ایران در مسیر اقتدار همه جانبه

مسعود یوسفی

روزنامه نگار

رهبر انقلاب درسخنان دیروز خود که در جمع مردم قم بیان کردند به نکته ای اشاره داشتند که به نظر می رسد بایستی محور توسعه برنامه های مدیران و مسئولان قرار بگیرد. فرمانده کل قوا اظهار داشتند: « ما باید خودمان را قوی کنیم. قوی از لحاظ نظامی، از لحاظ امنیتی، از لحاظ سیاسی...از لحاظ اقتصادی و از جهات مخلتلف خود را تقویت کنیم که دشمن نتواند ضربه بزند». نگارنده درست یک ماه پیش، یعنی در تاریخ 18 آذرماه گذشته، در همین ستون و در یادداشتی با عنوان «فقر فضیلت نیست»،‌به همین معنا اشاره نموده و نوشته بودم: « همه ما کم و بیش عبارت شریفه قرآنی « و اعدوا لهم مستطعتم من قوه» را شنیده ایم...اغلب این عبارت قرآنی را ناظر بر آمادگی نظامی جامعه اسلامی و پیروان قرآن کریم می دانستند و هر کس که آنرا در سخنرانی ها و مصاحبه های خود قرائت می کرد مراد و منظورش همین بود و ای بسا هم اکنون نیز غالبا چنین تعبیری از این آیه داشته باشند. اما به نظر می رسد بتوان این تعبیر را به سایر موارد زندگی مسلمانان و پیروان قرآن کریم، ازجمله به حوزه و عرصه اقتصادی نیز تسری داد». و در ادامه آورده بودم« چه این که اگر یک جامعه مسلمان آمادگی اقتصادی لازم داشته باشد این آمادگی می تواند زیرساخت ها و تداوم توان و آمادگی نظامی را هم تضمین کند و تداوم ببخشد اما اگر آمادگی اقتصادی وجود نداشته باشد آمادگی و اقتدار نظامی هم با تهدید و تزلزل مواجه خواهد بود». بر این اساس ایران امروز که متاسفانه با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کند که در راس همه آن ها وضعیت ناپایدار اقتصادی و معیشت ضعیف مردم است، همانطور که به سطح قابل قبولی از اقتدار نظامی دست یافته است تا آنجا که همه آگاهان و کارشناسان مسائل سیاسی داخلی و خارجی به آن معترف هستند، نیازمند این است که در سایر ابعاد اقتصادی،‌اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نیز توسعه و شکوفایی حاصل کند و به طور کلی در همه جوانب و به صورتی متوازن به پیش برود تا ضمن بازدارندگی نظامی، به خلق آسایش و رفاه و ثروت نیز بینجامد و بستر تعالی و شکوفایی هرچه بیشتر انسان ایرانی فراهم شود و آینده ای درخشان و پربار،‌آنچنان که حق این مردم و فرزندان آن ها است به وجو بیاید. برای تحقق این مهم مردم و همه بخش های حاکمیت وظیفه دارند و مسئول هستند، با این وجود نقش خانواده که نسل های آینده از درون آن نطفه می بندد و شکل می گیرد و به جامعه تحویل می شود از همه مهم تر به نظر می رسد. بر این اساس به نظر می رسد همه افراد و دستگاه هایی که عهده دار امر ازدواج و تشکیل خانواده و تعلیم و تربیت هستند به این نکته کانونی و محوری توجه کنند و نقش خود را بر اساس آموزه های علمی روز ایفا کنند و برای تشکیل خانواده هایی آگاه و فرهیخته آمادگی لازم حاصل کنند. بی تردید توسعه همه جانبه جامعه از فرد و خانواده سرچشمه می گیرد و قابل تحقق است.