فارن پالسی در مقاله‌ای نوشت:
پایگاه خبری "فارن پالسی" در مقاله‌ای با اشاره به نامه محرمانه باراک اوباما به رهبری ایران نوشت: این اقدام از سوی واشنگتن نشان‌دهنده نیازی است که آمریکا برای رهایی از گرفتاری‌های بزرگ در خاورمیانه به بازیگران اصلی در این منطقه دارد.
به گزارش تجارت آنلاین به نقل از فارن پالسی؛ اگر نگاهی به اظهارات و اقدامات اخیر باراک اوباما طی ماه‌های اخیر بیاندازیم، از اینکه وی نامه‌ای ملتمسانه برای رهبری جمهوری اسلامی ایران نوشته و از وی خواسته تا در مبارزه علیه تروریست‌های تکفیری-بعثی در عراق با واشنگتن همکاری داشته باشد، تعجب نخواهیم کرد.
این اقدام که از نظر اوباما نوعی سیاست عملی از سوی کاخ سفید به شمار می‌آید به وضوح یک نکته را نشان می‌دهد: ایران و ایالات متحده منافع مشترکی در مبارزه و جنگ علیه داعش دارند و این مشارکت دوجانبه تنها زمانی به طور واقعی تحقق می‌یابد که مسئله برنامه هسته‌ای تهران بطور کامل حل و فصل شده باشد.
در ادامه این مقاله آمده است: یکی از مسائل مورد چالش در ایالات متحده این است که برخی احزاب در این کشور حاضر نیستند منافع ملی را که تنها با همکاری در کنار بازیگران کلیدی در خاورمیانه محقق می‌شود ، با پذیرش مشارکت با این کشورها بدست آورند.
اظهارات و سیاست‌های خصمانه برخی سیاستمداران همانند سناتور جان مک کین که به طور مداوم از سوی افکار عمومی مردم رد شده، بر همین اساس می‌باشد. از این رو همواره سیاست خارجی مک کین مورد انتقاد مردم آمریکا بوده است.
به نظر می‌رسد باراک اوباما برخلاف جورج بوش به اهمیت نقش ایران در سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای پی برده است. بوش در زمان ریاست جمهوری خود هرگز نتوانست از نفوذ و تاثیرگذاری تهران در امور خاورمیانه بهره مطلوب و مورد نظر را ببرد. با این حال وی نیز به قدرت ایران در منطقه اذعان داشته است.
این اذعان از سوی جورج بوش به گونه‌ای بوده که به ادعای برخی رسانه‌ها و مطبوعات بین‌المللی، پس از حادثه 11 سپتامبر رایزنی‌های پنهان آمریکا برای همکاری با تهران در مبارزه علیه طالبان در افغانستان آغاز شده بود. در این مورد نیز کمک و مشارکت مستقیم تهران شدیدا مورد نیاز آمریکا بود اما کاخ سفید در همان زمان ایران را "محور شرارت " خواند و یکی از بهترین فرصت‌ها برای همکاری میان تهران و واشنگتن پس از سالها را از بین برد .
در ضمن نمی‌توان تلاش‌های دائمی ایران را برای استقرار امنیت و ثبات در عراق و افغانستان نادیده گرفت. بی‌شک این تلاش برای امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران نیز بی‌تاثیر نبوده است اما این فرصت نیز برای آمریکا از بین رفت چرا که مقامات این کشور در دوره همکاری‌های مستقیم و غیرمستقیم ایران بر مسائلی حاشیه‌ای مانند بمباران‌های پاکستان و یمن با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین تمرکز داشت.
فارن پالسی در ادامه تصریح کرد:رخی از اینکه باراک اوباما به رهبری ایران نامه نوشته و از وی درخواست کمک کرده خشمگین هستند چرا که وی ابتدا از بنیامین نتانیاهو ، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و یا ملک عبدالله، پادشاه عربستان اجازه نگرفته است.
اما واقعیت این است که رییس جمهوری آمریکا هیچ تعهدی ندارد که برای اقدامات خود از اسرائیل ، عربستان یا هر کشور دیگری مشورت یا اجازه بگیرد و از این طریق امنیت ملی ایالات متحده را تامین نماید.
ظهور گروه تروریستی به نام داعش تهدیدی جدی برای سیستم دولتی در کل خاورمیانه محسوب می شود. واقعیت این است که کشورهای قدرتمند در خاورمیانه تهدیدات کمتری برای یکدیگر و دیگر کشورهای ضعیف دارند. مطمئنا اقدامات تروریست‌های داعشی نمی‌تواند کل خاورمیانه را به منطقه‌ای از دولت‌های شکست خورده و ناتوان تبدیل کند و همچنین داعش نمی‌تواند کل خاورمیانه را به منطقه‌ای شکست خورده بدل کند.
با این حال چنین مشکلی به راحتی قابل حل و فصل نیست. اثرات فراوان آن در اروپا، آسیای مرکزی و فراتر از آن دیده شده است و هر سیاستمدار و کارشناسی در خاورمیانه و حتی اروپا و آمریکا به خوبی قادر به تشخیص این مسئله هستند. بدیهی است که باراک اوباما نمی‌تواند به تنهایی مسئولیت مقابله با داعش را در عراق بر عهده بگیرد. بعلاوه اینکه بمباران‌های مستمر آمریکا در خاورمیانه نیز نمی‌تواند جاده ناهموار این منطقه را برای اوباما هموار نماید.
در حقیقت همکاری و مشارکت میان بازیگران کلیدی در منطقه به شدت مورد نیاز می‌باشد. ایران - بعنوان دومین کشور پرجمعیت و با نفوذ در جهان اسلام و شیعه - یکی از اصلی‌ترین بازیگران است. همچنین ایران دارای 900 مایل مرز خاکی با عراق بوده و روابط نزدیک، دوستانه و دیرینه‌ای نیز با دو دولت بغداد و دمشق دارد. چه غرب دوست داشته باشد و چه نداشته باشد باید "نقش ایران" را در موفقیت نهایی در مبارزه علیه تروریست‌های داعشی در خاورمیانه بپذیرد.
در انتهای این مقاله آمده است: به گفته دولت بغداد و دولت کردستان عراق، ایران نخستین کشوری بود که کمک‌های همه‌جانبه خود را برای مبارزه با تروریست‌های تکفیری-بعثی به عراق ارائه داد. این مسئله بار دیگر مهر تائیدی است بر نقش مهم ایران در منطقه خاورمیانه و اینکه اوباما در این زمینه بدرستی تشخیص داده است که برای رهایی از درگیری‌ها و باتلاق‌های خودساخته در منطقه باید از کدام دولت کمک بخواهد.
انتهای پیام/
این اقدام که از نظر اوباما نوعی سیاست عملی از سوی کاخ سفید به شمار می‌آید به وضوح یک نکته را نشان می‌دهد: ایران و ایالات متحده منافع مشترکی در مبارزه و جنگ علیه داعش دارند و این مشارکت دوجانبه تنها زمانی به طور واقعی تحقق می‌یابد که مسئله برنامه هسته‌ای تهران بطور کامل حل و فصل شده باشد.
در ادامه این مقاله آمده است: یکی از مسائل مورد چالش در ایالات متحده این است که برخی احزاب در این کشور حاضر نیستند منافع ملی را که تنها با همکاری در کنار بازیگران کلیدی در خاورمیانه محقق می‌شود ، با پذیرش مشارکت با این کشورها بدست آورند.
اظهارات و سیاست‌های خصمانه برخی سیاستمداران همانند سناتور جان مک کین که به طور مداوم از سوی افکار عمومی مردم رد شده، بر همین اساس می‌باشد. از این رو همواره سیاست خارجی مک کین مورد انتقاد مردم آمریکا بوده است.
به نظر می‌رسد باراک اوباما برخلاف جورج بوش به اهمیت نقش ایران در سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای پی برده است. بوش در زمان ریاست جمهوری خود هرگز نتوانست از نفوذ و تاثیرگذاری تهران در امور خاورمیانه بهره مطلوب و مورد نظر را ببرد. با این حال وی نیز به قدرت ایران در منطقه اذعان داشته است.
این اذعان از سوی جورج بوش به گونه‌ای بوده که به ادعای برخی رسانه‌ها و مطبوعات بین‌المللی، پس از حادثه 11 سپتامبر رایزنی‌های پنهان آمریکا برای همکاری با تهران در مبارزه علیه طالبان در افغانستان آغاز شده بود. در این مورد نیز کمک و مشارکت مستقیم تهران شدیدا مورد نیاز آمریکا بود اما کاخ سفید در همان زمان ایران را "محور شرارت " خواند و یکی از بهترین فرصت‌ها برای همکاری میان تهران و واشنگتن پس از سالها را از بین برد .
در ضمن نمی‌توان تلاش‌های دائمی ایران را برای استقرار امنیت و ثبات در عراق و افغانستان نادیده گرفت. بی‌شک این تلاش برای امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران نیز بی‌تاثیر نبوده است اما این فرصت نیز برای آمریکا از بین رفت چرا که مقامات این کشور در دوره همکاری‌های مستقیم و غیرمستقیم ایران بر مسائلی حاشیه‌ای مانند بمباران‌های پاکستان و یمن با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین تمرکز داشت.
فارن پالسی در ادامه تصریح کرد:رخی از اینکه باراک اوباما به رهبری ایران نامه نوشته و از وی درخواست کمک کرده خشمگین هستند چرا که وی ابتدا از بنیامین نتانیاهو ، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و یا ملک عبدالله، پادشاه عربستان اجازه نگرفته است.
اما واقعیت این است که رییس جمهوری آمریکا هیچ تعهدی ندارد که برای اقدامات خود از اسرائیل ، عربستان یا هر کشور دیگری مشورت یا اجازه بگیرد و از این طریق امنیت ملی ایالات متحده را تامین نماید.
ظهور گروه تروریستی به نام داعش تهدیدی جدی برای سیستم دولتی در کل خاورمیانه محسوب می شود. واقعیت این است که کشورهای قدرتمند در خاورمیانه تهدیدات کمتری برای یکدیگر و دیگر کشورهای ضعیف دارند. مطمئنا اقدامات تروریست‌های داعشی نمی‌تواند کل خاورمیانه را به منطقه‌ای از دولت‌های شکست خورده و ناتوان تبدیل کند و همچنین داعش نمی‌تواند کل خاورمیانه را به منطقه‌ای شکست خورده بدل کند.
با این حال چنین مشکلی به راحتی قابل حل و فصل نیست. اثرات فراوان آن در اروپا، آسیای مرکزی و فراتر از آن دیده شده است و هر سیاستمدار و کارشناسی در خاورمیانه و حتی اروپا و آمریکا به خوبی قادر به تشخیص این مسئله هستند. بدیهی است که باراک اوباما نمی‌تواند به تنهایی مسئولیت مقابله با داعش را در عراق بر عهده بگیرد. بعلاوه اینکه بمباران‌های مستمر آمریکا در خاورمیانه نیز نمی‌تواند جاده ناهموار این منطقه را برای اوباما هموار نماید.
در حقیقت همکاری و مشارکت میان بازیگران کلیدی در منطقه به شدت مورد نیاز می‌باشد. ایران - بعنوان دومین کشور پرجمعیت و با نفوذ در جهان اسلام و شیعه - یکی از اصلی‌ترین بازیگران است. همچنین ایران دارای 900 مایل مرز خاکی با عراق بوده و روابط نزدیک، دوستانه و دیرینه‌ای نیز با دو دولت بغداد و دمشق دارد. چه غرب دوست داشته باشد و چه نداشته باشد باید "نقش ایران" را در موفقیت نهایی در مبارزه علیه تروریست‌های داعشی در خاورمیانه بپذیرد.
در انتهای این مقاله آمده است: به گفته دولت بغداد و دولت کردستان عراق، ایران نخستین کشوری بود که کمک‌های همه‌جانبه خود را برای مبارزه با تروریست‌های تکفیری-بعثی به عراق ارائه داد. این مسئله بار دیگر مهر تائیدی است بر نقش مهم ایران در منطقه خاورمیانه و اینکه اوباما در این زمینه بدرستی تشخیص داده است که برای رهایی از درگیری‌ها و باتلاق‌های خودساخته در منطقه باید از کدام دولت کمک بخواهد.
انتهای پیام/
مطالب مرتبط
پرطرفدارترین عناوین