اقتصاد آنلاین – مهسا نجاتی؛ به گزارش سیانبیسی اینترنشنال، هنگامی که همهگیری جهانی بیماری کووید-19 در ماه مارس تایید شد، هیچ خبری مبنی بر اینکه تا چه زمانی طول خواهد کشید وجود نداشت.
اکنون در ماه چهارم، با بیش از 4.3میلیون مبتلا به کووید-19 در ایالات متحده، بسیاری از مردم متوجه میشوند که این بیماری مسئلهای جدی است.
دکتر آنتونی فاوسی، مشاور ویروس کرونا در کاخ سفید، در خصوص این ویروس در تاریخ 22ژوئیه گفت: "در حقیقت، من واقعا فکر نمیکنم که بتوانیم آن را ریشهکن کنیم."
آندره بونیور، روانشناس بالینی گفت: اگرچه این بدان معنا نیست زمانی که درمان یا واکسنی وجود داشته باشد آمریکاییها برای همیشه باید با محدودیتهای سختگیرانه زندگی کنند، اما پذیرش اینکه ما برای آیندهای قابل پیشبینی باید با شرایطی جدید زندگی کنیم کار سادهای نیست.
به گفته بونیور، اکثر ما با سطح بالای اضطراب و استرس بر اثر تهدید یک بیماری ویروسی کشنده زندگی میکنیم. عدم قطعیت این وضعیت را بدتر میکند، زیرا نمیتوانیم به خودمان بگوییم که پایانی برای آن وجود دارد.
سوزان سوئیفت، روانشناس بالینی گفت: "ما میخواهیم کنترل آنچه را که در حال وقوع است در دست بگیریم، و زمانی که ما نتوانیم آن را کنترل کنیم، گذر از این امور سختتر میشود."
در ادامه، روشهایی برای کمک به شادتر و آرامتر ماندن شما، به عنوان یادگیری برای زندگی طولانیمدت با کووید-19 ارائه میشود:
به گفته سوئیفت، اگر چند ماه گذشته چیزی را به ما آموخته باشد، این است که همه چیز به طور مداوم میتواند تغییر کند. وی میگوید: "احساس میشود که این بیماری هرگز به پایان نخواهد رسید و این میتواند سبب استرس و فشار زیادی شود. اما تمرکز روی جوانب منفی وضعیت فعلی احساس آرامش بیشتری به شما نمیدهد."
طبیعی است که برای سناریوهای احتمالی فکر و برنامهریزی شود، اما گاهی به وضعیت پیچیدهای میرسیم که با واقعیت هماهنگی ندارد. زمانی که به این وضعیت فاجعهبار کشیده میشوید، بدانید که این عمل واکنش اضطراب عمل شما است. اداره روزانه آنچه در حال حاضر اتفاق میافتد سبب میشود احساس کنترل بیشتری داشته باشید.
به چالش کشیدن و نوشتن این افکار مضطرب تلاش بیشتری را طلب میکند، اما زمانی که بتوانیم آن را انجام دهیم، آنگاه به شما کمک میکند که وضعیت را از چشماندازی مثبتتر و امیدوارانهتر نگاه کنید.
سوالاتی از قبیل اینکه آیا کودکان ما به مدرسه خواهند رفت و آیا حضور ما در اداره ضروری است، هنوز هم برای بسیاری از مردم مجهول مانده و این باعث میشود برنامهریزی برای آینده عملا غیرممکن شود. بونیور معتقد است که بهترین راه برای کنار آمدن با این عدم کنترل، توجه به حقایق و انعطافپذیر بودن است.
از منظر عینی به سناریوهای خاص فکر کنید. برای مثال، فواید و عواقب بازگشت به مدرسه چیست؟ چه تصمیماتی برای خانواده ممکن و غیرممکن است؟ به خود اجازه دهید عوامل شخصی خانوادگی را در نظر بگیرید و این ملاحظه را در سایر خانوادهها نیز بسط دهید.
برای رسیدن به این هدف، شما همچنین باید پذیرای تغییر باشید. بونیور میگوید: " باید به خود این اجازه را دهید که اگر اطلاعات تغییر کرد یا ایدهای در مورد مسئلهای که باعث میشود موارد را به روشی متفاوت ببینید، ذهن شما تغییر کند.
بونیور میگوید، ساختن یک روال برای ما آرامشبخش است، زیرا انرژی ذهنی ما را برای تمرکز بر روی وظایف دیگر آزاد میکند. در حالی که ممکن است احساس کنید همه چیز از کنترل شما خارج است، روشهای اندکی وجود دارد که بتوانید ساختار روزهای خود را بازیابی کنید. به عنوان مثال تصمیم بگیرید هر روز در چه ساعتی نهار بخورید و آن را در برنامه خود قرار دهید، بنابراین نیازی نیست که به آن فکر کنید.
بونیور میگوید: کودکان نیز برنامهها، سیستمها و محاسبهپذیری که ممکن است نیاز به تنظیم محدودیتها داشته باشد را دوست دارند. به آنها این احساس که بدانند امروز چه چیزی پیش خواهد آمد را بدهید. این عمل حتی به صورت ساعتی میتواند انجام شود. به عنوان مثال، شما میتوانید از علائم رنگی در محل کار منزل خود برای نشان دادن اینکه آزاد یا مشغول هستید استفاده کنید.
وی میگوید: "بنابراین بسیاری از ما با چالشهایی از قبیل، نیاز دارم ساکت باشند تا بتوانم کار کنم، مواجه هستیم، اما فراموش میکنیم که انتظار زیادی از فرزندان خود داریم."
بونیور میگوید: "اگرچه این زمان واقعا دشوار است، جایی که خوشبختی به نوعی غرق شده، بدان معنی نیست که هنوز نمیتوانیم از طریق ارتباط با احساس هدف خود در طول این زمان احساس تحقق کنیم. تحقیقات در خصوص خوشبختی به ما میگوید که فقط خوشحالی و لذت نیست که سعادت را برای ما به بار آورد، بلکه پیوند با یک هدف عمیقتر است.
وی میگوید به این فکر کنید که مهمترین ارزشهای شما در طول این دوران چیست و چگونه میخواهید آنها را به خانواده و دوستان خود منتقل کنید. برای مثال اگر فرزند دارید، در نظر بگیرید که میخواهید آنها چه چیزی را از این زمان به یاد داشته باشند.
شاید فرزندان شما متوجه شدهاند که در طول این زمان چه اقداماتی برای اداره یک خانواده انجام میشود یا یاد گرفتهاند که وعدههای غذایی خود را بپزند. شاید احساس همدلی عمیقتری برای تمایل به کمک به دیگران در جامعه خود داشته باشیم. یا ممکن است کودکان شما آموخته باشند که چگونه پس از مشاجرهها معذرتخواهی یا استرس را مدیریت کنند.
به گفته بونیور، اضطراب بر جسم شما تاثیر میگذارد و بسیاری از ما در واکنش به استرس مزمن قرار داریم. در نتیجه ممکن است متوجه فشار عضلانی زیادی شوید یا به صورت معمول نفس عمیق نمیکشید و یا حتی ممکن است احساس تهوع داشته باشید. ما کاملا باید استرس خود را از نظر جسمی برطرف کنیم، وگرنه فقط تلاش میکنیم آن را سرکوب کنیم.
وی پیشنهاد میکند فعالیتی را که از آن لذت میبرید و باعث بازگشت آگاهی به جسم شما میشود را پیدا کنید. اعم از اینکه پشت میز خود چند حرکت یوگا را انجام دهید، به همراه گوش دادن به موسیقی نفس عمیق بکشید یا در پایان روز به پیادهروی بروید. به اینکه بدن شما به صورت روزانه چه احساسی دارد توجه کنید.
از تعطیلات خانوادگی گرفته تا مراسم عروسی و فارغالتحصیلی، بسیاری از رویدادهایی که مردم منتظر آنها بودند، برای یک مدت نامحدود لغو یا به تعویق افتاده است.
بونیور میگوید، مهم است که به خود اجازه دهید ناراحت شوید و برای این اهداف کوتاهمدت متاسف باشید. ما از موارد پرمعنایی در زندگی خود هیجانزده میشویم و مجبور بودن به حذف آنها بسیار وحشتناک است. تایید کنید که احساسات شما معتبر هستند و اشکالی ندارد که ناامید شوید.
به گفته وی، در مورد اینکه چه رویدادی قرار بود بروید یا چه چیزی قرار بود برای شما ارائه شود فکر کنید. شاید شما یک تعطیلات برای دور شدن از کار یا تغییر محیط نیاز داشتید، یا شاید به دنبال وقت گذراندن با خانواده بودید. راههایی را برای تحقق نیازهای خود به صورت ایمن پیدا کنید، حتی اگر برخی از رویدادها به تعویق افتاده باشد.