسیاری از آن ها فاصله چند کیلومتری با ایستگاه های راه آهن خود دارند و از این رو کمترین ارتباط را با قطارها برقرار می کنند هر چند هنوز به جزییات وزیر راه و شهرسازی اعلام نشده اما به نظر می رسد صحبت های آخوندی با وجود دور و محال جلوه کردن تنها راه حل پیش رو در صنعت ریلی ایران خواهد بود.
هر چند نمی توان تغییر فرهنگ مسافرتی مردم را در زمان کوتاهی شاهد بود و قطعا اقدامات دولت نیز در این زمینه نیاز به چندین سال آزمایش دارد اما به نظر می رسد قبل از تغییر فرهنگ باید ساختارها تغییر کند.
برقی کردن مسیر ریلی تهران – مشهد و یا ساخت راه‌آهن سریع السیر تهران – قم – اصفهان طرح هایی هستند که شاید بتوانند دو مسیر بزرگ ریلی در ایران را که از بیشترین تردد در ایام سال برخوردارند به تغییر و تحول جدی برسانند اما قطعا برای بهبود شاخص استفاده از راه‌آهن درتمام مسافرت های درون کشوری زیرساخت‌هایی نیاز است که از یک سو با پروژه‌های زمان بر گره خورده و از سوی دیگر به تامین مالی گسترده نیاز دارد.
مسیر ریلی جنوب که به شکل تک خط بیش از چند دهه عمر دارد در این سال ها بارها به دلیل مشکلات موجود در ریل و خسارات به بار آمده مسدود شده و برای ساعت‌ها ارتباط قطاری شمال ایران با مناطق جنوبی را غیر ممکن کرده است.
در مسیر ریلی شمال کشور نیز تنها توجه به جمله مدیرعامل شرکت راه‌آهن که رسما اعلام کرد در بعضی از قسمت‌های مسیر راه‌آهن گرگان پیچ‌های ریل را حتی می توان با دست باز کرد نشان از آن دارد که تا چه میزان نیاز به نوسازی خطوط در کشور مشاهده می شود.
به این مشکلات میتوان راه آهن بزرگ تهران – شیراز که تا زمان افتتاح سر و صداهای زیادی را به پا کرد نیز اضافه کرد که هر چند اصفهان با سرعتی متعادل پیش می رود اما در فاصله اصفهان تا شیراز به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌های لازم قطار را مجبور می کند با سرعتی بسیار پایین حرکت کرده و این مساله زمان سفر در این دو نقطه را به شدت افزایش دهد.
چالش‌های نظام ریلی ایران در حوزه دسترسی نیز برای خود داستانی طولانی دارد. محروم بودن 11 استان کشور از راه‌آهن و البته بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران که از نظر توریستی قوی بوده اما راه‌آهن ندارند باعث شده بسیاری از مردم ترجیح دهند سفرهای خود را با وسایل دیگر تنظیم و برنامه ریزی کنند.
بحث راه‌آهن حومه ای نیز که چندی قبل از سوی وزیر راه و شهرسازی مطرح شده نیاز به زیرساخت‌هایی دارد که در بسیاری از مناطق کشور هنوز برای آن ها برنامه ریزی خاصی صورت نگرفته و سرنوشتی نامعلوم به خود گرفته اند.
همه این مشکلات باعث شده تا آخوندی یک بار دیگر سخن از نیاز پایه‌ای کشور به تغییر و تحول در حوزه راه‌آهن را مطرح کند بحثی که نه تنها زمان بر خواهد بود بلکه از نظر هزینه ای نیز نیاز به تغییر و تحولات جدی دارد.ریل پایه کردن شهرهای ایران جدیدترین راه حلی است که آخوندی برای حل کردن این دشواری ها مطرح کرده شهرهایی که بسیاری از آن ها فاصله چند کیلومتری با ایستگاه های راه آهن خود دارند و از این رو کمترین ارتباط را با قطارها برقرار می کنند هر چند هنوز به جزییات وزیر راه و شهرسازی اعلام نشده اما به نظر می رسد صحبت های آخوندی با وجود دور و محال جلوه کردن تنها راه حل پیش رو در صنعت ریلی ایران خواهد بود.
مطالب مرتبط
آخرین اخبار