به بهانه 14 شهریور، «روز قلم»
امروز چهاردهم تیرماه است. این روز را به نام روز قلم نامگذاری کرده اند. لابد این نامگذاری به دلیل اهمیتی است که برای قلم قائل شده اند. اما آیا به راستی قلم دارای اهمیت است؟ به خصوص حالا که صاحبان قلم بیشتر از هر زمان دیگری با مشکلات معیشتی و مالی دست به گریبان هستند. البته همیشه اینطور نیست و گاهی دری به تخته می خورد و بخت با اهل قلمی یار می شود و از راهی که خدا می خواهد صاحب رزق و روزی فراوان می شود و یا در سایه تلاش و ممارست سری در میان سرها در می آورد و موقعیت اجتماعی برای خودش دست و پا می کند و کمتر به مشکل مالی می خورد. در غیر این مورد، اهل قلم معمولا اهل چرتکه انداختن و حساب و کتاب نیستند و به قول معروف هشت شان گرو نه شان است و به سختی روزگار می گذرانند. با همه این احوال نویسنده و هنرمند جماعت، سهم انکارناشدنی در شکل گیری فرهنگ ها و تمدن ها داشته و دارند. آن ها می نویسند و نقد و تحلیل می کنند و رفتارها و حرکات مردم جامعه را از غربال می گذرانند تا خوبی را از بدی و سره را از ناسره جدا کرده باشند و راه را از بیراهه معلوم کنند و نگذارنند دیگران در مهلکه ها و پرتگاه های خطر سقوط کنند. یک اتومبیل هر اندازه سریع و قدرتمند، بدون داشتن چراغ نمی تواند در تاریکی های هول انگیز جاده ها و در شب های دیجور و طولانی راه بسپرد. نویسنده و هنرمند به مثابه چراغی است افروخته که روندگان و کاروان بشری با آن پیش پای خود را می بیند و مسیر درست را از غیر آن تشخیص می دهد. هم بر این قیاس است که نویسنده را در زمره روشنگران و روشنفکران جای داده اند. در پرتو همین نورافکنی ها و روشنگری هاست که راستی ها و درستی ها آشکار و دروغ ها و پلشتی ها معلوم می شود. اگر نیرو و جادوی قلم نباشد راست و دروغ به هم آمیخته می شود تا جایی که دیگر راستی در کار نباشد و دروغ و ناراستی و ریا و جهل و خیانت سایه می گستراند و نکبت و بدبختی همه جا را فرا می گیرد. بااین حساب بدیهی است که دروغگویان و ناراستان اهل قلم را خوش ندارند و از اندیشه و قلم آن ها در هراس باشند و بیمناک. به این خاطر نویسندگان و قلم به دستانی که با بد اندیشی و جهل و خرافه می ستیزند و مبارزه می کنند معمولا با کین توزی و انتقام جویی آن ها که منافع و بهره کشی هاشان در خطر می افتد مواجه می شوند و تاوان می پردازند. یک نویسنده واقعی و اصیل بر آن است تا بدسگالی و کژی و آفت را از اجتماع بتاراند و بر جای آن نیک اندیشی، صلح و دوستی و سلامت رابنشاند. از این حیث روزنامه نگار نیک اندیش و درستکار را که در اندیشه روشنگری و روشنفکری و تعالی جامعه است، می توان و باید نمونه اصیل و متعالی یک هنرمند و نویسنده به حساب آورد . پس اغراق نیست اگر بگوییم رونامه نگاران، پاسداران راستین حرمت انسان و جامعه هستند. اکنون ایران بزرگ، ایران نجیب و ایران مظلوم در یکی از برهه های خطیر و حساس تاریخی خود قرار دارد و روزگار سختی را از سر می گذراند که غالبا به خاطر اهمال ها و ندانم کاری ها اتفاق افتاده است. گذار از این دوره محتاج تلاش ها و فداکاری ها و عشق بازی های هر آن کسانی است که دل در گرو دوستی این کهن دیار سرافراز دارند. روزنامه نگاران در این شرایط نقش یگانه ای دارند.روشنگری ها و تبیین ها و راهکارهای کارشناسی شده این صنف فرهیخته در انتقال از این دوره دشوار و رسیدن به شرایط مطلوب و دلخواه بسیار موثر خواهد افتاد. در پایان موقع را مغتنم می دانیم و امروز را که روز قلم است به روزنامه نگاران و اصحاب رسانه شادباش و تهنیت می گوییم و تلاش های روشنگرانه اشان را در راه تعالی جامعه و کشور ارج می نهیم.
