تفاوت قيمت اجناس و كالاهاي مختلف در ايران بسيار بالا و گاه حتي نجومي است. اين تفاوتها بستگي به نوع منطقه و نوع كالا چشمگير مي شود و متاسفانه به گونه اي در بين برخي از مردم جا افتاده كه بايد اين تفاوتها را پذيرفت. در اين ميان تفاوت قيمت ميوه در كشور بسيار چشمگيرتر است؛ به گونه اي كه يك كيلو سيب كه در نقطه اي ممكن است با قيمت 2000 تومان به فروش برسد در منطقه اي ديگر با قيمت 6000 تومان فروخته مي شود. اين تفاوت قيمت در بين برخي ميوه ها بيشتر هم هست. اگر نوبرانه هايي مثل گوجه سبز را كه ابتدا قيمت بالايي دارند و پس از مدتي قيمت آنها كاهش مي يابد ناديده بگيريم، قيمت برخي ميوه ها مثل انگور، هندوانه، موز، كيوي و .... در مناطق مختلف بسيار متفاوت است؛ به حدي كه اين شائبه را در ذهن ايجاد مي كند كه گويي هيچ نظارتي بر قيمت ميوه ها نيست. از سوي ديگر ميوه هايي كه در ميادين ميوه و تره بار شهرداري با قيمت پايينتر عرضه مي شوند، گاه از كيفيت مناسبي برخوردار نيستند و گاه به دليل جلويگري از گزينش ميوه توسط خريدار هنگام خريد به بهانه "در هم بودن ميوه ها" ميوه مناسبي در اختيار خريدار قرار نمي گيرد و اگرچه هزينه پايينتري براي ميوه پرداخته، اما چون بخشي از ميوه خريداري شده را بايد دور بريزد عملا ضرر كرده يا حداقل سودي نبرده است. بالا بودن قيمت ميوه ها وقتي كاملا آشكار مي شود كه بدانيم قيمت خريد ميوه از باغداران و كشاورزان بسيار پايين است بطوريكه گاه هزينه توليد يا هزينه هاي زراعي كشاورزان و باغداران را هم پوشش نمي دهد. حتي اگر هزينه حمل تا دورترين شهرها را هم در نظر بگيريم باز هم فروش ميوه اي با قيمت هر كيلو 5000 تومان وقتي از كشاورز يا باغدار با قيمت هر كيلو 500 تومان خريداري شده توجيه ندارد و در اين بين بخش اعظم سود حاصل از فروش ميوه ها، نه به جيب توليدكنندگان، بلكه به جيب واسطه ها و در وهله بعدي، فروشندگان ميوه بويژه در مغازه هاي لوكس مي رود. حالا كه دولت تدبير و اميد تلاش كرده براي حمايت از توليد داخل، واردات ميوه ها را محدود و عملا در مورد اغلب ميوه ها متوقف سازد و ديگر براي تنظيم بازار مثلا پرتقال نيازي به واردات نيست، پيشنهاد مي شود به طور جدي به موضوع تنظيم بازار و متناسب ساختن قيمت ميوه ها هم بپردازد تا ديگر شاهد تفاوتهاي معنادار در قيمت ميوه ها نباشيم.
آخرین اخبار