اصغر نعمتي
حضور نزدیک به بیست میلیون نفر از عاشقان سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در کربلا و برای عزاداری چهلمین روز شهادت، باعث شکل گیری بزرگترین اجتماع بشری در جهان امروز شد؛ اجتماعی که نه با تبلیغات فریبنده و جاذبه های معمول، که بر اساس اعتقاد و ایمان شکل گرفت و همین موضوع است که توجه جهانی را به این مراسم جلب کرده است. حادثه عاشورا برای شیعیان همواره در طول تاریخ این برکت را داشته که به عنوان نمادی که در خود همه ارزشهای دینی و اخلاقی را دارد، عامل وحدت بخش شده و همه شیعیان را، با همه اختلاف سلیقه و نظر، در ایام شهادت پیشوای سوم زیر پرچم سرخ حسینی جمع می کند. همین موضوع است که باعث شده در این سالها که امکان تشرف به حرم حسینی برای عموم شیعیان امکان پذیر شده، هر سال بیش از سال گذشته سیل عاشقان به سوی این بارگاه ملکوتی روان می شود و ندای جاودانه حسین در آن دیار تکرار می شود؛ ندایی که اسلام را دینی سراسر عدالت و رحمت می داند که با ظلم و استبداد و مردم فریبی و نامردمی سر ناسازگاری دارد و جهان را از آن مستضعفین می داند.
به عبارت دیگر، در طول قرنهای متمادی که از آن حادثه خونین ظهر عاشورای 61 هجری
می گذرد نه تنها شور و پیامی که امام حسین(ع) و یارانش در کربلا به بشریت دادند، کهنه نشده بلکه روز به روز بر غنا و ژرفای آن افزوده شده و درسهای بزرگ آن افزایش یافته و گویی، منبعی لایزال است که می تواند آموزه های اسلام شیعی را که مبتنی بر کرامت انسانی، عزتمندی و شرف و شعور است، در پاسداشت قیام امام حسین (ع) به جهانیان معرفی کند و چهره واقعی اسلام را از چهره ترسیم شده توسط گروه های ضدبشری چون داعش جدا کند، و این کمترین بهره ای است که نه فقط شیعیان؛ که همه بشریت می تواند از خون حسین (ع) در این زمان بگیرد. امام حسین(ع) همچون دیگر بزرگان راه حق و حقیقت، آموزگار همه انسانها در همه دورآنها است و درسهای بزرگش، هدیه ای الهی برای همه بشریت است : اگر اعتماد و امید به خدا در دل انسان جای داشته باشد، در مقابل هیچ قدرتی جز او سر خم نمی کند و از هیچ ناملایمتی نمی هراسد. نه هراس از دست دادن داشته های امروزش او را محافظه کار و خاضع در مقابل زورگویان می کند و نه خیال در دست گرفتن مواهب زود گذر دنیا او را به دست اندازی در حقوق سایر انسانها می کشاند، و این درسی است که اتفاقا امروز مسلمانان، بیش از همه به آن نیازمند هستند. امروز دنیای غرب با قدرت ظاهری و شوکت فریبنده خود گاهی چنان عظمت و بزرگی در چشمها پیدا کرده که بعضی هیچ چاره ای جز سرخم کردن در مقابل آن را در پیش روی خویش و جامعه خویش نمی بینند و شیفته وار به دنبال غربی راه می افتند که اگر چه داعیه دار حکومت بر همه جهان است اما در میان بحرانهای خویش ساخته دست و پا می زند! اگر آنچه امام حسین (ع) آموخت سرمشق باشد؛ اگر به تاریخ مراجعه کنیم و ببینیم که یزید با همه قدرت قاهره اش در روزگار خود و علی رغم اینکه ظاهرا بر سپاه معدود امام حسین پیروز شد، در زیر طغیان و سرکشی خویش از حق، دفن شد؛ و در مقابل، حسین و یارانش، در سراسر تاریخ بشریت زنده اند و نام و هدفشان بر بلندترین قله های بشری می درخشد، نگاه به وضعیت سیاسی - اقتصادی دنیا هم تغییر خواهد کرد و دیگر غرب و بخصوص آمریکا، تنها فعال مایشاء اقتصادی دنیا در نظر نمی آید و حکومتها، ترسی از رویارویی با این ابرقدرت ظاهری نخواهند داشت.
این درسی است که جمهوری اسلامی در طول حیات سی و پنج ساله خود، و با الگو گرفتن از قیام حسین، به دنیا داده است. در طول این سالها ابرقدرتها با سناریوهایی مثل کودتا، جنگ تحمیلی و تحریمها، هرگز نتوانسته اند مانع از پیشرفت ایران اسلامی شوند؛ و حالا ایران را به عنوان قدرتی بزرگ به رسمیت شناخته اند که ناگزیرند برای رفع بحرانهایی مثل ظهور گروهک غربی – صهیونیستی داعش به ایران و توانایی های بالقوه کشورمان متوسل شوند.
به عبارت دیگر، در طول قرنهای متمادی که از آن حادثه خونین ظهر عاشورای 61 هجری
می گذرد نه تنها شور و پیامی که امام حسین(ع) و یارانش در کربلا به بشریت دادند، کهنه نشده بلکه روز به روز بر غنا و ژرفای آن افزوده شده و درسهای بزرگ آن افزایش یافته و گویی، منبعی لایزال است که می تواند آموزه های اسلام شیعی را که مبتنی بر کرامت انسانی، عزتمندی و شرف و شعور است، در پاسداشت قیام امام حسین (ع) به جهانیان معرفی کند و چهره واقعی اسلام را از چهره ترسیم شده توسط گروه های ضدبشری چون داعش جدا کند، و این کمترین بهره ای است که نه فقط شیعیان؛ که همه بشریت می تواند از خون حسین (ع) در این زمان بگیرد. امام حسین(ع) همچون دیگر بزرگان راه حق و حقیقت، آموزگار همه انسانها در همه دورآنها است و درسهای بزرگش، هدیه ای الهی برای همه بشریت است : اگر اعتماد و امید به خدا در دل انسان جای داشته باشد، در مقابل هیچ قدرتی جز او سر خم نمی کند و از هیچ ناملایمتی نمی هراسد. نه هراس از دست دادن داشته های امروزش او را محافظه کار و خاضع در مقابل زورگویان می کند و نه خیال در دست گرفتن مواهب زود گذر دنیا او را به دست اندازی در حقوق سایر انسانها می کشاند، و این درسی است که اتفاقا امروز مسلمانان، بیش از همه به آن نیازمند هستند. امروز دنیای غرب با قدرت ظاهری و شوکت فریبنده خود گاهی چنان عظمت و بزرگی در چشمها پیدا کرده که بعضی هیچ چاره ای جز سرخم کردن در مقابل آن را در پیش روی خویش و جامعه خویش نمی بینند و شیفته وار به دنبال غربی راه می افتند که اگر چه داعیه دار حکومت بر همه جهان است اما در میان بحرانهای خویش ساخته دست و پا می زند! اگر آنچه امام حسین (ع) آموخت سرمشق باشد؛ اگر به تاریخ مراجعه کنیم و ببینیم که یزید با همه قدرت قاهره اش در روزگار خود و علی رغم اینکه ظاهرا بر سپاه معدود امام حسین پیروز شد، در زیر طغیان و سرکشی خویش از حق، دفن شد؛ و در مقابل، حسین و یارانش، در سراسر تاریخ بشریت زنده اند و نام و هدفشان بر بلندترین قله های بشری می درخشد، نگاه به وضعیت سیاسی - اقتصادی دنیا هم تغییر خواهد کرد و دیگر غرب و بخصوص آمریکا، تنها فعال مایشاء اقتصادی دنیا در نظر نمی آید و حکومتها، ترسی از رویارویی با این ابرقدرت ظاهری نخواهند داشت.
این درسی است که جمهوری اسلامی در طول حیات سی و پنج ساله خود، و با الگو گرفتن از قیام حسین، به دنیا داده است. در طول این سالها ابرقدرتها با سناریوهایی مثل کودتا، جنگ تحمیلی و تحریمها، هرگز نتوانسته اند مانع از پیشرفت ایران اسلامی شوند؛ و حالا ایران را به عنوان قدرتی بزرگ به رسمیت شناخته اند که ناگزیرند برای رفع بحرانهایی مثل ظهور گروهک غربی – صهیونیستی داعش به ایران و توانایی های بالقوه کشورمان متوسل شوند.
آخرین اخبار