مهدی رضا خانی
روزنامه نگار
روز درختکاری که اکنون با هفته منابع طبیعی همزمان شده است آیین نیکی است که هر ساله توسط مردم و مسئولین با غرس نهال پاس داشته می شود. اینکار از نظر ترویج فرهنگ درختکاری و تشویق و ترغیب مردم به کاشت درخت بسیار اهمیت دارد. اما نظر به اهمیت محیط زیست و نقش درخت و درختکاری در آینده کره زمین و زیست بشر بهتر است که از جنبه سمبلیک...و نمایشی آن عبور کنیم و این مراسم را با اقدامات کاربردی و هدفمند به یک حرکت مثمر تبدیل نماییم.
کاشت درختان مثمر اقدام خوبی است که طی سالیان اخیر توسط مسئولین انجام می شود اما کاشت تک درخت در یک حیاط یا پارک مشخص نیست تا چه حد امکان بهره برداری بهینه از آن را فراهم می نماید. بنابر این با توجه به جایگاه باغ در فرهنگ کار و تفریح و ادبیات ایران خوب است که درختکاری را بستری برای ایجاد باغ در شهرها نماییم و از آثار متعدد این کار شهرها را بهره مند کنیم.
باغ می تواند علاوه بر فوایدی که بطور معمول از کشت یک درخت مد نظر است مثل پالایش هوا و تزیین محیط شهری کار کردی مشابه پارک داشته باشد پارکی که علاوه بر محل گردش می تواند فواید یک بنگاه اقتصادی را مانند ایجاد اشتغال و درآمد هم به ارمغان بیاورد.
تهران در گذشته نه چندان دور باغ های زیاد خود مشهور بوده است اقلیم این شهر می تواند با غ های کیلاس، آلبالو، خرمالو را در خود جای دهد و باغ های انار، گلابی ، گردو و بادام کن و سولقان را احیا نماید. همین شیوه می تواند در شهر های دیگر نیز به فراخور اقلیم آنها اجرا گردد. همچنین نباید از نظر دور داشت که درختان مثمر نباید تنها به درختان میوه محدود شود بلکه زراعت چوب امروزه یکی از مهترین و حیاتی ترین فعالیت در حفاظت و حمایت از محیط زیست می باشد که با توجه به طرح های بازیافت فاضلاب تامین آب این پروژه ها را نیز ممکن می سازد. بنابراین اختصاص مکانی برای درختکاری مردمان یک شهر می تواند مشارکت اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی را با هم داشته باشد و همچنین فرهنگ معنوی ما را در قالب یک فعالیت اقتصادی احیا نماید و تجلی توصیفات شعر فارسی از باغ و بوستان در دنیای واقعی باشد.
