سامسونگ شب گذشته خانوادهی پرچمدارهای جدید خود یعنی گلکسی S20 و گلکسی S20 پلاس و گلکسی S20 اولترا را معرفی کرد. نسخهی اولترا، قدرتمندترین عضو خانواده محسوب میشود که با دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی، یکی از بهترین دوربینهای بازار را به کاربر ارائه میکند. بهعلاوه S20 Ultra در نسخهی پایه با ۱۲ گیگابایت و در نسخهی حرفهای با ۱۶ گیگابایت رم DDR5 به بازار عرضه خواهد شد. ۱۶ گیگابایت حافظهی رم برای گوشی هوشمند، از حافظهی رم بسیاری از لپتاپهای امروزی هم بیشتر است. آیا یک گوشی هوشمند واقعا استفادهای از این حجم از حافظهی رم خواهد داشت؟
گوشیهای هوشمند با مقدار مشخصی حافظهی رم به بازار عرضه میشوند که شرکت سازنده برای آنها در نظر میگیرد. کاربران بههیچوجه توانایی افزایش حافظهی رم گوشی را نخواهند داشت. درنتیجه حجمی که در ابتدا توسط شرکت سازنده به کاربر ارائه میشود، اهمیت بالایی دارد.
وقتی گوشی هوشمند خود را روشن میکنید، تمامی حجم حافظهی رم آن برای شما کاربرد ندارد. درواقع بخشی از حافظه برای کاربردهای مهمی همچون کرنل، آنتن رادیویی و پردازندهی گرافیکی ذخیره میشود. در کامپیوترها نیز همین اتفاق رخ میدهد. صرفنظر از سیستمعامل کامپیوتر، حافظهی رم در دسترس کاربر کمتر از حافظهی واقعی نصبشده روی آن خواهد بود. کارتهای گرافیک داخلی و وایفای و بلوتوث داخلی نیز حجم رم در دسترس کاربر را کاهش میدهند.
حجم رم در دسترس کاربر در گوشیهای هوشمند، با شروع نصب اپلیکیشنها اهمیت پیدا میکند. بهعنوان مثال وقتی شما گوشی هوشمندی با ۶ گیگابایت رم دارید، پس از راهاندازی تنها ۲/۷۵ تا ۳ گیگابایت از آن در دسترس خواهد بود که برای مدیریت اپلیکیشنهای نصبشده، تقسیم میشود. با گذشت زمان، اپلیکیشنها حجیمتر شدند و همهی آنها هم نیاز به ادامهی فعالیت حتی پس از بسته شدن داشتند. درنهایت حافظهی رم بههرحال اپلیکیشنهای قدیمی را اخراج میکرد تا فضا برای اجرای اپلیکیشن جدید وجود داشته باشد. برای اجرای روان اندروید ۱۰ تنها به یک گیگابایت حافظهی رم نیاز دارید، اما با نصب بازیهای مشهوری همچون فورتنایت و آسفالت، نیاز شما به سه گیگابایت افزایش مییابد.
افزایش حافظهی رم باعث اجرای بهتر اپلیکیشنها، روان شدن عملکرد گوشی هوشمند یا هیچ اتفاق جادویی نمیشود. درمجموع حافظهی رم تنها مشخص میکند که چه تعداد اپلیکیشن بهصورت همزمان امکان اجرا دارند. اپلیکیشنها در زمان بسته شدن و فعال بودن در پسزمینه، همان مقدار رم اشغال میکنند که در زمان اجرا و حضور روی نمایشگر اشغال میشود. در بهترین وضعیتهای کدنویسی و حتی اضافه کردن حالت Hibernate به اپلیکیشنها، آنها باز هم برای حفظ وضعیت موجود خود رم را اشغال میکنند.
امروزه باوجود بازیهایی حجیم و تشنهی رم در پلی استور، گوشی هوشمند با هشت گیگابایت رم، کارایی مناسبی خواهد داشت. اگر اپلیکیشنهایی با اشغال رم زیاد در گوشی خود نصب و اجرا نکنید، چهار تا ۶ گیگابایت حافظهی رم نیز کافی است. البته ازآنجاکه امروز اکثر پرچمدارها با حافظهی رم بیشتر از چهار گیگابایت عرضه میشوند، اپلیکیشنهای تشنهی رم نیز روزبهروز بیشتر شدهاند. ازمیان آنها میتوان به شبکههای اجتماعی همچون فیسبوک و توییتر و اینستاگرام اشاره کرد.
گوشیهای هوشمند مدرن سامسونگ، قابلیتی بهنام App Pinning دارند. کاربر با استفاده از قابلیت مذکور به حافظهی رم اعلام میکند که برخی اپلیکیشنها را هیچگاه از حافظهی رم اخراج نکند. درنتیجه وقتی ۱۶ گیگابایت رم در اختیار داشته باشید، امکان وارد کردن اپلیکیشنهای بیشتری را به قابلیت مذکور خواهید داشت.
برخی کاربران به قابلیت الصاق کردن اپلیکیشنها در رم علاقهمند هستند، چون از نظر آنها اجرای یک اپلیکیشن، زمان بسیار زیادی طول میکشد. طول کشیدن زمان اجرای اپلیکیشن نیز ارتباطی به رم ندارد. درواقع در آن زمان، کرنل و پردازندهی مرکزی مشغول فعالیت هستند تا اپلیکیشنهای اضافه را از رم خارج کرده و فضای مورد نیاز را برای اجرای سرویس جدید فراهم کنند. چنین فرایندی نیاز به پردازش قوی دارد و حتی جدیدترین پردازندههای اسنپدراگون نیز برای اجرای آن کمی زمان نیاز دارند. درنهایت کاربران امروزی نیاز به اجرای فوقسریع اپلیکیشنها دارند و با الصاق آنها، امکان چنین اجرایی فراهم میشود.
درنهایت کاربران با داشتن ۱۶ گیگابایت رم میتوانند اپلیکیشنهای زیادی را در حافظهی رم ثابت کنند. شاید کاربری تمایل داشته باشد تا ۱۰ گیگابایت رم را به بازیهای موردعلاقه اختصاص دهد یا همهی اپلیکیشنهای شبکهی اجتماعی را در حافظهی رم ذخیره کند. با ۱۶ گیگابایت رم، چنین قابلیتی در اختیار شما خواهد بود و بهراحتی میتوانید کارهای دیگر حتی ویرایش عکسهای حجیم را نیز انجام دهید. در مجموع بهکارگیری حافظهی رم بیشتر در گوشیهای هوشمند امروزی، کاربردی بیش از این نخواهد داشت. البته کاربردهای بازاریابی و جذب کاربران عاشق گوشیهای فوق قدرتمند را نیز به این فهرست اضافه کنید.