پاتریک کاکبرن – ایندیپندنت
ترجمه : فاطمه مهتدی
سیاست آمریکا، قدرت اقتصادی و ایدئولوژی این کشور درحال کاهش است و به سوی میلیتاریسم پیش می رود.برخی سیاستمداران و رسانه ها دونالد ترامپ را به عنوان بازگشت به هنجارهای سیاست خارجی آمریکا تلقی می کردند . آنها از استفاده دولت ترامپ از نیروی نظامی در سوریه ، افغانستان و کره شمالی استقبال کردند. نگاهی به صد روز اول دولت ترامپ نشان می دهد که کمپین سیاه جلوه دادن او به عنوان عامل کرملین ناگهان با عقب نشینی وی از رادیکالیسم اولیه اش از بین رفته است.این نکته درخاورمیانه بیشتر درک شده است تا اروپا و آمریکا. در بغداد به طور مثال مردم نگران تنش میان آمریکا با ایران هستند که پس از توافق هسته ای آرام شده بود.اما حال مشاوران ترامپ و وزیر دفاعش مخالف ایرانی ها هستند. بسیاری از مفسران غربی نسبت به حمله موشکی آمریکا به پایگاه نظامی سوریه ابراز خوشحالی کردند اما این سیاست هیچ دلیلی نداشت. سیاست ترامپ در سوریه در دوره کمپین تبلیغاتی رقابت های انتخاباتی بسیار منطقی تر بود.دو راهی اصلی برای سوری ها و قدرتهای غرب درباره رفتن یا ضعیف شدن اسد این است که گروه تروریستی داعش و القاعده قدرت خواهند گرفت.دولت ترامپ میگوید که اولیتیش هنوز شکست و نابودی داعش است اما افزایش تاثیر اسرائیل در سیاست های خارجی آمریکا برای داعش خبر خوبی است. واشنگتن به دنبال رابطه نزدیکتر با ترکیه و عربستان است که با گروههای سلفی و جهادی مرتبط هستند. دلایل زیادی درباره استفاده بیشتر واشنگتن از نیروی نظامی برای اعمال قدرت خود است. این به خاطر کاهش سیاست و قدرت ایدئولوژی سیاسی و اقتصاد آمریکا در جهان است و انتخاب ترامپ نمونه شکاف عمیق بین جامعه آمریکایی است. درسی که دخالت های اخیر آمریکا در سوریه ، افغانستان و کره شمالی داد این است که استفاده از نیروی نظامی برای کسب قدرت مشکل است اما این به معنی آن نیست که واشنگتن بار دیگر برای این امر تلاش نخواهد کرد. ترامپ در این ماهها آموخت که حمله های برنده باعث شکاف عمیق در آمریکا می شود. ترامپ به عنوان یک فرد انزواطلب تبلیغ کرد که می تواند او را از حوادث ناگوار خارجی حمایت کند اما او هرگز درکنار افراد انزوا طلب نبوده در بحران های آینده هریک از اینها سازش را مشکلتر خواهد کرد.
ترجمه : فاطمه مهتدی
سیاست آمریکا، قدرت اقتصادی و ایدئولوژی این کشور درحال کاهش است و به سوی میلیتاریسم پیش می رود.برخی سیاستمداران و رسانه ها دونالد ترامپ را به عنوان بازگشت به هنجارهای سیاست خارجی آمریکا تلقی می کردند . آنها از استفاده دولت ترامپ از نیروی نظامی در سوریه ، افغانستان و کره شمالی استقبال کردند. نگاهی به صد روز اول دولت ترامپ نشان می دهد که کمپین سیاه جلوه دادن او به عنوان عامل کرملین ناگهان با عقب نشینی وی از رادیکالیسم اولیه اش از بین رفته است.این نکته درخاورمیانه بیشتر درک شده است تا اروپا و آمریکا. در بغداد به طور مثال مردم نگران تنش میان آمریکا با ایران هستند که پس از توافق هسته ای آرام شده بود.اما حال مشاوران ترامپ و وزیر دفاعش مخالف ایرانی ها هستند. بسیاری از مفسران غربی نسبت به حمله موشکی آمریکا به پایگاه نظامی سوریه ابراز خوشحالی کردند اما این سیاست هیچ دلیلی نداشت. سیاست ترامپ در سوریه در دوره کمپین تبلیغاتی رقابت های انتخاباتی بسیار منطقی تر بود.دو راهی اصلی برای سوری ها و قدرتهای غرب درباره رفتن یا ضعیف شدن اسد این است که گروه تروریستی داعش و القاعده قدرت خواهند گرفت.دولت ترامپ میگوید که اولیتیش هنوز شکست و نابودی داعش است اما افزایش تاثیر اسرائیل در سیاست های خارجی آمریکا برای داعش خبر خوبی است. واشنگتن به دنبال رابطه نزدیکتر با ترکیه و عربستان است که با گروههای سلفی و جهادی مرتبط هستند. دلایل زیادی درباره استفاده بیشتر واشنگتن از نیروی نظامی برای اعمال قدرت خود است. این به خاطر کاهش سیاست و قدرت ایدئولوژی سیاسی و اقتصاد آمریکا در جهان است و انتخاب ترامپ نمونه شکاف عمیق بین جامعه آمریکایی است. درسی که دخالت های اخیر آمریکا در سوریه ، افغانستان و کره شمالی داد این است که استفاده از نیروی نظامی برای کسب قدرت مشکل است اما این به معنی آن نیست که واشنگتن بار دیگر برای این امر تلاش نخواهد کرد. ترامپ در این ماهها آموخت که حمله های برنده باعث شکاف عمیق در آمریکا می شود. ترامپ به عنوان یک فرد انزواطلب تبلیغ کرد که می تواند او را از حوادث ناگوار خارجی حمایت کند اما او هرگز درکنار افراد انزوا طلب نبوده در بحران های آینده هریک از اینها سازش را مشکلتر خواهد کرد.
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین