هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا برای تیم‌های ایرانی با سه شکست و یک تساوی پایان تلخی داشت، ولی نگران‌کننده‌تر از شکست‌ها 10 گل خورده آنهاست که حکم یک هشدار را دارد.
به گزارش ایلنا، شکست دو بر صفر روز اول شهرخودرو مقابل الهلال، مدافع عنوان قهرمانی می‌توانست تا حدودی قابل توجیه باشد، ولی آنها در بازی دوم سه گل هم از پاختاکور دریافت کردند. سپاهان پس از برد درخشان روز اول سه گل از السد خورد و اگر درخشش نیازمند نبود این شکست می‌توانست سنگین‌تر شود.
استقلال مقابل الاهلی که مهاجمان خارجی‌اش را نداشت دو گل خورد و پرسپولیس هم مقابل شارجه به سنت دو گل خورده هفته‌های اخیر پایبند ماند. گل‌هایی که چهار نماینده ایران دریافت کردند اکثراً در گروه گل‌های آسان و اجتناب‌پذیر قرار می‌گیرد و مهم‌ترین دلایل آنها را باید در سهل‌انگاری و رعایت نکردن اصول دفاعی دانست. در گل دوم الاهلی مقابل استقلال دانشگر برای زدن ضربه سر تخمین اشتباهی داشت و با همین اشتباه کل خط دفاع از جریان بازی خارج شد. گل دوم الشارجه مقابل پرسپولیس هم حکایت مشابهی دارد و با اشتباه شجاع در کنترل توپ، همه مدافعان جا ماندند و دیگر راهی برای جبران نبود. گل‌های پاختاکور به شهرخودرو الگوی یکسانی داشت.
حمله میزبان با فرار ماشاریپف از سمت چپ شروع می‌شد و او به محض عبور از یار مستقیمش با فضای خالی بزرگی روبه‌رو می‌شد. در دوحه اکرم عفیف کابوس مشابهی برای سپاهان بود و با فرارهایش بارها خط دفاع را به هم ریخت. در حملات میزبان معمولاً برتری عددی با مدافعان سپاهان بود، با این حال مهاجمان السد بارها تک به تک شدند.
یکی از سایت‌ها پس از شکست سپاهان تیتر زد: «عفیف و هیدوس- بهترین‌های آسیا را نمی‌شد بگیری!» ولی ساعتی پس از این بازی خط دفاع دورتموند موفق شد زوج نیمار – امباپه، دو تا از بهترین مهاجمان جهان را کنترل کند و بازی را ببرد. فلسفه تاکتیک‌های دفاعی، پیدا کردن راه‌هایی برای مهار مهاجمان آماده حریف است و درخشش مهاجمان بزرگ بوده که به تکامل برنامه‌های دفاعی کمک کرده است.
آنچه از تیم‌های ایرانی در این چهار بازی دیدیم، بی‌توجهی به اصل پوشش، فواصل زیاد مدافعان و استقرار اشتباه در زمین بود، به طوری که با جا ماندن یک مدافع، چند مدافع دیگر هم از جریان بازی خارج می‌شدند. مهم‌ترین دستاورد کی‌روش ساختن بلوک دفاعی منسجمی بود که فضا را از حریفان می‌گرفت و رسیدن به دروازه تیم ملی برای حریفان از سخت‌ترین کارها بود. اگر از آخرین بازی با هدایت کی‌روش (مقابل ژاپن در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها) بگذریم، به ندرت به خاطر داریم که تیم ملی در یک بازی رسمی بیش از یک گل دریافت کرده باشد. مربی پرتغالی بارها از سوی منتقدانش و برخی از مربیان با کنایه‌هایی مثل «دفاع اتوبوسی» روبه‌رو شد، در حالی که در فوتبال مدرن تجمع مقابل دروازه برای گل نخوردن کافی نیست و بدون ساختار دفاعی منسجم و تدابیری برای کنترل بازی، رسیدن به این هدف غیرممکن است.
دیگر ویژگی مهم کی‌روش وسواس روی جزئیات مثل توجه به قد مدافعان کناری و حذف مدافعان پرخاشگر از چرخه تیمش بود. در نمایش این هفته تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان گاهی اصول ساده دفاع هم رعایت نشد تا میانگین 5/2 گل خورده در هر بازی ثبت شود. موفقیت در چنین سطحی بدون ساختار دفاعی منسجم ممکن نیست و مربیان پیش از بازی‌های هفته سوم لیگ قهرمانان باید به فکر بازسازی این بخش باشند.
