بیت کوین، پیشگام در حوزه ارزهای دیجیتال، هنوز هم با فاصله زیاد بهعنوان بزرگترین و شناختهشدهترین رمز ارز بازار شناخته میشود. با این حال، افزایش محبوبیت با چالشهای خاصی مانند مقیاسپذیری و کاهش سرعت و افزایش هزینههای تراکنش بیت کوین نیز همراه است. برای مقابله با این مسائل، جامعه ارزهای دیجیتال فناوری لایه ۲ بیت کوین را توسعه دادهاند. این فناوری، بهطور خاص برای بهبود مقیاسپذیری، کاهش هزینه تراکنشها و بهبود اکوسیستم کلی بیت کوین مورد طراحی قرار گرفته است.
فناوری لایه ۲، به ساخت شبکههایی بر روی بلاک چین لایه 1 اشاره دارد که هدف آنها حل محدودیتهای عملکرد شبکه اولیه است. این پروتکلها با پردازش تراکنشهای خارج از بلاک چین به وجود آورنده مزایایی مانند افزایش مقیاسپذیری، برنامهریزی خودکار و ارائه قابلیتهای پیشرفته برای توسعه برنامههای غیرمتمرکز (DApps) هستند. امری که بهطور غیرمستقیم موجب افزایش خرید بیت کوین هم خواهد شد.
بیت کوین در ابتدا بهعنوان یک سیستم پرداخت غیرمتمرکز و ایمن طراحی شده بود، اما با محدودیتهایی در مقیاسپذیری مواجه است. بیت کوین با میانگین زمان ایجاد بلوک 10 دقیقه و سرعت پردازش تنها هفت تراکنش در ثانیه (TPS)، در زمان اوج استفاده با مشکل مواجه میشود. درنتیجه تراکنش بیت کوین با کارمزدهای بالاتر و زمان انتظار طولانیتر روبرو خواهد شد.
علاوهبر این، زبان اسکریپت محدود بلاک چین بیت کوین از پشتیبانی موثر قراردادهای هوشمند پیچیده و DApps جلوگیری میکند. این پسزمینه، به توسعه فناوری لایه 2 بیت کوین برای کاهش این چالشها میانجامد.
راهحلهای لایه 2 بر اساس مفهوم پردازش خارج از شبکه عمل میکنند، جایی که تراکنشها خارج از بلاک چین اصلی پردازش میشود. این رویکرد بار روی لایه 1 را کاهش میدهد تا کاربران بتوانند چندین تراکنش را بدون نیاز به ثبت هر یک در بلاک چین انجام دهند. استفاده از کانالهای خارج از شبکه، افزایش ظرفیت تراکنش و کاهش کارمزدها را عملی میسازد و تراکنشهای خرد برای خرید و فروش را امکانپذیرتر میکند.
فناوری لایه 2 بیت کوین مانند شبکه لایتنینگ از «کانالهای حالت» برای ایجاد کانالهای رمزگذاری شده ارسال و دریافت پرداخت ها استفاده میکند. تراکنشهای درون این کانالها خارج از شبکه انجام میشوند و سپس در شبکه اصلی ثبت خواهند شد. این روش به کاهش تراکم و افزایش کارایی شبکه بیت کوین میانجامد.
رول آپهای اپتیمیزم و اثبات دانش صفر، چندین تراکنش خارج از شبکه را در یک دسته از دادهها جمعآوری کرده و سپس آنها را به بلاک چین اصلی بیت کوین ارسال میکنند. این تکنیک، هم مقیاسپذیری را افزایش میدهد و هم توان عملیاتی تراکنش را بهطور قابل توجهی بالا میبرد.
شبکههای جانبی درواقع بلاک چینهای مستقل با مکانیسمهای اجماع خاص خود هستند. آنها از طریق یک پل دوطرفه به شبکه اصلی بیت کوین متصل میشوند و انتقال دارایی بین شبکهها را تسهیل میکنند. پلها از فناوری لایه 2 بیت کوین پشتیبانی میکنند و در عین حال قابلیتهای آن را گسترش میدهند.
ظهور فناوری لایه 2 بیت کوین، چالشهای مقیاسپذیری آن را با موفقیت برطرف کرده است. همچنین، راهحلهایی را برای افزایش سرعت تایید تراکنشها، کاهش کارمزدهای دریافتی و قابلیتهای جدید ارائه داده است. علاوهبر این، راهحلهای لایه ۲ قابلیت برنامهریزی بیشتری دارند و بیت کوین را برای خدمات دیفای، مدیریت دارایی و سایر پیشرفتها در بلاک چین آماده میکنند. بهطوریکه ممکن است در آینده نزدیک، یکهتازی اتریوم در این زمینهها را با چالشهایی مواجه سازند.