در ابتدای انقلاب اسلامی عده‌ای با یک قرائت ضعیف معتقد بودند برنامه‌نویسی نوعی گرایش سوسیالیستی است و عملا مانع تنظیم برنامه می‌شدند.
به گزارش تجارت آنلاین به نقل از ایسنا؛محمدباقر صدری اظهار کرد: اوایل انقلاب اسلامی عده‌ای برنامه‌ریزی را مترادف با سوسیالیسم معنی می‌کردند و می‌گفتند این مساله با اهداف انقلاب اسلامی همخوانی ندارد. این در حالی بود که خود کشورهای غیرسوسیالیستی هم دارای برنامه بودند.
وی افزود: برنامه‌ریزی تحت‌الشعاع این تفکر قرار گرفت تا این‌که برنامه‌ای در سال 1358 تنظیم و در سال 1359 جنگ تحمیلی آغاز شد که برنامه توسعه را با مشکل مواجه کرد. سرانجام یک سال پس از پایان جنگ تحمیلی در سال 1368 برنامه اول توسعه به تصویب رسید.
این کارشناس اقتصادی با بیان این‌که تفکری که از ابتدای انقلاب مخالف برنامه‌نویسی بود نهایتا تاثیر خود را بر برنامه‌های پنج ساله گذاشت، خاطرنشان کرد: این دیدگاه با تاثیری که ایجاد کرد باعث شد تا حتی بعد از گذشت 11 سال برنامه‌ریزی از اصول کلان و ملی خود پیروی نکند و خواسته‌های استانی و منطقه‌ای بر روند برنامه تاثیر بگذارد.
به گفته صدری، عدم اعتقاد به برنامه‌ریزی از سوی برخی مدیران، تاثیر امیال شخصی بر برنامه‌های توسعه و تبلیغ‌محوری برخی مسوولان برای اخذ رای از مردم مناطق برای حضور در مجلس از دلایل اصلی عدم توفیق برنامه‌های توسعه بود. متاسفانه این نگاه‌های منطقه‌ای به مصالح ملی ضربه زد.
وی ادامه داد: مشکل دیگر عدم موفقیت برنامه‌های توسعه، طولانی شدن پروژه‌ها بود. برنامه‌ها پنج ساله هستند اما اکثر پروژه‌ها بین 8 تا 14 سال طول می‌کشند و باعث می‌شود تا گاهی 3-4 برابر بیشتر از هزینه‌ی واقعی، خرج یک پروژه شود. تورم هم به این مشکلات دامن می‌زند و نهایتا باعث می‌شود تا هزینه و انرژی زیادی صرف پروژه‌های عمرانی شود. لذا سرعت اجرای پروژه‌ها و لزوم اتمام آنها طی پنج سال باید در برنامه ششم مورد توجه قرار گیرد.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به این‌که اوج توانایی برنامه‌های توسعه در برنامه سوم خلاصه شد، تصریح کرد: برنامه سوم توانست به 55 درصد از اهداف خود دست یابد. در برنامه چهارم توسعه در سال ۱۳۸۶ سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی با ادغام با چند معاونت ریاست‌جمهوری، دو معاونت رییس‌جمهور که عبارتند از معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی و معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی را تشکیل دادند. بنده و عده‌ای دیگر از کارشناسان در آن زمان با این مساله مخالف بودیم؛ چرا که این امر ممکن بود باعث شود تا اختصاص بودجه به بخش‌های مختلف به راحتی و از راه قانونی در اختیار عده‌ای از مدیران قرار گیرد.
وی پیشنهاد کرد تا برنامه ششم با توجه به کاهش قیمت نفت تنظیم شود و در این خصوص توضیح داد: با توجه به روند مستمر کاهش قیمت نفت طی هفته‌های اخیر و وجود شواهد آشکار بر ادامه‌ی این روند، برنامه‌ی ششم واقعی تنظیم و ملاحظات شخصی و گروهی کنار گذاشته شود. با توجه به کاهش قیمت نفت دولت باید به صادرات غیرنفتی توجه بیشتری نشان دهد و درآمد حاصل از صادرات غیرنفتی هم مدیریت شوند.
صدری با اشاره به سال‌های 1383 تا 1390 که درآمدهای نفتی طی 9 سال به 750 میلیارد دلار رسید، یادآور شد: این مبلغ هنگفت می‌توانست خرج زیرساخت‌ها شود اما بیشتر صرف امور جاری شد تا جایی که دولت فعلی را در تنگنا قرار داد.
انتهای پیام/
