مدیرعامل شرکت توسعه فناوری‌های انرژی ایران با تبیین مدل منطقه ویژه فناوری انرژی در خوزستان و اشاره به شباهت این ساختار با شرکت نفت از نظر استراتژی توسعه، گفت: ما به دنبال استفاده از بازیگرهای استانی، داخلی و خارجی در قالب‌های مشخص هستیم.
کیارسی در نشست ایجاد منطقه ویژه فناوری انرژی خوزستان که جمعه، سوم دی‌ماه در سالن اجتماعات نمایشگاه بین‌المللی اهواز برگزار شد، با اشاره به ساختار حوزه نفت و گاز در استان، اظهار کرد: ساختاری که در خوزستان وجود داشت عملاً ساختاری خطی و از هم گسیخته بود، به همین دلیل در گام اول در سال 86 طی پروژه توسعه خوشه‌ای، تأمین‌کنندگان تا حدی از حالت پراکنده خارج و سازندگان در قالب انجمن سازندگان تا حدودی نظام‌یافته شدند.
وی ادامه داد: اما ارتباط خطی همچنان وجود داشت یعنی سازنده و بنگاه خصوصی نقشی نداشتند و بالعکس. کسی نیز در این میان نبود که رصد فناوری را انجام دهد و تنها مبنای فعالیت و حرکت، وجود یک نیاز عملیاتی از سوی کارفرما بود. بر این اساس ضرورت وجود نهادی که بتواند رصد فناوری را انجام دهد، احساس می‌شد.
کیارسی اظهار کرد: پیش‌بینی ما این بود که در منطقه‌ای که قصد ایجاد آن را داریم، یک مرکز مبادلات وجود داشته باشد تا آن مرکز مبادلات بتواند نیاز فناورانه را از بخش کارفرمایی شناسایی و ارتباط لازم با بخش تأمین‌کننده را برقرار کند.
مدیرعامل شرکت توسعه فناوری‌های انرژی ایران افزود: این نهاد باید هم‌زمان بر اساس رصدی که انجام داده است، پروژه فراگیر تعریف کند و در نهایت نقش مغزافزار منطقه را بازی کند. همچنین ارزیابی‌ها و بررسی‌ها در فضای کسب و کار نشان داد که در پروژه‌های فراگیری که تعریف می‌شود نیاز است تا بحث‌های بازرسی، بیمه‌ای و تأمین سرمایه در نظر گرفته شوند. در نهایت اگر قرار بر این شد بخش خصوصی کار را مدیریت کند نیاز است که در راستای سیاستگذاری یک نهاد بالاسری وجود داشته باشد.
کیارسی تصریح کرد: برای تأمین این نیاز تصمیم بر آن شد که کارگروهی با حضور بازیگران مربوطه در استانداری شکل بگیرد تا در نهایت این کارگروه بتواند در حوزه سیاستگذاری فعالیت کند. منطقه فناوری در نظر گرفته شده، یک منطقه متعارف نیست که اطراف آن یک حصار وجود داشته و کسی که در آن محدوده قرار می‌گیرد از یک تسهیلات خاص برخوردار باشد.
وی خاطرنشان کرد: اگر ارتباط لازم بین بخش‌های مختلف در خوزستان برقرار نشود، ضعف ما همچنان پابرجا باقی می‌ماند. کاری که در لایه اجرایی رخ می‌دهد آن است که مرکز مبادلات، ارتباط خود را با بخش خصوصی اعم از پیمانکاران، مشاوران، سازندگان و بخش‌های دیگر یعنی شرکت‌های بازرسی و ... برقرار می‌کند. در واقع به زبان ساده، ما بررسی کردیم که عدم وجود چه بخش‌هایی موجب ایجاد مشکلات در این حوزه شده است.
کیارسی گفت: به این نتیجه رسیدیم که به کسی به‌عنوان یک مغزافزار نیاز داریم تا ارتباط بین بخش‌های مختلف را برقرار کند. این ارتباط نیز باید توسط نهادی برقرار شود که هم از وجاهت قانونی و هم از وجهه حقوقی برخوردار و هم جنبه یک بنگاه اقتصادی را داشته باشد که بتواند کار تجاری نیز انجام دهد.
مدیرعامل شرکت توسعه فناوری‌های انرژی ایران تأکید کرد: چیزی که در کشور ما یک ضعف محسوب و موجب می‌شود برای غلبه بر این ضعف، نیاز به ایجاد مراکز این چنینی داشته باشیم فقدان وجود پیمانکاران بزرگ در کشور است؛ در کشورهای دیگر این نقش رابط توسط پیمانکاران ایفا می‌شود.
وی ادامه داد: در ابتدا تصمیم گرفتیم این کار توسط مرکز توسعه انجام شود در ادامه کار نیاز داریم که فرصت‌سازی کنیم تا پیمانکاران بزرگ در کشور شکل بگیرند. تا زمانی که شرایط برای پیمانکاران فراهم نشود، پیمانکاران بزرگ در کشور ایجاد نمی‌شوند. پیش‌بینی ما این بود که در دل پروژه‌هایی که برای منطقه ویژه تعریف می‌شود فرصت برای شکل‌گیری یک پیمانکار بزرگ هم فراهم شود. به طور خلاصه منطقه ویژه فناوری انرژی خوزستان، قرار است از طریق فرآیندهای یادگیری توسعه پیدا کند.
کیارسی با اشاره به شباهت منطقه ویژه فناوری انرژی خوزستان و شرکت نفت از نظر استراتژی توسعه، افزود: ما به دنبال استفاده از بازیگرهای استانی، داخلی و خارجی در قالب‌های مشخص هستیم. پیش‌فرض ما آن است که از طریق پروژه‌های خاص بتوانیم از فناوری بازیگران خارجی استفاده کنیم.
مدیرعامل شرکت توسعه فناوری‌های انرژی ایران تصریح کرد: به تبع، این افراد به‌عنوان صاحب فناوری، اصلأ دوست ندارند فناوری خود را در اختیار ما قرار دهند، اما تلاش می‌کنیم که از طریق تعامل با این افراد فرآیند یادگیری را در بنگاه‌های اقتصادی موجودپیاده کنیم تا مقدمه توسعه فناوری ایجاد شود. هر آنچه غیر از این انجام دهیم شعار محسوب می‌شود و ما به دنبال شعار نیستیم.
وی گفت: منطقه ویژه فناوری انرژی خوزستان یک منطقه فیزیکی نیست و تمام اهواز را شامل می‌شود. در اهواز یک هسته وجود دارد که همان کانون‌ها فناوری(اعم از مراکز تحقیقاتی، کارفرماهای بزرگ، سازندگان و ...) هستند که از نظر حقوقی در قالب شرکتی که به‌عنوان نهاد مدیریت منطقه ویژه فناوری انرژی - که در قالب شرکت سهامی خاص ثبت شده است - ایفای نقش می‌کنند.
کیارسی خاطرنشان کرد: در این پروژه پنج شبکه همکار پیش‌بینی شده اما در این زمینه هیچ محدودیتی درنظر گرفته نشده است و در صورتی که به لحاظ تکنیکی، فناوری و ... به همکاری با سازمان‌های دیگر نیاز داشته باشیم ، می‌توانیم از کمک سایر سازمان‌ها نیز استفاده کنیم.
منبع: ایسنا 
پرطرفدارترین عناوین