کد خبر: ۲۳۹۱۶۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۱۶ آبان ۱۴۰۳ - ۱۴:۵۶
دردنیای امروزکه با سرعت بالایی در حال تغییر و تحول است رشد روز افزون علم وتکنولوژی وفناوری های نوین نیاز انسان را به سواد زندگی ودریافت اطلاعات ومعلومات ونیز اموزش مهارت های شغلی افزایش داده است لذا کار تعلیم و تربیت فراتر از انتقال دانش ها ، پرورش نیروهایی مسئولیت پذیر ، خلاق وتوانمند می باشد که بتوانند در جامعه ی پیچیده ، پویا ورو به رشد با مهارت های فنی وتخصصی خود چرخ های تولیدی بازار کار را بچرخانند.

پارادوکس نظام آموزشی و بازار کار در ایران

مینا ابراهیمی بسابی

جامعه شناس

دردنیای امروزکه با سرعت بالایی در حال تغییر و تحول است رشد روز افزون علم وتکنولوژی وفناوری های نوین نیاز انسان را به سواد زندگی ودریافت اطلاعات ومعلومات ونیز اموزش مهارت های شغلی افزایش داده است لذا کار تعلیم و تربیت فراتر از انتقال دانش ها ، پرورش نیروهایی مسئولیت پذیر ، خلاق وتوانمند می باشد که بتوانند در جامعه ی پیچیده ، پویا ورو به رشد با مهارت های فنی وتخصصی خود چرخ های تولیدی بازار کار را بچرخانند .در این میان بهترین ومعتبرترین گزینه ی روی میز برای نظام اموزشی در کنار مدارس نظری هنرستان ها هستند که با هدف حفظ اموزش مهارت های عملی وکاربردی وتربیت نیروی انسانی ماهر دردنیای حرفه ای وتحصیلات نقش محوری خود را در توسعه اقتصادی –اجتماعی جامعه ایفا می کنند اما چرا در چند دهه ی اخیر نتوانسته ایم ازپتانسیل این مدارس برای جذب هنرجووبهبود فضای کسب وکار وبازشدن گره ی کوربیکاری استفاده کنیم ؟

بی شک با رصد انتخاب رشته ی تحصیلی دانش اموزان پایه دهم در می یابیم که والدین با اصرار وعلاقمندی وتاکید بر رشته های نظری خواهان ادامه ی تحصیل انان درپزشکی، مهندسی ، حقوق می باشند ومهمترین دلایل را جایگاه وموقعیت اجتماعی برتر وروشنی اینده ی شغلی می گویند وتصورشان از مشاغل فنی اغلب با کارهای سخت ، سواد و درامد کمتر و موقعیت اجتماعی پایین تر نسبت به مشاغل نظری همراه است از سوی دیگر بحث افزایش بی  رویه  قیمت ها که از نتایج پنهان مشکلات اقتصادی می باشد چراغ اضطراب ونگرانی خانواده ها را روشن کرده است و انان با توجه به توان مالی خود مدرسه ورشته ی تحصیلی را برای فرزندشان انتخاب می کنند واز مدارس هنرستانی صرف نظر می نمایند.

بدون تردید نقش پر رنگ رسانه ها به ویژه رادیو وتلویزیون را در شکل دهی نگرش .بینش وعلاقمندی به رشته های نظری از سوی خانواده ها وفرزندانشان نمی توان انکار کرد زیرا متاسفانه اگاهانه یا نا اگاهانه ازطریق تبلیغات گسترده باپهن کردن فرش قرمز برای رشته های نظری و پخش فیلم ها وسریال های گوناگون که دران افراد با مشاغل فنی را بی سواد و درامد کم وبدون اینده ی شغلی نمایش می دهند که در بازدارندگی جذب مسافران انتخاب رشته به هنراموزی تاثیرفراوان دارد.

ازسوی دیگر به طور معمول عدم تجهیزات مدرن وامکانات اموزشی مناسب وابزارهای ارتباطی واطلاعاتی نظیر ازمایشگاههای مجهز وامکانات عملی ونیز ساختمان های قدیمی وفرسوده ،کلاس های کوچک ونامناسب ونبود فضای کافی وکمبود اساتیدومعلمین متخصص  ومجرب کیفیت کار را دراین ایستگاه زیرسوال برده است ونگرانی والدین را در مسیرتحصیلی روشن فرزندشان دوچندان کرده است لذا به هنرستان ها به عنوان گزینه ی ایده ال برای ادامه تحصیل واشتغال انان نمی نگرند.

نیم نگاهی به رویکرد نظام اموزشی ونگرش وعملکرد سکانداران تعلیم وتربیت در جملاتی نظیر مدارس فنی برای دانش اموزان ضعیف است ، فارغ التحصیلان فنی پس از پایان تحصیل شغلی پیدا نمی کنند ویا اینده ی شغلی محدود دارند ،تحصیل در این مدارس تکراری وخسته کننده است وتاکید براموزش در رشته های تحصیلی نظری خود مانع بزرگی از سوی سیستم اموزشی برای جذب هنرجو است.

بی شک هنرستان ها بخش جدائی ناپذیراز نظام اموزش وپرورش می باشند که به دلیل قابلیت های مثبت وماهیت عملی وکارگاهی نیازمند تجهیزات ،مواد مصرفی، کارگاههای تخصصی همراه با فناوری های دیجیتال ونوین صرفابا هزینه های فراوان قابل تامین وتهیه خواهد بود لذا کمبود بودجه ویا محدودیت ان کاهش کیفیت کار اموزش ودلسردی یادگیری در هنرجویان و عدم تامین نیروی انسانی مهارت دیده برای صنایع تولیدی وچرخ های بازار کار را به دنبال خواهد داشت بنابراین درشرایط فعلی برای ایجاد نقطه ی اتصال بین مردم ودست اندرکاران نظام اموزشی با مهارت اموزی در زنجیره ی هنرستان ها نیازمند نقشه راهی هستیم که با حرکت جمعی وهمکاری سایر ارگان ها به ویژه رسانه ها ضمن روشن کردن چراغ اطلاعات واگاهی درارتباط با توانمندی مثبت وفرصت های شغلی در این مدارس بتوانند جایگاه واقعی انها را نزد عموم ارتقا بخشند در این راستا مهمترین ابزار حرکتی رو به جلو اصلاح برنامه درسی ودوره های اموزشی بر اساس نیازفعلی واتی بازارکاروگسترش رشته های گوناگون همراه با بیمه ی درمانی مناسب وحمایت مالی فراوان برای تجهیزوتقویت زیرساخت ها باتکنولوژی های نوین ودیجیتال ونیز ایجادفضای نواوری وتبدیل ان ها به مراکز کاریابی است تا بتوان از چرخه ی اموزش برای تقویت فرهنگ کار وکارافرینی ومبارزه با کابوس بیکاری استفاده نمود.

پارادوکس نظام آموزشی و بازار کار در ایران

نام:
ایمیل:
* نظر: