نسخه لیزینگی، دردهای مسکن را درمان می کند؟

به گزارش روزنامه تجارت-احمدرضا صباغي،مدتی است که که طرح لیزینگ مسکن یکی از مهمترین طرحهای ارائه شده به منظور خارج کردن بازار خرید وفروش خانه از رکود گسترده ودامن گیر گرفتار شده درآن است که این طرح از سوی مسئولان عمرانی وفعالان بازار مسکن پیشنهادشده است.درواقع آن موضوعي که در لیزینگ مسکن مهم به نظرمی رسد تامین منابع مالی این طرح از سوی بانک‌هاست که در طرح اولیه لیزینگ مسکن بانک پس از افزودن هزینه‌های جاری وبهره‌های خود به تسهیلات ارائه شده به مشتری،تسهیلات موردنظر را در اختیار مشتریان قرار خواهد داد.از طرفی اگر قرار است طرح لیزینگ مسکن برای خارج کردن بازار مسکن از رکود به اجرا دربیاید باید درابتدای این طرح بانک‌ها با ارائه بسته‌های تشویقی مشتریان رانسبت به استفاده از این طرح مسکنی ترغیب کنند.اما ازسوی دیگرذکر این نکته که طرح لیزینگ مسکن در کشورهای دیگرشامل 80 تا 90 درصد قیمت مسکن می شود می تواند بسیارمهم باشد به طوری که این طرح اگر قرار است به صورتی در کشور اجراشود که تنها 20 تا30درصد از قیمت مسکن را شامل شود مطمئنا با شکست روبرو خواهدشد.درحقیقت یکی از روشهایی که از سوی انبوه سازان پیشنهادشد که می تواند طرح لیزینگ مسکن را به نوعی تحت پوشش خود قرار دهد فروش واحدهای نوساز فروش نرفته ازسوی انبوه سازان در قالب شرکت‌های لیزینگی وبه صورت غیرنقدی به مشتریان است.روش دیگر برای اجرای طرح لیزینگ مسکن پرداخت تسهیلات بانکی در قالب لیزینگ به خریداران مسکن است که این امر باید نسبت به قیمت مسکن درشهرهای مختلف کشور متفاوت باشد.درواقع آن موضوعی که در شرایط کنونی بر اجرای طرح لیزینگ  ضرورت می بخشد رکود ادامه دار بازار مسکن است که اگر این رکود مدت طولانی را طی نمی کرد ویا تا الان خاتمه پیدا کرده بود لیزینگ مسکن طرحی  نیست که بتواند در شرایط رونق با استقبال عمومی روبرو شود.البته اجرای طرح لیزینگ مسکن در کشور نیاز به اعتمادسازی مردم دارد به طوری شاید به جرات بتوان گفت که بسیاری از مردم از اجرای طرحهای لیزینگی در بازارهای مختلف کالایی به خصوص خودرو صدمات فراوانی دیده اند وباید در این زمینه آگاهی لازم به آنها داده شود.هرچند اجرای طرح لیزینگ مسکن باسود وبهره‌های بالای بانکی برای خریداران همراه خواهد بود اما اجرای این طرح  می تواندکلید فروش بسیاری از واحدهای مسکونی نوساز در شرایط رکود حاکم بربازار مسکن باشد.ازطرفی باید بهره‌های بانکی که به مشتریان استفاده کننده از این طرح مسکنی تعلق می گیرد را مدنظر داشت ونباید سودهای بانکی طرح‌های لیزینگی به صورتی تعیین شود که موجب دلسردی مردم وخریداران شود.
از سویی اگر طرح لیزینگ مسکن در کشور بخواهد با موفقیت همراه شود باید از سوی خود دولت ویا نهادهای دولتی که از اعتبار دربانک‌ها برخوردارهستند به صورت کاملا جدی حمایت شود ودلیل این موضوع هم کلاهبرداری‌های لیزینگی انجام گرفته در چندسال اخیر است.
هرچند طرح لیزینگ مسکن نباید مانند دیگر طرح‌های مسکنی در کشور تنها برروی کاغذ بماند وبرای اجرای آن تنها شعار داده شود که اگر این اتفاق بیفتد نمی توان به موفقیت آمیز بودن این طرح در شرایط رکود کنونی امیدوار بود.
به هرحال رکود عمیق مسکن از یک طرف وارائه راهکارهایی همچون اجرای طرح لیزینگ مسکن در شرایط فعلی می تواند برای بازار به خواب رفته مسکن حکم یک درمان موقت راداشته باشد که البته زمانی این درمان با موفقیت روبرو خواهد شد که با استقبال عمومی مردم وبانکها همراه باشد.از طرفی درشرایط کنونی که بازار مسکن در گرداب رکودی همه جانبه گیر کرده است اجرای هرطرحی با هدف خارج کردن این بازار از رکود می تواند نتیجه معکوس داشته باشد به طوری که ممکن است اجرای طرح لیزینگ مسکن سبب شود تا بازار مسکن به رکود عمیق تری دچار شود.البته نباید از ذکر این نکته غافل شد که بازار مسکن به لحاظ  تاثیرپذیری از اجرای یک طرح از جمله بازارهای ثانویه است که اگر قرار است نتیجه اجرای طرح لیزینگ مسکن بربازار مسکن مشخص شود باید نسبت به تصمیم گیری درباره اثرگذاری این طرح بر این بازار زود قضاوت نکردبنابراین راه حل‌های گوناگونی در شرایط کنونی برای خارج کردن بازار مسکن ازرکود از سوی مسئولان وکارشناسان بازار مسکن پیشنهاد شده است اما در شرایط حساس کنونی آن راه حلی می تواند گره کور بازار مسکن را باز کند که نتیجه اش تزریق نقدینگی به بازار به خواب رفته مسکن باشد.