به گزارش اينديپندنت، گرمايش زمين باعث ضرر 1.5 تريليون پوندي در سال دربخش توليد کشورهاي جهان خواهد بود. تا سال 2030 هوا به حدي گرم ميشود که کار در بسياري از مشاغل مشکل خواهد بود. 43 کشور دنيا، به خصوص کشورهاي آسيايي نظير چين، اندونزي و مالزي به دليل فشارهاي حرارتي افت اقتصادي را تجربه خواهند کرد. در نتيجه تا سال 2030، توليد ناخالص داخلي چين افتي يک درصدي و GDP اندونزي افتي 6 درصدي خواهند داشت.
بر اساس مقاله منتشر شده در مجله سلامت عموميآسيا پاسيفيک ، بر اساس اعلام تورد کلستروم، رئيس اعتماد بينالملل زيستمحيطي و سلامت مستقر در نلسون نيوزلند، گرماي شديد در جنوب شرق آسيا در حال حاضر باعث کاهش 15 تا 20 درصدي ساعت کاري سالانه شده است و نمودارها نشان ميدهد که اين آمار تا سال 2050 و پيشرفت تغييرات اقليميممکن است دوبرابر شود.اين مطالعه يکي از 6 مقاله منتشر شده توسط دانشگاه سازمان ملل در کوالالامپور بوده که با جزئيات زياد اثر تغييرات اقليميروي سلامت انسان را مورد بررسي قرار داده است. از سال 1980 تا 2012، در حدود 2.1 ميليون نفر در سراسر دنيا به طور مستقيم بر اثر نزديک به 21 هزار فاجعه طبيعي نظير سيل، رانش زمين، گرماي شديد، خشکسالي، طوفان يا آتشسوزي طبيعي کشته شدهاند.
هزينه اين فجايع بيش از 4 هزار ميليارد بوده که قابل مقايسه با GDP کنوني آلمان بوده است.کلستروم اعلام کرد: «با توجه به فشارهاي گرمايي، شما نميتوانيد به همان شدت گذشته کار کنيد، شما شاهد کاهش سرعت کار و استراحت بيشتر در نيروي کار شاغل در صنايع خواهيد بود. کشورهاي ثروتمند منابع مالي لازم براي تطبيق با تغييرات اقليميرا دارند.»در سال 2030، در چين و هند، افت GDP در مجموع ميتواند به 450 ميليارد دلار برسد. اين اثر ميتواند از طريق انتقال عمده در ساعات کاري و تغيير کارخانهها براي نياز کمتر به انرژي براي خنکسازي کاهش پيدا کند. فشار حرارتي و گرماي هوا اثر بيشتري روي شغلهاي کم درآمد و شغلهاي نيازمند به مهارت کم نظير کشاورزي، باربري و توليد خواهد گذاشت. اين موضوع شکاف ميان فقير و ثروتمند را بيشتر خواهد کرد.
تقاضا براي خنککردن هوا در دفاتر، مراکز خريد و خانهها با افزايش دما، به شدت رشد خواهد کرد و موجب مشکلات عمده در تامين برق خواهد شد. شهري بهاندازه بانگوک با هر يک درجه افزايش دما نيازمند توليد 2 گيگاوات برق اضافي خواهد بود.بيش از 190 کشور دنيا در ماه دسامبر براي برداشتن گامهاي به منظور محدود کردن گرماي هوا به توافق کردند. به منظور اجباري شدن عهدنامه پاريس، دستکم 55 کشور دنيا که 55 درصد از انتشار گازهاي گلخانهاي دنيا را به خود اختصاص دادهاند بايد اين توافق را تا سال 2020 به تصويب برسانند. مقامات سازمان ملل انتظار دارند که اين توافق در سال جاري اثرات خود را نشان دهد. کشورهاي کم درآمد و با درآمد متوسط احتمالا با افت بهرهوري ناشي از گرماي هوا مواجه خواهند شد هر چند تاثيرپذيري کمتري نسبت به آلودگي گازهاي گلخانهاي خواهند داشت. کشورهاي ثروتمندتر به طور عمده از افت ناشي از گرماي هوا در امان خواهند بود. روسيه، نروژ و سوئد با سردتر شدن هوا در فصل زمستان با کاهش بهرهوري مواجه خواهند شد.