مسئولان نباید هیچگاه منافع مردم و کشور را از یاد ببرند و در قراردادهای منعقدشده نیز منافع و مصالح کشور را مدنظرداشته باشند.در ادامه این مسیر دولتمردان با اشاره به بلندی دیوار تعرفه در کشورمان قصد دارند این قراردادها را به نفع تولید و صنایع کشور بیان داشته باشند .تعرفههای ترجیحی امضایی بین دولتهاست، ولی در عمل آنچه اتفاق میافتد عملکرد فعالان اقتصادی در استفاده از تعرفههای ترجیحی است.درست است که این نوع تجارت در بسیاری از کشورها مرسوم شده است ولی همانطور که قابل رویت است در این کشورها به حمایت از تولید و صنعت نیز نگاه ویژه ای می شود .تردید صاحبان صنایع و دلواپسی بخش خصوصی و تولید کننده از برخی مفاد این نوع توافقتامه را باید طبیعی و دلسوزانه یاد کرد .چراکه این بخش نیز به اندازه مسئولین نگران وضعیت وخیم تولید و صنعت می باشند . حمایت واقعی از تولید با جلوگیری از قاچاق، کاهش هزینههای تولید و با رفع برخی از موانع قانونی و کاهش هزینههای سرمایه در گردش و ملک و... انجام میشود وازسوی دیگر ایجاد فضای رقابتی برای بالاتر بردن سطح تولیدات داخلی برای تولیدکنندگان داخلی ،آن هم در فضای کنترل شده داخلی مهم و الزامی است. به گفته رییس سازمان توسعه تجارت دراین موافقتنامه علاوه بر رفع محدودیت صادرات و رفع موانع غیرتعرفهای را در نظر گرفته شده است . از سوی دیگر وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات کشورمان معتقد است که در سطح رهبران دو کشور و در بالاترین سطوح که هیچگاه در گذشته سابقه نداشته ، اعتماد به وجود آمده دو طرف را بهترین فرصت برای استفاده از موقعیت های تجاری دانست .گشایش مشکلات بانکی ،تبادل کالا و هدفگذاری های بزرگ در افق چشم انداز تجاری موقعیت های مناسبی است که می توان در این توافقنامه دید ولی از سوی دیگر ورود کالاهایی که در کشور به راحتی توان تولید آن می باشد و صدور کالاهای خام دغدغه ای است که به یک معضل بزگ تبدیل شده و همگان ،همواره سعی بر رفع آن دارند ولی تاکنون هیچ اقدامی صورت نگرفته بلکه دراین نوع قرارداد که به وضوع به آن اشاره شده است .
تا جایی که صنعتگران نساجی کشورمان با توجه به مشکلاتی که بر سرراه تولیددارند نگران واردات پوشاک ترک به کشور هستند . به اعتقاد افخمیراد، حضور برندهای دیگر در کشور فقط زمینه رقابتپذیری و افزایش کیفیت را فراهم خواهد کردولی این موضوع را نمی توان کتمان داشت که در درجه نخست حمایت از تولید، اهم موضوع است چراکه در این صورت حضور در بازار های جهانی تضمین می شودو برای برانگیختن حس رقابت لزوم حضور در این نوع بازارها ست نه میزبان برندهای ترک....چراکه در این شرایط کشور نیاز به بازتوانی در تولید و صنعت دارد و صنعتگرو تولید کننده خواهان به چرخش درآوردن چرخ های تولید هستند .متاسفانه بابه اجرا گذاشتن این نوع توافقنامه آن هم در فضای رکود تولید و خروج توان از بخش صنایع ، فضای نگرانکننده را برای تولیدکنندگان داخلی رقمزده، درحالی که اگردرتوافقنامه تجارت ترجیحی با ترکیه طبق اظهارات مسئولین امتیازها دوطرفه و در عین حال تا رفع موانع صادراتی برای صادرکنندگان کشورمان باشد باعث ایجاد فضای رقابتی در کشور میشود که درنهایت به نفع صنعت و با رویکرد حمایتی است و بسیار قابل تقدیر.در هر حال دستیابی به افق روشن توسعه و تجارت از برنامه های مهم دولت است و تولید نیز همواره بدنبال این روند بوده است .فقط باید مراقب بود که به جای نسخه تجارت ترجیحی، مرگ تدریجی برای صنعت و تولید کشور پیچیده نشود.